Lentebodes

 Ik hou van de lente.

Zodra ik 's morgens de merel weer hoor zingen, maakt mijn hart een sprongetje. Het wordt lente. De dagen worden langer, het frisse groen, de grutto's die terugkeren.... De lente is mijn favoriete seizoen, waarin ik, als het weer meewerkt, tijd tekort kom.

Het roodborstje zong uit volle (rood)borst.

Maar nog even terug in de tijd, de winter die geen winter was ging voorbij met de nodige stormen en veel regen. De sneeuwklokjes en krokussen stonden er in februari, maar waren al snel plat geregend en gewaaid. Gelukkig heb ik tussen alle wind en regendagen door nog wel de eerste lentebodes vast kunnen leggen.

De rode draad in dit blog is wind...... het pimpelmeesje waaide bijna van zijn tak.

Februari was de maand van de sneeuwklokjes en ook de krokussen. Die laatste soort was echt erg vroeg.

Together

just the two of us

Only the lonely

Buzzzzzzy Bee

Ik hou niet van wind...

De vossen in de duinen houden net als ik niet van wind, ze lieten zich weinig zien, doken vaak meteen de struiken in, weg van de wind. Ik heb deze periode veel gewandeld, maar nog nooit zo weinig foto's gemaakt in de duinen.  Dus de meeste foto's in dit blog komen gewoon uit de directe omgeving van Leiden.

Maart, de vogels maken zich klaar voor het broedseizoen.

En in Cronesteyn is de lepelaarskolonie weer neergestreken. Ze hebben dit jaar ook weer gezelschap van de blauwe reigers, die ook in de bomen broeden.

Takkenbende

De bosanemoontjes mogen niet ontbreken in een lenteblog

En het liefst met een beessie

En nog liever met een lieveheersbeestje

Nijlgansje, hier word ik blij van.....jonge dieren gewoon bij ons in de wijk.

In de Poelgeest Polders zijn de grutto's weer aangekomen. Tijd om op te vetten voordat ze naar de broedgebieden vertrekken.

Maar voordat er gebroed kan worden moet er nog wel iets gebeuren. Kleine grutto-tjes in de maak. Helaas vervelend tegenlicht en een lelijke achtergrond, maar wel mooi om mee te maken.

De kievitsbloemen waren er ook al vroeg. En ik vind het altijd een uitdaging om ze te fotograferen.

Holwortel, een stinzenplant die in zowel de heemtuin van Leiden als die van Leiderdorp te zien was. Het staat ook rond kasteel Oud Poelgeest, waar de bosanemoontjes uitbunding bloeiden afgelopen maand.

Reiger en reiger aan de waterkant. Die voorste kijkt wel een beetje boos.

En ik sluit af met een telefoonkiekje, gemaakt voor het Wereldmuseum (voorheen Volkenkunde) in Leiden. Zo mooi die bloesem van de Japanse sierkers.

Deze blog heeft lang op zich laten wachten en heeft nu best veel foto's. Maar wel van twee maanden. En dan heb ik tussen alle sombere regendagen toch nog wel veel gezien. April staat voor de deur, mijn favoriete maand, samen met mei. Hopelijk laat de volgende blog dan ook wat minder lang op zich wachten.

Lentekriebels of slechts wat speldenprikjes

Waar de winter een verlengde herfst leek met hier en daar een winters speldenprikje, lijkt die herfst ook in het voorjaar door te gaan met zo nu en dan een lenteachtige dag.  

Maar dan moet je wel net je vrije dag hebben, en zoals wel vaker afgelopen tijd was het op mijn vrije dagen vaak regenachtig of waaide het heel hard. Toch pak ik mijn momenten, dus als het kan, ga ik erop uit met mijn camera. Het voordeel van dichtbij huis fotograferen is dat je ook voor een uurtje even weg kan, tussen de buien en stormdepressies door.

Lammetjes, als ik die in de wei zie huppelen, dan krijg wel het lente gevoel.

Even terug naar februari, waar al vroeg de sneeuwklokjes en krokussen in bloei stonden.

