Op zoek naar bambi in de AWD

Toch wel een vreemde titel voor een AWD blog, maar mijn laatste twee wandelingen stonden wel in het teken van het zoeken naar damherten. Vooral zondag was het echt zoeken en hebben we maar een paar hindes gezien en slechts 1 geweidrager. Woensdag had ik meer geluk en zag ik langs het bekende betonnen kanaaltje verschillende kleine groepjes hindes met jongen. Maar het is niet meer zo dat je overal in de AWD damherten tegenkomt.

En zo kan het gebeuren dat deze foto van het jonge damhertmannetje heel bijzonder wordt, omdat de mannetjes zich echt niet meer zo laten zien. Zondag 22SEP13 was ik met Henk en Herman, Andre en Peter in de AWD, we hoopten dat er al iets van bronstactiviteit was. Maar het was stil in het duin, geen burlen. Zelfs de vogeltjes waren erg stil deze dag.

Maar uiteindelijk leverde deze dag toch een paar mooie momenten op. En het was natuurlijk weer heel gezellig.

Een salamander in het gras. Ik had nog nooit een salamander in het wild gezien, het beestje was heel klein, echt knap dat Henk deze tussen het gras ontdekte.

Ja, het mooiste moment van die zondag was toch wel de ontmoeting met de boomkikker. Ik ben afgelopen periode meerdere keren op die plek geweest, zocht in de juiste struik, maar aan de verkeerde kant. Deze boomkikker werd door Henk gevonden, en later vond Andre er nog een op een andere struik. Dankzij deze heren kon ik mijn allereerste boomkikker foto's maken.

In deze houding worden ze vaak aangetroffen, zo zie je ze ook meestal op de foto's. Wat een mooi kikkertje, wat een kleur he, maar soms gaat die kleur echt op in de blaadjes, het is maar net waar de kikker zit of je hem ziet of niet. De boomkikker is trouwens heel klein, ongeveer het formaat van een braam.

Deze zondag eindigde op het terras bij het Pannenland waar het wemelde van de wespen. Eigenlijk ben ik heel bang voor die enge beesten, maar de zoetigheid op het tafeltje hield ze een beetje daar en niet bij mij. En dan maak ik er toch even gebruik van om met mijn macro lens een foto te maken en zie dan dat ze best een schattig koppie hebben. En wat leverde mijn tweede wandelinng afgelopen week op?........

Woensdag was het wat minder zoeken naar de hertjes. Langs het betonnen kanaaltje en op het Vinkenveld trof ik kleine groepjes aan. Hier een hinde met haar jong. Op de foto is het niet goed te zien maar de hinde likte af en toe even achter het oortje van het kleintje, heel lief.

De herfst laat zich steeds duidelijker zien. Natuurlijk had ik ook nog oog voor andere dingen en ik keek ook regelmatig even naar beneden, want er staan al veel mooie paddenstoelen, vaak ook pal langs de paden.

Deze mooie oranje zwammetjes vond ik in het naaldenbos, ze zaten vast aan een dennenappel. Ik heb geen idee wat de naam van deze paddenstoel is.

Deze ken ik wel, judas oren. Ik heb wat met tegenlicht gespeeld maar het viel toch niet mee om van deze zwam een mooie foto te maken.

Weer een onbekende paddenstoel, deze groeide op een half verrotte boomstam die langs het wandelpad richting Eendenvlak lag.

Het Eendenvlak, de AWD kenners weten wat dat is. Dat is de plek waar ieder jaar de grote damhertmannen bij elkaar komen voor de bronst. Maar nu was het er uitgestorven, geen hert te zien. Heel vreemd om eind september daar te lopen, geen burlen te horen en ook helemaal geen herten te zien op die plek.

 Deze vos fotografeerde ik zondag, van een afstandje keek ze nieuwsgierig toe, mooi in het decor van de duindoornstruiken die nu vol bessen zitten.

Een pad op het pad. Het was eigenlijk een padje want het diertje was niet groter dan twee centimeter. Omdat het beestje bleef zitten kon ik op mijn gemak de macrolens pakken en een serie foto's maken.

Ik wandelde aan het einde van de middag weer terug naar de uitgang (Oase) langs het betonnen kanaaltje zag ik uiteindelijk weer wat hertjes.

Zoals deze, ze lag lekker in het zonnetje dat uiteindelijk toch eventjes door de wolken heen kwam.

 Dit was zo mooi, een kalfje dat drinkt bij de moeder, dit zijn dan toch wel die gelukstreffers, dat je net op het juiste moment op de juiste plek bent.

De bekende reiger was er ook weer en liet zich goed fotograferen. De donkere achtergrond is het bos, het was al donker maar met nabewerken heb ik het nog wat meer benadrukt.

Hier eindigde mijn woensdag wandeling, waarbij ik weliswaar herten heb gezien maar toch minder dan andere jaren. Mensen die roepen dat er zoveel zijn geloof ik niet. Okee, je ziet aardig wat herten, maar zeker niet zoveel als de voorgaande twee jaren. En ik zie echt geen mannetjes herten, waar zouden die zich nu toch verstopt hebben. Mijn volgende bezoekje aan de AWD zal in Oktober zijn, dan is als het goed is de bronst bij de Damherten begonnen, ik ben benieuwd.

Maar eerst zal er nog een blog komen over de bronst op de Veluwe, want die is eind september nog in volle gang.