Tiengemeten zomer 2014

Het eiland Tiengemeten stond al een tijdje op mijn lijstje en op zaterdag 26 juli bracht ik samen met Conny een bezoek aan dit prachtige natuurgebied.

Vanaf de boot nam ik deze foto van overvliegende grauwe ganzen. Ik verwachtte op het eiland nog veel meer vogels te zien.

Het eiland is in 2006 omgevormd van landbouwgrond tot natuur en is in beheer van  Natuurmonumenten.
Op het eiland is ook een bezoekerscentrum waar je een wandelboekje kan kopen, exposities kan bekijken of even naar het toilet kunt.

Jammer, de vogels zaten vaak heel ver weg, en in sommige watergebieden was geen enkele vogel te bekennen. Hier wel twee zilverreigers, of het nou de grote of kleine is....ik dacht de kleine vanwege de zwarte snavel, dan ben ik toch wel blij, want deze soort had ik nog niet eerder gezien.

 Al vanaf het moment dat de boot bij Nieuwendijk weg vaart, krijg je een soort vakantie gevoel. Eenmaal op het eiland verspreiden de mensen zich snel en al snel waren we met zijn tweetjes tussen de bloemen met vlinders......en muggen en dazen. We maakten twee wandelingen, die ook op de site van Natuurmonumenten staan: Weemoed (6.8 km) en Weelde (3.5 km), beiden aan de zuid-west kant van het eiland.

 Vlinders waren er volop, het was dan ook een bloemenweelde, hier het vrouwtje van het icarusblauwtje.

 Een gelukje, we troffen parende icarusblauwtjes aan: Love is in the air. Ik weet dat ze niet zo snel wegvliegen dus we namen de tijd om foto's te maken, ook met de macrovoorzetlens. Al liggend in het veld werden we belaagd door muggen en dazen, daar kon geen insektenwerend middel tegenop. Maar ja, als je dit soort foto's aan het maken bent, vergeet je het gezoem en geprik gewoon.

Het landschap op de wandeling Weemoed.

 Kleine vos op de gele bloemen van de guldenroede, een plant die werkelijk overal stond en door vele verschillende vlinders werd bezocht. 

 Ook het icarusblauwtje (mannetje) vond het heerlijk op deze bloemen.

En de atalanta was ook overal te zien. Ik was even bang dat de vlindertijd al voorbij was, maar hier op het eiland vlogen ze volop. Zo zagen we ook nog het klein koolwitje, dagpauwoog, oranje zandoogje en bruin zandoogje. Maar ja, niet alle foto's haalden deze blog.  Veel vlinders waren wel al behoorlijk afgevlogen met gehavende vleugels.

Het is niet meer dan een bewijsplaatje, maar wel mijn allereerste bruine kiekendief op de foto.

Deze vlinderfoto is ook niet helemaal top (te rommelig), maar omdat het een vlinder is die ik niet zo vaak zie en zeker nog niet zo op de foto heb kunnen zetten, vond ik het toch wel een blogplaatsje waard: de argusvlinder. Hier van de bovenkant. 

 Maar ook de zijkant is prachtig, in tegenstelling tot de atalanta en kleine vos, die donkerbruine saaie ondervleugels hebben.

Op de drooggevallen slikken verwachtte ik wel steltlopers zoals de tureluur, ik heb hem wel gehoord, maar niet gezien. Hier stond ook veel kattenstaart, prachtig al dat paars.

Lepleaars en andere watervogels, maar helaas erg ver weg. Dit was op de grens van de wandelingen, Weemoed en Weelde, een stukje verderop was de Vliedberg, een uitzichtpunt waar we even rondkeken.

 Het zuidelijke deel van wandeling Weelde, de uitgebloeide distels werden nu bezocht door de putters, ook wel distelvinken genoemd.  Wij sloegen linksaf om het rondje Weelde te lopen, rechtdoor gaat de route over in Wildernis, een wandeling van 10 km maar dat zou even te veel worden voor deze dag, door het vele fotograferen vloog de dag voorbij en we verlangden inmiddels wel naar het terras en een groot glas koude cola.

 Toch nog watervogels die wel dichtbij kwamen voor een foto...familie knobbelzwaan.

 Ha, en daar was een daas die eens niet op mij ging zitten maar op de leuning van een bankje, ik gebruikte dat moment even om een foto te maken voordat ie ontdekte dat ie mij lek kon prikken (zoals zijn vele vriendjes deze dag hebben gedaan).

 We hielden de wolken goed in de gaten, omdat er voor deze dag regen en onweersbuien waren voorspeld, en je wil niet tijdens een onweersbui midden op het eiland in de open vlakte staan. Gelukkig zijn het geen grote wandelingen en was de schuur van Natuurmonumenten altijd redelijk dichtbij.

Wachten op de pont. Dreigende wolkenluchten, zou er dan toch nog een bui komen? Nee hoor, het bleef zonnig en droog.

Jagend visdiefje

Visdiefje op de uitkijk bij de aanlegplaats van de pont

Daar komt de pont aan die ons weer naar het vasteland zou brengen. Het was een geweldige dag met onverwacht prachtig zonovergoten weer.

We gaan zeker nog een keer terug, en willen dan ook de derde wandeling "Wildernis" maken, en hopelijk komen we daar dan de Schotse Hooglanders tegen, want die had ik deze dag toch wel gemist.