Fotografie Wensenlijstje voorjaar

 Het is voorjaar. Mijn favoriete seizoen. De ontluikende natuur en de nog aangename temperaturen maken dat ik soms echt keuzestress heb van welk onderwerp ik ga opzoeken om te fotograferen. Opzoeken, dat zeg ik bewust, want, zoals ik al eerder in een blog schreef, bij natuurfotografie komt het niet op een presenteerblaadje. Soms fiets je meerdere keren voor niets de polder in of wandel je een hele dag zonder maar 1 gewenste foto.

Wat had ik dan zoal op mijn wensenlijstje: Voor april waren dat blauwborst, oranjetipje, daslook, jonge gansjes, eendjes, grutto's. En voor mei nog een keer de grutto's, zandhagedissen, uitsluipende libellen en de meikever.

De blauwborst, een van mijn wenssoorten.

Hieronder het resultaat:

Begin april, toen het een keer niet hard waaide, maakte ik een fietstocht door de Boterhuispolder in Leiderdorp. Deze haasjes zaten niet ver van het fietspand in het hoge gras.

Vlak langs het fietspad liep deze grutto dame langs de slootkant te foerageren. Ik stapte heel langzaam af, ging door mijn knieën en probeerde, al laag blijvend iets dichterbij te komen.

Iets verderop zat meneer grutto en herhaalde ik hetzelfde truucje om wat dichterbij te komen.

In de Munnikenpolder, op ongeveer 10 minuutjes fietsen waren blauwborsten gezien, dus vanuit de andere polder fietste ik door naar dit plekje. En goed dat ik de zang van de blauwborst herken, want hij zat eerst goed verstopt in het riet. Heel even zat hij vrij, maar hield zich toen stil.

Later zat hij iets hoger te ze zingen. Wat een prachtige vogel.

Een andere wenssoort voor april was het oranje tipje. Tja, die zie ik de laatste jaren niet zoveel meer in de omgeving van Leiden. Dit vrouwtje zat op een zonovergoten middag even stil. Een mannetje was daar ook aan het fladderen, maar ik kreeg geen kans die te fotograferen. Een paar dagen later teug gegaan en weer zag ik ze fladderen. 

Dit jaar zag ik heel veel landkaartjes, op de plek waar ik ook de oranjetipjes zag, vlogen zeker een tiental landkaartjes, voorjaarsgeneratie. Die had ik jaren niet meer gezien in park Cronesteijn in Leiden. Ik was blij.

Ik besloot de volgende ochtend terug te gaan naar de plek waar ik ze had gezien.....

Tja......de beelden zeggen genoeg. De grote foto was de avond dat ik de vlinders zag, ook veel landkaartjes, witjes en boomblauwtjes....een dag later in alle vroegte, toen de temperatuur net boven de 10 graden was trof ik platgemaaide bloemen aan, en de maaimachine was nog niet klaar. Zo jammer. Weg vlinders, weg afgezette eitjes (ook de brandnetels, waardplanten, waren weggemaaid).

Behoorlijk chagrijnig ging ik weer huiswaarts.

April is ook de maand van de daslook en in park Cronesteijn is er een plek waar het helemaal vol staat met dit plantje. Ik noem het daar dan ook even Daslook paradise.

Close up daslook.

Terug naar de polder waar inmiddels de rietzangers het hoogste lied zongen.

En bij ons om de hoek waren wat ganzenpaartjes die kleintjes hadden. Ze waren druk aan het grazen en constant door elkaar aan het waggelen. Dit kleine gansje zat even wat verder van de rest en wilde ook nog schattig kijken.

En zo heb ik de wenssoorten voor april allemaal gezien. Niet allemaal naar wens op de foto, want dat oranjetipje had ik anders willen zien. Maar de natuur laat zich niet dwingen, ik was al blij dat ik er weer een paar zag. En ook blij met veel vlinders dit voorjaar waaronder dus de landkaartjes.

Het is inmiddels mei....de tijd van de zandhagesissen en de libellen.

Echtpaar zandhagedis.

Meneer zandhagedis die net uit een donkere holte onder een boomstronk vandaan kwam om zich op te warmen in de voorjaars zon.

Vos in het avond zonnetje. Ik loop inmiddels al 15 jaar in de waterleidingduinen, maar dit voorjaar was het echt moeilijk om een vos te zien in de duinen. De vele afsluitingen rond burchten (waar ik wel begrip voor heb) zorgen ook dat de dieren minder zichtbaar zijn. 

Des te mooier is het om op weg naar de uitgang nog een mooie sunset vos foto te kunnen maken.

Nogmaals een zandhagedis man.

