Fotografie Wensenlijstje voorjaar

 Het is voorjaar. Mijn favoriete seizoen. De ontluikende natuur en de nog aangename temperaturen maken dat ik soms echt keuzestress heb van welk onderwerp ik ga opzoeken om te fotograferen. Opzoeken, dat zeg ik bewust, want, zoals ik al eerder in een blog schreef, bij natuurfotografie komt het niet op een presenteerblaadje. Soms fiets je meerdere keren voor niets de polder in of wandel je een hele dag zonder maar 1 gewenste foto.

Wat had ik dan zoal op mijn wensenlijstje: Voor april waren dat blauwborst, oranjetipje, daslook, jonge gansjes, eendjes, grutto's. En voor mei nog een keer de grutto's, zandhagedissen, uitsluipende libellen en de meikever.

De blauwborst, een van mijn wenssoorten.

Hieronder het resultaat:

Begin april, toen het een keer niet hard waaide, maakte ik een fietstocht door de Boterhuispolder in Leiderdorp. Deze haasjes zaten niet ver van het fietspand in het hoge gras.

Vlak langs het fietspad liep deze grutto dame langs de slootkant te foerageren. Ik stapte heel langzaam af, ging door mijn knieën en probeerde, al laag blijvend iets dichterbij te komen.

Iets verderop zat meneer grutto en herhaalde ik hetzelfde truucje om wat dichterbij te komen.

In de Munnikenpolder, op ongeveer 10 minuutjes fietsen waren blauwborsten gezien, dus vanuit de andere polder fietste ik door naar dit plekje. En goed dat ik de zang van de blauwborst herken, want hij zat eerst goed verstopt in het riet. Heel even zat hij vrij, maar hield zich toen stil.

Later zat hij iets hoger te ze zingen. Wat een prachtige vogel.

Een andere wenssoort voor april was het oranje tipje. Tja, die zie ik de laatste jaren niet zoveel meer in de omgeving van Leiden. Dit vrouwtje zat op een zonovergoten middag even stil. Een mannetje was daar ook aan het fladderen, maar ik kreeg geen kans die te fotograferen. Een paar dagen later teug gegaan en weer zag ik ze fladderen. 

Dit jaar zag ik heel veel landkaartjes, op de plek waar ik ook de oranjetipjes zag, vlogen zeker een tiental landkaartjes, voorjaarsgeneratie. Die had ik jaren niet meer gezien in park Cronesteijn in Leiden. Ik was blij.

Ik besloot de volgende ochtend terug te gaan naar de plek waar ik ze had gezien.....

Tja......de beelden zeggen genoeg. De grote foto was de avond dat ik de vlinders zag, ook veel landkaartjes, witjes en boomblauwtjes....een dag later in alle vroegte, toen de temperatuur net boven de 10 graden was trof ik platgemaaide bloemen aan, en de maaimachine was nog niet klaar. Zo jammer. Weg vlinders, weg afgezette eitjes (ook de brandnetels, waardplanten, waren weggemaaid).

Behoorlijk chagrijnig ging ik weer huiswaarts.

April is ook de maand van de daslook en in park Cronesteijn is er een plek waar het helemaal vol staat met dit plantje. Ik noem het daar dan ook even Daslook paradise.

Close up daslook.

Terug naar de polder waar inmiddels de rietzangers het hoogste lied zongen.

En bij ons om de hoek waren wat ganzenpaartjes die kleintjes hadden. Ze waren druk aan het grazen en constant door elkaar aan het waggelen. Dit kleine gansje zat even wat verder van de rest en wilde ook nog schattig kijken.

En zo heb ik de wenssoorten voor april allemaal gezien. Niet allemaal naar wens op de foto, want dat oranjetipje had ik anders willen zien. Maar de natuur laat zich niet dwingen, ik was al blij dat ik er weer een paar zag. En ook blij met veel vlinders dit voorjaar waaronder dus de landkaartjes.

Het is inmiddels mei....de tijd van de zandhagesissen en de libellen.

Echtpaar zandhagedis.

Meneer zandhagedis die net uit een donkere holte onder een boomstronk vandaan kwam om zich op te warmen in de voorjaars zon.

