Hoge Veluwe Edelhertenbronst

Burlende herten, een uitsloverig spitsertje en hindes die geen zin hebben.

Op 13 en 19 september bezocht ik NP de Hoge Veluwe om daar de Edelhertenbronst vast te leggen. De bronst is dit jaar later dan de voorgaande twee jaar, want op 13 september was er nog weinig te merken van burlende mannetjes herten. Op 19 september leek het dan toch wel wat op gang te komen. Hieronder een selectie foto's van beide dagen.

De hindes kwamen al een paar keer kijken op het veld. Meestal komt de boswachter rond vijf uur met appeltjes  en de dames leken hierop te wachten. Ik was er die avond samen met Cees, die eerder die week al een mannetjes hert op de foto had gezet, dus ik had goede hoop. Na een zonnige dag trok het tegen vijf uur echt helemaal dicht en begon het zelfs zachtjes te regenen. Jammer, want voor echt mooie foto's heb ik meer licht nodig.

Het enige mannetjeshert dat zich liet zien die avond was dit uitsloverige spitsertje. Het beestje rende achter de hindes aan, maar die wilden niets van hem hebben.

De hinde maakt duidelijk dat ze niet gediend is van de opdringerige spitser door op haar achterbenen te gaan staan en met de voorpoten te trappelen. Dit wordt lepelen genoemd. Het lepelen gebeurd ook regelmatig bij hindes onderling. Die schattige hertjes zijn helemaal niet zo lief tegen elkaar.

De stoere spitser op de nog mooie paarse hei. Een week later was het heel anders. De hei was bijna uitgebloeid, de spitser liet zich niet meer zien en......

 De grote hertenman kwam uit het bos tevoorschijn, wat een verschijning, met zijn bronstmanen en opgeheven kop. Deze avond was ik met Henk mee en op de wildbaan kwamen we veel bekenden tegen, gezellig.

Wat loopt hij te paraderen als een echte macho, maar blijkbaar maakt ie nog niet al te veel indruk. De hindes bleven ongestoord hun appeltjes eten.

Verbaasd kijkt het grote hert om zich heen, waar blijven toch al die dames?

"Ik ben de baas van veld 1 op de Wildbaan", Terwijl deze meneer zijn kop ophief, hoorden we vanuit het bos verschillende andere herten burlen. Met het burlen imponeren zij de hinden en markeren zij hun territorium. Het hert dat de baas is over een territorium is een plaatshert. Als een ander mannetje zijn terrein betreed, kan dit op een gevecht uitlopen.

Een hinde komt even nieuwsgierig dichterbij, maar loopt gewoon door. Dit plaatshert is vorig jaar tijdens de bronst gewond geraakt aan zijn oog. Dat is nog steeds te zien, hij heeft een beetje een soepoog. Het kan er tijdens de bronst hard aan toe gaan en dieren kunnen elkaar flink verwonden.

Dan gooit meneer er maar een burl tegenaan.

Een een hinde lijkt interesse te hebben

Het plaatshert drijft de roedel bij elkaar, soms laat ie tijdens het drijven ook wat burlen horen.

"Zeg dames.....ken ik jullie niet ergens van?" De hindes gingen er vandoor, deze versier truc had weinig succes of deze hindes waren nog niet bronstig. Een hinde is in de bronstperiode, die loopt van half september tot begin oktober, slechts 1 dag bronstig, mocht het niet tot een paring komen, dan is ze 18 dagen later weer bronstig in deze periode.

En van een afstandje keek de rest van de groep toe. De zon die zich heel even liet zien was weer verdwenen en dat maakte het fotograferen direct weer wat lastige.

Een hinde met haar jong, even samen, los van de grote groep.

En meneer probeert weer te imponeren en laat een burl horen vlak voor een hinde, die stoïcijns blijft staan. Ook zij hapt niet toe.

En terwijl de zon nu echt weer achter de wolken is verdwenen, blijft meneer burlen, steeds vaker en steeds luider. De hindes hebben nog geen interesse, dus de bronst zal nog wel een poosje doorgaan. Omdat het te donker was geworden om nog te fotograferen, ruimden we de camera op en keerden met een goed gevoel huiswaarts, de bronst is begonnen.