Viervlek libel

Knobbelzwaan in de polder

klein zwaantje

Deze haas zat pal naast het fietspad en ik kon gewoon een portret foto maken.

Tureluur op paal....heel ver weg.

Tureluur op bruggetje...dichtbij maar met tegenlicht.

Scholekster op hekje....daar wilde ik de grutto, maar die had geen zin om te poseren.

En de koeien keken toe.

Op die vroege zondagmorgen zag ik in de Boterhuispolder wel twee grutto's op een hek, maar weer heel ver en met tegenlicht. Lastig om daar wat moois van te maken.

En in tijden van AI heb ik bovenstaande foto voorzien van het verzoek: Maak van deze foto een sfeervolle foto met mist en een zonsopkomst. 

En dan is dit het resultaat.  Best leuk, maar ik heb geen voldoening van een AI gegenereerde foto, ik hoop ooit zelf nog zo'n foto te maken.

Mei is inmiddels voorbij en op de uitsluipende libel na, heb ik ook dit wensenlijstje aardig kunnen vastleggen. De meikever fotografeerde ik dan wel in juni, maar mag deze blog afsluiten, omdat deze ook op het lijstje stond.

De meikevers die ik heb gefotografeerd waren allemaal vrouwtjes. Dat zie ik aan de kleinere waaiers met maar 6 antennes. Mannetjes hebben grotere waaiers op hun kop en 7 sprieten per waaier.

Close up met macro voorzetlens.....best een monstertje zo.

Tot slot:

En om de blog niet nog langer te maken heb ik  een link naar een serie die ik eind maart maakte van de Siberische grondeekhoorns.

Meer dan 30 foto's, ik vind het wat veel voor 1 blog, maar het is ook een samenvatting van twee maanden en ook nog de 2 maanden dat er op fotografiegebied ontzettend veel te zien is. Dus ik heb keuzes gemaakt in wat ik laat zien hier, want ik had nog veel meer foto's.  Misschien toch weer wat vaker een blogje maken.....

Blog inspiratie dip

 Inmiddels hebben we de zomer achter de rug, die gelukkig niet zo lang en heet is geweest, en dienen de eerste herfst tekenen zich aan. Ondertussen is mijn laatste blog alweer een maand geleden geplaatst.

Ik heb een serieuze blog dip. Totaal geen inspiratie en ik kon mij er afgelopen weken ook niet toe zetten. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet heb gefotografeerd. Ik ben, zelfs op de warmste dagen ( maar dan heel vroeg in de ochtend), lekker de natuur in geweest en heb ook heel aardige beelden weten te maken van alles wat ik tegen kwam.

In het warme september weekend kon ik in de vroege ochtend dichtbij huis het landkaartje fotograferen

Als ik dan geen zin heb om een blog te schrijven, is de eerste vraag die ik mijzelf stel: Voor wie doe ik het? Voor wie maak ik de blogs met mijn natuurfoto's voorzien van een leuk verhaaltje? In de eerste plaats voor mijzelf!

De enige kleine (formaat duimnagel) boomkikker die ik deze zomer kon fotograferen.

Ik lees nog regelmatig mijn oude blogs terug, en vaak komen dan ook de herinneringen aan die fotomomenten terug, wat vaak een glimlach op mijn gezicht tovert.

ijsvogel mannetje, altijd fijn als ze even op een mooie plek gaan zitten en wat langer stil zitten.

En die glimlachmomentjes verzamel ik dan in mijn blog. En natuurlijk vind ik het leuk als mijn blog door anderen gelezen wordt, en nog leuker als mensen een berichtje achterlaten. Maar zowel bloggen als reageren op andere blogs moet niet als verplichting gaan voelen. 

Parnasia in de waterleidingduinen. Gelukkig zag ik deze zomer best veel van deze plantjes.

En afgelopen weken had ik regelmatig de gedachten, oei.....ik moet weer een blog maken, het is er weer tijd voor, maar ik heb totaal geen inspiratie. En reageren, ja wil ik wel doen, maar ik heb al een week voor mijn werk achter de computer gezeten en ga nu liever even lekker naar buiten.

Landkaartje ondervleugels, wat een prachtige tekening.

Nog even terug naar dat hele warme septemberweekend. Ik had een tip gekregen van een plek, op 15 minuten fietsen, waar meerdere landkaartjes zaten. De volgende ochtend ging ik op zoek en inderdaad waren er daar een drietal aanwezig. Twee al behoorlijk afgevlogen maar wel heel goed meewerkende modellen die lang stil bleven zitten en er ook niet meteen vandoor gingen wanneer ik voorzichtig dichterbij kwam. Hier was ik wel blij mee, want mijn laatste landkaartje had ik in 2018 hier in het westen gefotografeerd.

