Blog inspiratie dip

 Inmiddels hebben we de zomer achter de rug, die gelukkig niet zo lang en heet is geweest, en dienen de eerste herfst tekenen zich aan. Ondertussen is mijn laatste blog alweer een maand geleden geplaatst.

Ik heb een serieuze blog dip. Totaal geen inspiratie en ik kon mij er afgelopen weken ook niet toe zetten. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet heb gefotografeerd. Ik ben, zelfs op de warmste dagen ( maar dan heel vroeg in de ochtend), lekker de natuur in geweest en heb ook heel aardige beelden weten te maken van alles wat ik tegen kwam.

In het warme september weekend kon ik in de vroege ochtend dichtbij huis het landkaartje fotograferen

Als ik dan geen zin heb om een blog te schrijven, is de eerste vraag die ik mijzelf stel: Voor wie doe ik het? Voor wie maak ik de blogs met mijn natuurfoto's voorzien van een leuk verhaaltje? In de eerste plaats voor mijzelf!

De enige kleine (formaat duimnagel) boomkikker die ik deze zomer kon fotograferen.

Ik lees nog regelmatig mijn oude blogs terug, en vaak komen dan ook de herinneringen aan die fotomomenten terug, wat vaak een glimlach op mijn gezicht tovert.

ijsvogel mannetje, altijd fijn als ze even op een mooie plek gaan zitten en wat langer stil zitten.

En die glimlachmomentjes verzamel ik dan in mijn blog. En natuurlijk vind ik het leuk als mijn blog door anderen gelezen wordt, en nog leuker als mensen een berichtje achterlaten. Maar zowel bloggen als reageren op andere blogs moet niet als verplichting gaan voelen. 

Parnasia in de waterleidingduinen. Gelukkig zag ik deze zomer best veel van deze plantjes.

En afgelopen weken had ik regelmatig de gedachten, oei.....ik moet weer een blog maken, het is er weer tijd voor, maar ik heb totaal geen inspiratie. En reageren, ja wil ik wel doen, maar ik heb al een week voor mijn werk achter de computer gezeten en ga nu liever even lekker naar buiten.

Landkaartje ondervleugels, wat een prachtige tekening.

Nog even terug naar dat hele warme septemberweekend. Ik had een tip gekregen van een plek, op 15 minuten fietsen, waar meerdere landkaartjes zaten. De volgende ochtend ging ik op zoek en inderdaad waren er daar een drietal aanwezig. Twee al behoorlijk afgevlogen maar wel heel goed meewerkende modellen die lang stil bleven zitten en er ook niet meteen vandoor gingen wanneer ik voorzichtig dichterbij kwam. Hier was ik wel blij mee, want mijn laatste landkaartje had ik in 2018 hier in het westen gefotografeerd.

Schaapjes op het fietspad in zeer dichte mist

Datzelfde weekend werd er mist voorspeld. Dus ik stapte in alle vroegte ( toen nog half zeven) op de fiets om in de polder te fotograferen...Rond zonsopkomst bij de molens was het plan. Maar het was zo mistig dat de molen niet eens te zien was. En de schaapjes op het fietspad zag ik ook pas op het laatste moment. Gelukkig fiets ik niet zo snel en kon ik  even afstappen om de knuffelende schaapjes op de foto zetten.

Druppels in het spinnenweb bij een mistige zonsopkomst.

En dat mistige sfeertje, had ook wel wat, zeker toen het zonnetje erbij kwam. De molens waren nog onzichtbaar, dus ik fietste terug  om op het fietspad weer een dier tegen te komen.

jonge fazant op het fietspad

Deze jonge fazant liep op het fietspad en liet mij lekker mijn foto's maken. De mist trok nu snel op en het mooie licht zou heel snel keihard worden. In de verte zag ik een wielrenner, die niet zo rustig fietste als ik. Dus ik heb de fazant even de graskant in gedirigeerd zodat hij veilig was voor de aanstormende wielrenner. Het werd warm dus ik ging naar huis.

zonsopkomst bij de molen van Hoogmade.

Een dag later, weer vroeg op pad want het zou wederom 30 graden worden. Na een warme kleffe nacht had ik er al op gerekend dat de molen wel zichtbaar was, omdat er helemaal geen mist was deze ochtend. Door de hoge luchtvochtigheid was het wel heel even een kleurrijke zonsopkomst voordat het een felgele bol werd.

Bruin blauwtje

Op de terugweg nog heel even langs de Munnikenpolder gefietst, weinig vogels en dit bruin blauwtje was de enige vlinder die ochtend.

Kleine vuurvlinder

In de Waterleidingduinen waren in september weer veel kleine vuurvlinders. Ook de heidelibellen waren in grote aantallen aanwezig.

rode heidelibel

Damhertjes die mij vanaf een heuveltje bekeken.

Mijn wandelingen in de Waterleidingduinen leveren altijd wel mooie momenten en mooie foto's op. En ook hier komt weer het blog inspiratie stukje: Weer dezelfde soort foto's, de bekende AWD hertjes en vosjes.

Vos in het mos

Maar de vosjes zijn leuk, grappig, fotogeniek...dus waarom zou ik ze dan niet in mijn blog zetten. Want bovenstaande foto is misschien fotografisch niet bijzonder, het was wel een ochtend dat dit vosje even bij mij kwam kijken en later tussen de bemoste stronken ging liggen. Daar geniet ik van en dan is dat een glimlachmoment wanneer ik over 2 jaar deze blog terug lees.

vos in avondlicht

De herfstkleuren komen eraan

En toch probeer ik van de vosjes ook fotografisch mooie plaatjes te schieten. Met goed licht, fijne achtergronden. En dat viel deze zomer niet mee. Dus dan kan ik van dit soort plaatjes wel weer heel blij worden.

jonge vos in de duinen

De jonge vossen waren eigenlijk nog de enige vossen die ik zag, en ook zij zullen gaan verdwijnen als ze een eigen territorium gaan zoeken. Dit jonge vosje zag ik in augustus. Inmiddels is zij een volwassen vos die je nu overal in het gebied tegen kan komen.

jonge vos

Een andere jonge vos, van een andere moervos.... ook niet meer te onderscheiden van een volwassen vos.

Stoer

En dit stoere damhert staat klaar voor de bronst, het gewei is geveegd, het hert is al behoorlijk breed geworden, sterk genoeg voor de bronst straks in oktober. De herfstkleuren beginnen te komen.

Voor mij is de herfst, naast de lente, een mooi seizoen. De veranderingen in de natuur, de kleuren, de geuren...paddenstoelen, mistige ochtenden. Het zat al een beetje in deze blog waar de zomer overgaat in de herfst. 

Ondertussen blijf ik gewoon genieten in de natuur, wandelend en fotograferend en ondertussen denk ik na over mijn blogs. Wil ik een verslag doen van een wandeling? Wil ik per blog een thema kiezen, zoals ik dit jaar al een paar keer gedaan heb. Of ga ik per maand een selectie van mijn foto's plaatsen met daarbij het verhaal, het fotomoment, het geluksmoment en dus...het glimlachmoment.

Dan hoop ik in ieder geval in de volgende blog, in welke vorm dan ook, veel glimlachjes tevoorschijn te toveren.