Creatief met hei

Een dagje op de hei, een blogje vol afwisseling,

Het is inmiddels traditie, als de hei bloeit gaan Loes en ik een dagje op stap om te genieten van de paarse hei. En elk jaar proberen we er fotografisch iets leuks van te maken. Dit jaar hadden we een leuke uitdaging. Allereerst was de hei lang zo mooi niet als de jaren ervoor. De Westerheide was behoorlijk aangetast door het heidehaantje. De Zuiderheide zag er nog redelijk uit, mooie paarse pollen. Maar dan de uitdaging: Ander soort foto's maken dan de voorgaande jaren  

Toen ik in de trein zat op weg naar Hilversum zag ik prachtige mistflarden boven de weilanden, daarboven een mooie oranje zon. Voor de zonsopkomst waren we te laat op de hei, anders had ik wel heel erg vroeg op moeten staan, maar we hoopten nog wel op mooie mistfoto's. Tja, de zon was nauwelijks nog te zien en de Westerheide was gehuld in een saaie grijze deken van mist. Met een beetje hulp van Picasa heb ik de foto ietsje opgeleukt, want het was eigenlijk gewoon saai.

Dauwdruppels in een spinnenweb, met de mist erbij was dit al een kleine knipoog naar de herfst. Maar toen de mist eenmaal optrok, werd het weer een heerlijke zomerdag. Op de Westerheide heb je altijd kans om een ree te zien, wij zagen ze wel, maar op een minder mooie plek en te ver voor een echt mooie foto. Natuurlijk hoop je op een ree op de paarse hei dus we wachtten nog heel even af of de reeën nog wat uit de dekking kwamen maar ze lieten zich niet meer zien. Wij besloten terug te lopen en op de Zuiderheide onze heidefoto's te gaan maken.

Nu er een waterig zonnetje was, kon ik het spinnenweb nogmaals fotograferen, de spin zat helaas aan de achterkant, wel mooi met zo'n druppel op zijn kop.

We verlieten de westerheide omdat we daar fotografisch geen uitdaging zagen. De hei was voor een groot deel bruin en dor (het heidehaantje had flink huisgehouden) en het landschap was vlak en toch wat saai als er geen mooie sprekende wolkenlucht boven hangt. Na een aantal jaar fotograferen, weten we dat je voor landschapsfoto's ook afhankelijk bent van de weersomstandigheden.

De witte koeien liepen in de verte over de hei te grazen. Vorig jaar hadden wij deze koeien mooi close in beeld in een geheel paars veld. Maar dit jaar wilden we andere foto's maken dan de voorgaande jaren. Maar hoe? We waren allebei echt zoekende naar inspiratie. Toen kwam de zon nog wat verder door en zagen we een paar mooie volle pollen hei. We keken elkaar aan en zeiden: Macrolens......

En daar ging ik dus meteen alweer voor de beestjes, zoals deze bij

en een groene vlieg die zijn handjes wast.

Maar nu echt aan de slag met creatieve macro's. Ohhh dat valt niet mee. 95 % van mijn creatieve heide foto's is in de prullenbak beland. En wat er overbleef, is nog niet helemaal naar wens. Deze foto vind ik wel mooi maar toch niet origineel genoeg.

J

En deze is ook wel aardig. We besloten de macrolens weer weg te stoppen en voor wat landschaps foto's te gaan. Nu denk je, landschappen lopen niet weg, dus da's niet zo moeilijk. Nou, mischien vind ik landschap wel vele malen moeilijker dan een beestje op een heide plant.

Landschap Zuiderheide. Er zijn toch veel dingen waar je op moet letten: compositie, ziet het er aansprekend uit als plaatje, zit er diepte in, hoe is het licht, hoe ziet de lucht eruit. Hier was de lucht een saaie grijze massa, dus die heb ik maar niet teveel in beeld gebracht. De boom was het onderwerp waar ik me op richtte en het zandpaadje dat een beetje kronkelt zag ik als lijn in het landschap in de richting van de boom. En dan eromheen het paars van de hei. Hier ben ik wel tevreden over.

De zandverstuiving is toch altijd een plek waar je lekker op zoek kan naar mooie landschapsfoto's

Zand en hei, het was al wat later aan het worden en ik merkte dat na het vroege op staan, bij mij de vermoeidheid toesloeg. Ik kon er niet meer van maken met de landschappen. Ben heel benieuwd naar de serie van Loes, want op de zandverstuiving zijn we allebei ons eigen weg gegaan.

Ik kon het niet laten, toen deze heivlinder in de struik ging zitten, heb ik toch weer de macrolens gepakt.

En deze steenrode heidelibel zat bij de uitgan op een hek te poseren, even een close up van de kop.

Het was weer een heerlijk dagje op de hei, we genogten van het prachtige weer en de zoete geur van de nectar die uit de heistruiken kwam. Fotografisch probeer ik de lat steeds hoger te leggen en ik ben ook niet meer zo snel tevreden als twee jaar terug, hoewel ik toen ook al zoekende was naar de mooie landschapsfoto. Maar dat neemt niet weg dat ik er nog steeds heel veel plezier aan beleef en steeds weer geniet van zo'n dag in de natuur. Loes, het was weer gezellig en we gaan het volgend jaar gewoon weer doen.