Schaapjes op het fietspad in zeer dichte mist

Datzelfde weekend werd er mist voorspeld. Dus ik stapte in alle vroegte ( toen nog half zeven) op de fiets om in de polder te fotograferen...Rond zonsopkomst bij de molens was het plan. Maar het was zo mistig dat de molen niet eens te zien was. En de schaapjes op het fietspad zag ik ook pas op het laatste moment. Gelukkig fiets ik niet zo snel en kon ik  even afstappen om de knuffelende schaapjes op de foto zetten.

Druppels in het spinnenweb bij een mistige zonsopkomst.

En dat mistige sfeertje, had ook wel wat, zeker toen het zonnetje erbij kwam. De molens waren nog onzichtbaar, dus ik fietste terug  om op het fietspad weer een dier tegen te komen.

jonge fazant op het fietspad

Deze jonge fazant liep op het fietspad en liet mij lekker mijn foto's maken. De mist trok nu snel op en het mooie licht zou heel snel keihard worden. In de verte zag ik een wielrenner, die niet zo rustig fietste als ik. Dus ik heb de fazant even de graskant in gedirigeerd zodat hij veilig was voor de aanstormende wielrenner. Het werd warm dus ik ging naar huis.

zonsopkomst bij de molen van Hoogmade.

Een dag later, weer vroeg op pad want het zou wederom 30 graden worden. Na een warme kleffe nacht had ik er al op gerekend dat de molen wel zichtbaar was, omdat er helemaal geen mist was deze ochtend. Door de hoge luchtvochtigheid was het wel heel even een kleurrijke zonsopkomst voordat het een felgele bol werd.

Bruin blauwtje

Op de terugweg nog heel even langs de Munnikenpolder gefietst, weinig vogels en dit bruin blauwtje was de enige vlinder die ochtend.

Kleine vuurvlinder

In de Waterleidingduinen waren in september weer veel kleine vuurvlinders. Ook de heidelibellen waren in grote aantallen aanwezig.

rode heidelibel

Damhertjes die mij vanaf een heuveltje bekeken.

Mijn wandelingen in de Waterleidingduinen leveren altijd wel mooie momenten en mooie foto's op. En ook hier komt weer het blog inspiratie stukje: Weer dezelfde soort foto's, de bekende AWD hertjes en vosjes.

Vos in het mos

Maar de vosjes zijn leuk, grappig, fotogeniek...dus waarom zou ik ze dan niet in mijn blog zetten. Want bovenstaande foto is misschien fotografisch niet bijzonder, het was wel een ochtend dat dit vosje even bij mij kwam kijken en later tussen de bemoste stronken ging liggen. Daar geniet ik van en dan is dat een glimlachmoment wanneer ik over 2 jaar deze blog terug lees.

vos in avondlicht

De herfstkleuren komen eraan

En toch probeer ik van de vosjes ook fotografisch mooie plaatjes te schieten. Met goed licht, fijne achtergronden. En dat viel deze zomer niet mee. Dus dan kan ik van dit soort plaatjes wel weer heel blij worden.

jonge vos in de duinen

De jonge vossen waren eigenlijk nog de enige vossen die ik zag, en ook zij zullen gaan verdwijnen als ze een eigen territorium gaan zoeken. Dit jonge vosje zag ik in augustus. Inmiddels is zij een volwassen vos die je nu overal in het gebied tegen kan komen.

jonge vos

Een andere jonge vos, van een andere moervos.... ook niet meer te onderscheiden van een volwassen vos.

Stoer

En dit stoere damhert staat klaar voor de bronst, het gewei is geveegd, het hert is al behoorlijk breed geworden, sterk genoeg voor de bronst straks in oktober. De herfstkleuren beginnen te komen.

Voor mij is de herfst, naast de lente, een mooi seizoen. De veranderingen in de natuur, de kleuren, de geuren...paddenstoelen, mistige ochtenden. Het zat al een beetje in deze blog waar de zomer overgaat in de herfst. 

Ondertussen blijf ik gewoon genieten in de natuur, wandelend en fotograferend en ondertussen denk ik na over mijn blogs. Wil ik een verslag doen van een wandeling? Wil ik per blog een thema kiezen, zoals ik dit jaar al een paar keer gedaan heb. Of ga ik per maand een selectie van mijn foto's plaatsen met daarbij het verhaal, het fotomoment, het geluksmoment en dus...het glimlachmoment.

Dan hoop ik in ieder geval in de volgende blog, in welke vorm dan ook, veel glimlachjes tevoorschijn te toveren.