Vos in het avond zonnetje. Ik loop inmiddels al 15 jaar in de waterleidingduinen, maar dit voorjaar was het echt moeilijk om een vos te zien in de duinen. De vele afsluitingen rond burchten (waar ik wel begrip voor heb) zorgen ook dat de dieren minder zichtbaar zijn. 

Des te mooier is het om op weg naar de uitgang nog een mooie sunset vos foto te kunnen maken.

Nogmaals een zandhagedis man.

Viervlek libel

Knobbelzwaan in de polder

klein zwaantje

Deze haas zat pal naast het fietspad en ik kon gewoon een portret foto maken.

Tureluur op paal....heel ver weg.

Tureluur op bruggetje...dichtbij maar met tegenlicht.

Scholekster op hekje....daar wilde ik de grutto, maar die had geen zin om te poseren.

En de koeien keken toe.

Op die vroege zondagmorgen zag ik in de Boterhuispolder wel twee grutto's op een hek, maar weer heel ver en met tegenlicht. Lastig om daar wat moois van te maken.

En in tijden van AI heb ik bovenstaande foto voorzien van het verzoek: Maak van deze foto een sfeervolle foto met mist en een zonsopkomst. 

En dan is dit het resultaat.  Best leuk, maar ik heb geen voldoening van een AI gegenereerde foto, ik hoop ooit zelf nog zo'n foto te maken.

Mei is inmiddels voorbij en op de uitsluipende libel na, heb ik ook dit wensenlijstje aardig kunnen vastleggen. De meikever fotografeerde ik dan wel in juni, maar mag deze blog afsluiten, omdat deze ook op het lijstje stond.

De meikevers die ik heb gefotografeerd waren allemaal vrouwtjes. Dat zie ik aan de kleinere waaiers met maar 6 antennes. Mannetjes hebben grotere waaiers op hun kop en 7 sprieten per waaier.

Close up met macro voorzetlens.....best een monstertje zo.

Tot slot:

En om de blog niet nog langer te maken heb ik  een link naar een serie die ik eind maart maakte van de Siberische grondeekhoorns.

Meer dan 30 foto's, ik vind het wat veel voor 1 blog, maar het is ook een samenvatting van twee maanden en ook nog de 2 maanden dat er op fotografiegebied ontzettend veel te zien is. Dus ik heb keuzes gemaakt in wat ik laat zien hier, want ik had nog veel meer foto's.  Misschien toch weer wat vaker een blogje maken.....

Eeuwige herfst

 En zo ging mei voorbij en werd het juni. De natuur veranderde, het frisse groen in de bomen was nu meer gewoon groen. Het gras staat hoger dan ooit en de jonge vogels vliegen uit. Het enige wat niet veranderde was het weer. Want het lijkt al vanaf oktober een onafgebroken herfst met veel wind en regen. Vooral die wind is voor mij spelbreker, zowel in het vroege voorjaar (geen strandloperfoto's omdat ik niet gezandstraald wilde worden) als afgelopen periode (geen macrofotografie omdat alles veel te veel heen en weer zwiepte).

Ondanks de wind en de vele regen heb ik toch wel wat foto uitstapjes kunnen maken, al bleef het beperkt tot de Waterleidingduinen en hier in de omgeving.

Damhert met bastgewei in een veld vol schapenzuring. 

Je ziet nu overal in de duinen schapenzurig, ik weet van jaren geleden dat er ook heel veel stond, daarna jaren niet meer en nu is het er meer. Misschien omdat er veel minder damherten zijn, die het eten...en...de vele regen van afgelopen tijd.

Ik had een gevoel dat er iemand naar mij keek....en ja hoor, opzij van het pad, op een heuveltje werd ik bekeken door dit vosje.

De vossen zijn in de rui, ze verliezen hun mooie volle wintervacht en over een tijdje heb je ongeveer een halve vos over in haar zomer jas. Dit vosje heeft nog een aardige winterjas aan.

De harige rupsen van de grote beer vlinder (nachtvlinder) zaten overal.

En op de zeldzame avond zonder wind, kon ik de vuurlibel (vrouw) vastleggen. De vuurlibel man wil ik ook nog fotograferen komende tijd, maar de keren dat ik op zoek ging, was het donkergrijs, regenachtig en het waaide heel hard.

