Steenuiltjes, wat een super natuurbeleving

edere natuurliefhebber/ fotograaf heeft wel een wensenlijstje: een aantal soorten (vogels, vlinders, zoogdieren) die ze echt nog op de foto wil hebben, en liefst meer dan een bewijsplaatje. Op mijn wensenlijstje stond al een tijdje het steenuiltje, het kleinste uiltje dat in Nederland voorkomt. Nadat we een week eerder wegens onophoudelijke regen af moesten zeggen, gingen Miranda en ik op woensdagavond 16 juli dan toch naar de steenuilenhut van Glenn Vermeersch. "Je gaat zeker uilen zien" had Glenn ons verzekerd.

En Glenn had niets teveel gezegd. We zaten nog geen 5 minuten in de hut of de eerste steenuil liet zich zien.

En al snel kwam ie een paar paaltjes dichterbij en leek hier te genieten van het heerlijke avondzonnetje.

En niet veel later zat ie gewoon pal voor de hut, op 4 meter afstand.
Dit was echt super! Ik had nog nooit een steenuil gezien en nu zat ie gewoon voor mijn neus. Wat een ogen!

Altijd op hun hoede, er werd meerdere malen omhoog gekeken.

Vleugeltje strekken

Knipoogje

Het viel niet mee om op deze tak te gaan liggen, het lukte dan ook niet, een paar keer viel het uiltje zelfs bijna ervanaf.

Wat later op de avond in het mooie licht, op een tak die wat verder weg stond.
Het blijft een geweldige ervaring om het uiltje zo te zien.

De steenuil is een klein gedrongen uiltje van ongeveer 22 cm met felle gele ogen.
De steenuil is in Nederland een broedvogel en houdt van oude schuren.
Ze zitten vaak op paaltjes maar vallen niet zo op omdat ze zo klein zijn.

We hoorden al een tijdje een beetje een klaaglijk piepje, het deed me denken aan een wat ouder meerkoet jong.
Pas toen de "grote" uil ineens naar rechts vloog zagen we het jonge steenuiltje. Wat schattig.

Het voeder moment, dat gaat razendsnel....

En hap en nog geen seconde later was de volwassen uil alweer weg.

Het kleintje leek nu ook goed wakker en zat hier mooi in het zonnetje, even later konden we ons geluk helemaal niet meer op, ook het kleine uiltje kwam voor de hut.

En ineens zagen we nog een jong uiltje

Het hele kleintje zat pal voor de hut en begon weer te piepen, wij hoopten natuurlijk op een voeder moment op deze plek, maar helaas dat gebeurde niet.

Het andere, iets grotere uiltje. Er was nog een derde jong maar ik weet niet of ik die op de foto heb, maar ik was al superblij met alles wat ik wel op de foto kon zetten.

Nog eentje van dat kleine schattige uiltje. Ik moest aan Koekeroekoes denken, het kleine uiltje van Ron uit de Harry Potter serie. Mooi in het avondzonnetje.

Even later ging het zonnetje schuil achter de bomen, het was kwart over negen, de afgesproken tijd dat Glenn ons zou komen ophalen.
Wat ging de tijd snel en wat was het een mooie belevenis, een geweldige avond!
 

Moe maar voldaan keerden wij huiswaarts....het was laat geworden dus thuisgekomen zocht ik snel mijn bedje op (nee ik heb geen foto's teruggekeken).  Oogjes dicht en snaveltjes toe... slaap lekker.