Ieder jaar is het een spannende periode....de welpentijd. Het begint al in de winter met de voorbereidingen, zoeken naar mogelijke burchten. Helaas was ik hierin niet zo succesvol, de burchten die ik vond bleken toch niet gebruikt te worden en uiteindelijk vond ik pas in april een plek waar ik een glimp kon opvangen van jonge vosjes die op dat moment al 3 weken buiten kwamen. Gelukkig heb ik ze nog 1 dag kunnen fotograferen, want diezelfde week had moervos de verhuizing gepland naar een andere burcht, en kon het grote zoeken opnieuw beginnen.
De foto's van de jonge vossen zijn dit jaar dus meer de toevallige ontmoetingen. En daar heb ik natuurlijk wel volop van genoten.
Vossenwelpje, 20 mei...de laatste keer dat ik de welpen van de oudste moervos zag.
Half april....een zeer zonnige dag, niet echt fijn om te fotograferen. Ik vond de plek rond het middaguur en er waren slechts 3 andere fotografen. Later werd het mij te druk en ben ik weggegaan, want de plek bood niet genoeg ruimte voor veel fotografen, en ook de vosjes wil je ruimte geven en ze zeker niet insluiten.
lekker in de schaduw.
De moervos.
De volgende foto's zijn genomen tussen 7 en 20 mei en zijn de jongen van dit moervosje.
Dit kleine rekeltje was de brutaalste, en was een keer samen met moeder op stap. Zo kon ik hem dus tegen komen. De vosjes gaan al vrij snel op pad, eerst met hun moeder, daarna ook zonder. Dit was op 7 mei.
En weer een zonnige dag (18 mei). Tegen de avond kwamen er een paar welpen tevoorschijn, en lukte het mij om ze te fotograferen. Het viel niet mee, ze waren vaak in beweging en mij te snel af.
20 mei: Dit zou best het stoere Binky (het rekeltje) kunnen zijn dat ik op 7 mei ook tegenkwam. Maar anders dan voorgaande jaren heb ik de welpen niet echt kunnen volgen en kon ik ze ook niet goed uit elkaar houden.
Wat ruik ik?
zandneusje
En toen zag ik dit hele kleine welpje, veel kleiner als de anderen..... blijkt dat een andere moervos daar in de buurt ook een burcht had met een aantal welpen, en dit is dus een welpje van haar.
En dit is de helpster. Het is een kleindochter van de eerste moervos en zij kwam regelmatig prooien brengen. Nu de welpen hun eigen weg zijn gegaan, heb ik dit vosje ook niet meer gezien.
Er was nog een moervos....met 1 welp. Deze kwam ik per toeval tegen omdat het welpje langs het pad zat, en daar zat ze steeds, dus tot 4 juni heb ik dit vosje toch aardig kunnen volgen en een beetje zien opgroeien. Helaas was ze na 4 juni ineens verdwenen en is ze niet meer gezien.
zo aandoenlijk met die hangende oortjes.
op het pad.
De eerste moervos kwam ook even langs, maar de kleine vind dit toch een beetje eng.
En dit is de moeder van dit kleintje. Deze moervos is een dochter van de eerste moervos en ook zij hielp haar moeder met de vier kleintjes.
En dan is daar toch even het moeder en kind moment.
Dit zijn toch wel geniet momentjes, en dan gewoon langs het pad...
De helpster van moervos 1 komt ook even kijken, en laat zij nou ook een dochter zijn van deze moervos....kun je het nog volgen?
Na het eten is het tijd voor een poetsbeurt en de teekjes worden verwijderd.
Daarna mag ze nog even buiten spelen....
Leuk hoor zo'n steentje
Op 28 mei zag ik haar weer....De oortjes staan inmiddels rechtop
Ze is heel nieuwsgierig.
Maar als de interesse in mij is verdwenen, gaat ze er lekker bij liggen.
Wat een poppie.... (smelt)
Even later als ik doorloop, komt ze nieuwsgierig het heuveltje over...
Tegenlicht, op weer een dag met iets te felle zon...
4 juni....ze zat weer op de plek waar ik haar de weken ervoor ook heb gezien.
En alweer een beetje gegroeid.
En dit was de laatste foto, en ook mijn laatste jonge vosjes foto tot nu toe. Inmiddels zullen ze bijna net zo groot zijn als de moervossen, wie weet ga ik ze toch nog zien komende maanden. Ze zitten vast wel ergens, maar net zoals de foto's hierboven, moet ik het dit jaar hebben van toevallige ontmoetingen en is er geen vaste plek waar je elke avond jonge vosjes kan zien. Misschien voor de vossen ook wel beter zo, want voorgaande jaren was het toch best wel een circus rondom de burcht en de plek waar de kleintjes opgroeiden.
Hoewel het anders was als voorgaande jaren, waren er voor mij toch wel weer heel bijzondere momentjes bij en heb ik weer genoten van deze mooie dieren en hun jongen. Hopelijk gaat het goed met alle pubers en gaan zij een mooi vossenleven tegemoet. En wie weet kom ik het stoere Binky of een van de andere vosjes nog een keertje tegen.