Icarusblauwtje, altijd mooi om tegen te komen, op diezelfde windstille avond.

Een week later waaide het wel hard, maar er was geen zon. Deze juffer heeft moeite om zich aan het sprietje vast te houden.

Een andere juffer had pech, zij zat in de zonnedauw. Na een paar foto's keek ik even hoe vast ze zat en keek of ze op mijn vinger wilde stappen. Dat wilde ze en even later vloog ze vanaf mijn vinger weg, ver weg van dat moordlustige plantje.

Eekhoorntje in het bos. Ik heb jaren geen eekhoorn gezien in de Waterleidingduinen en nu zag ik ze op 3 verschillende dagen. Alleen is het een uitdaging om in een vrij donker bos deze snelle diertjes te fotograferen. Deze zat gelukkig even stil.

Ready for take off. De meikever spreidde zijn dekschild, waar de vleugels onder zitten.....maar vloog niet weg. Dus een mooie kans om hem te fotograferen. Ik had geen idee op wat voor plantje hij zat maar ik moet steeds aan rucola denken als ik het zie.

En nog een meikever. Dit was weer een goed meikever jaar. Afgopen jaren zag ik ze nauwelijks, maar nu soms een boom vol. Met name de eikenblaadjes werden in rap tempo opgegeten.

Tel de meikevers...

In mei zag ik wel vlinders in de duinen zoals de argusvlinder en kleine vuurvlinder maar kon ze niet mooi fotograferen. Dan zie je op het pad een atalanta die wel meewerkte. Ik hoop dat juli wat de vlinders betreft beter gaat worden, dan kan ik mij daar zeker wel een tijdje mee vermaken.

Dan weer terug naar mijn thema van mei-juni. De weidevogels. Vaak schrapte ik mijn fietstochtjes door de polder vanwege de wind. Windkracht 4 in Leiden is windkracht 5 in de polder en de locaties waar ik ga kijken liggen allemaal op ongeveer 10 km fietsen. Op een eenvoudige stadsfiets.

Grutto heel ver weg (de Wilck bij Hazerswoude)

Twee tureluurs op een hek (Boterhuispolder Leiderdorp)

De boterhuispolder.....een telefoonkiekje...dit was ongeveer het moment dat er aan de Noordzeekust meerdere waterhozen zijn waargenomen. En ook in de polder deed het weer vreemd.

Polders poelgeest. Veel jonge dieren waaronder deze kuifeendjes.

Een kievit op het wandelpad bij teveel zon.... (het is ook nooit goed :-) )

Kluut

En daar was dan eindelijk een grutto op een hekje, ver weg in de Boterhuispolder.

Maar ik had mijn weidevogel kwartet nu compleet: Scholekster, tureluur (vorige blog) en dan nu ook kievit en grutto.

Zoef de haas.

Ik hoopte toch in de Wilck nog een betere grutto foto te maken. Wat heb ik er weinig gezien dit jaar. En ook niet zo luidruchtig gehoord als vorig jaar. Veel grutto's trekken alweer naar het water om op te vetten voor de reis naar Afrika. Dus een bezoekje aan polders poelgeest staat nog op de planning voor komende week. In de Wilck waren het de koetjes die wel meewerkten.

Jonge zwaantjes zijn ook zo schattig. Hier met een van de ouders. De andere ouder was boodschappen doen en de 3 broertjes en zusjes van dit stel zaten in het riet.

Daar zijn ze.....

En nu even allemaal voor de foto..... eentje was wat verlegen en dook snel achter zijn broertje weg.

En tenslotte nog een vosje in de schapenzuring

Ook lekker in de rui. Dit vosje heeft prachtige ogen....

In een volgende blog meer over vossen en vosjes. En in de tussentijd ga ik proberen de vlinders en libellen te fotograferen in de duinen en in de gebiedjes dichtbij huis. De weidebeekjuffer staat op mijn wensenlijstje, maar die zit niet hier in de buurt dus daar zal ik voor moeten reizen. Is niet erg, als het met iets anders te combineren is, want ik ga niet voor 1 soort het land door reizen.