Amsterdamse Waterleidingduinen: Augustus 2017

Waar het in de eerdere maanden vaak zonnig en warm was, viel augustus een beetje tegen met het weer. Vaak bewolkt, veel wind en ook de nodige regen dagen. Dus dit keer een blogje met foto's van begin augustus en helaas ontbreken de vlinders een beetje. Ook in de waterleidingduinen was het dit jaar geen goed jaar voor de vlinders. Alleen de keizersmantel had het reuze naar zijn zin daar en was in grote getalen aanwezig, maar die is in de juli blog al uitgebreid aan bod gekomen.

Augustus is de maand van de heidelibellen. Er komen in de AWD 3 soorten voor: de steenrode, de bloedrode en de bruinrode. Waarschijnlijk heb ik ze allemaal wel gezien en vast ook op de foto gezet, maar ik kan het maar niet onthouden hoe je ze uit elkaar houdt.

Heidelibel op zijn uitkijkpost met in de achtergrond een tweede in dezelfde houding.

Parende heidelibellen.

Een padje op het pad, deze bleef mooi zitten zodat ik de macrolens kon makken en vanaf een heel laag standpunt deze foto kon maken. Het padje was ongeveer een centimeter groot (klein).

Ook deze boomkikker was maar een centimeter klein. Ik zag heel veel kleine boomkikkertjes, maar grotere exemplaren kon ik nergens vinden. De boomkikkers had ik in voorgaande maanden al uitgebreid laten zien, dus daarom nu maar 1 foto, die ik zelf wel erg leuk vond.

Een blauwvleugel sprinkhaan in het zand, zo valt hij nauwelijks op, maar zodra hij weg vliegt zie je de blauwe vleugels, die qua kleur lijken op die van het icarusblauwtje, mannetje.

En dit is het icarusblauwtje, mannetje, niet de allermooiste foto maar omdat ik van deze vlinder zo weinig heb gezien, wilde ik hem er toch bij zetten.

Opvallend was wel het grote aantal argusvlinders, die meestal laag bij de grond zitten. Landelijk gaat het heel slecht met deze soort maar in de AWD heb ik er in augustus veel gezien,  meer dan de landelijk veel voorkomende vlinders zoals de koolwitjes, atalanta, dagpauwoog. Ook de kleine vuurvlinder schitterde in afwezigheid dit jaar, maar die kan ik in september nog tegenkomen.

En hier is weer een heidelibel, die net iets te eten had gevangen en op een duindoornstruik zijn hapje op peuzelde, mooi was dat hier de kleuren van de libel terugkomen in de achtergrond kleuren.

Een mest kever, nog niet eerder gezien in de AWD, op de Veluwe zie ik ze altijd wel, maar voor de AWD was het voor het eerst.

 Meestal wandel ik tussen Vogelenzang en Zandvoort, maar een enkele keer wil ik de lange busreis wagen voor een paar uurtjes De Zilk, en vooral in deze periode als de damherten op hun mooist zijn.

Damhert mannetje staat even stoer te poseren, prachtig in de vacht en een mooi groot gewei. De basthuis zit er nog omheen, maar eind augustus gaan ze de basthuid vegen en dan is het gewei klaar voor de bronst, die in oktober begint

Rustend mannetje met licht bastgewei, als je goed kijkt zie je ook de doorbloeding onder de basthuid. Zodra deze stopt laat de basthuid los.

Stoere hertenman, och wat had ie last van al die vliegen op zijn neus en hals...

De hei, helemaal in de zuidpunt van de AWD is een klein stukje heide. Vorig jaar was het prachtig, helemaal paars. Dit jaar hadden ze van Waternet een stukje afgezet, een lelijk hek eromheen, daar groeide de heide uitbundig, maar daarbuiten was het toch een stuk minder dan vorig jaar... Deze foto heb ik dan ook met mijn camera door het hek heen gefotografeerd, voor mooie uitgestrekte paarse velden, moeten we toch ergens anders heen.

Weer terug in omgeving Panneland (Vogelenzang),de damhertjes worden snel groot. Moeder hert en haar kind kijken mij even nieuwsgierig aan.

Ook de jonge vosjes uit een eerdere blog groeien heel hard en zijn al bijna net zo groot als de volwassen vossen.

Mijn favoriete vosje, en de kleinste van het stel

Het andere vosje was heerlijk aan het relaxen in het zand. Ik was op dat moment alleen daar, met de drie jonge vosjes in de buurt, die gewoon lekker hun ding deden en dat was vooral luieren en slapen.

Het jonge rekeltje, heel nieuwsgierig..

 De moeder van twee van de drie kleintjes gaat haar eigen weg, de kids moeten nu zichzelf redden en zo treffen we deze moervos een heel eind verder op aan tussen de gele bloemetjes.

 Poseren is niet haar hobby, ze zat heel mooi tussen de bloemen maar leek die aandacht toch niet zo leuk te vinden.

Zo anders was deze oudere vos, die ging gewoon zitten, deed zijn ogen dicht en genoot van het zonnetje. Ook hier had ik even een momentje met de vos samen. 

Nogmaals het kleine vosje

Omdat ze mijn hart heeft gestolen.

En zo was het ook in augustus weer volop genieten in de Waterleidingduinen, ook al viel het met de vlinders tegen, er was toch weer genoeg te zien.

En in september kunnen er nog steeds vlinders rondfladderen, zijn de heidelibellen er nog en begint het langzaam herfst te worden met de vruchten aan de bomen , de spinnenwebben, paddenstoelen en de langzame verandering van de kleuren, dus wie weet .....dat alles in mijn volgende AWD blog.