Ook toen was het de dagen uitkiezen, maar als ik dan op 5 minuten fietsen van huis een mooie locatie heb, kan ik dit ook in een verlengde pauze op een thuiswerkdag doen.

sneeuwklokje, met telelens vastgelegd tussen de andere sneeuwklokjes door

En een close up met de macro voorzetlens. 

De krokussen komen steeds vroeger, eind februari zag ik de eerste al.

Close up krokus

En als het zonnetje er dan is, zie je gelijk de bijtjes tevoorschijn komen.  

Deze had zijn "tasjes" aardig vol.

En de lieve rood-witte kater was er ook weer. Hoewel hij hier niet zo lief was wat menig krokus werd geplet.

Lekker onschuldig tussen de krokussen....

Sterhyacint

De bosanemoontjes zijn ieder jaar weer een uitdaging. Ik heb al heel veel mooie foto's van deze bloemetjes maar toch ga ik er ook dit jaar weer een paar keer voor naar Kasteel Oud Poelgeest.

Het waren vaak wat koudere dagen, en dan is het ook wachten op een beetje zon zodat de bloemetjes open gaan.

En dan proberen er wat origineels van te maken..... spelen met scherptediepte dus.

En de bijtjes en lieveheersbeestjes wilden niet meewerken, waarschijnlijk toch te koud.

Deze uitbunidige roodborst had geen last van de kou en zat in het zonnetje heerlijk te zingen.

Het goudhaantje was op zoek naar een snack tussen de takjes..... hij vond zo nu en dan nog een insektje.

Een ander teken van de lente is de futen balts. Het bleef hier bij wat kopschudden tegenover elkaar, er zat geen vervolg in (elkaar planten aanbieden en watertrappelend omhoog uit het water komen).

Kievitsbloemen staan er in april volop in sommige stadsparken of heemtuinen. Vaak lastig te fotograferen omdat ze op rommelige plekken staan, en je mag in een heempark niet van de paden af, en zeker geen takken wegsnoeien. Toch ben ik  best wel  tevreden met deze foto's.

Op de zeldzame windstille dagen, wil ik nog wel eens wat verder weg gaan met de fiets. Zo bezocht ik de Boterhuyspolder, tussen Leiderdorp en Warmond. Een mooi stukje om te fietsen, en het is weidevogel gebied.

Helaas zaten alle weidevogels heel ver weg. Maar de superschattige lammetjes werkten goed mee.

zo lief.....smelt

En als ik dan echt niet ver weg wil, heb ik nog altijd polderpark Cronesteijn. De lepelaars zijn daar weer aan het nestelen en soms zit er eentje wat meer vrij.

ook de ooievaars hebben elkaar weer gevonden, het nest begint aardig hoog te worden. Ben benieuwd of het dit jaar wel gaat lukken om kleintjes groot te brengen, het is al twee achtereenvolgende jaren misgegaan hier.

De maanden april en mei zijn mijn favoriete maanden om erop uit te gaan. Met de camera de natuur in, en ook dichtbij huis is dan genoeg te beleven. De wensenlijst voor komende weken is lang: Weidevogels (maar dan op fotografeerbare afstand), blauwborst, vlinders....vooral het oranjetipje, jonge dieren.... en nog veel meer wat ik maar tegen kom.

#Natuurdichtbijhuis: zomer

 Op het moment dat ik dit blog schrijf regent het buiten, er waait een frisse wind en het is een heerlijke 20 graden.  Eindelijk, verkoeling. Mijn uitstapjes in augustus bleven beperkt tot een paar uurtjes in de ochtend en meestal op 10 minuten van huis. Ik vond het gewoon te warm en met die felle zon kan ik toch geen mooie foto's maken.

Terugblikkend op de maand augustus....die begon met een enorme shelfcloud, die ik aan zag komen toen ik smorgens vroeg naar mijn werk fietste (3 augustus). Ik had natuurlijk geen camera bij me, maar gelukkig liet mijn telefoon mij niet in de steek.

Eind juli was het op de vrijdag te warm voor mij om naar de AWD te gaan, dus ben ik in de ochtend een uurtje naar de heemtuin in Leiderdorp gegaan, op zoek naar vlinders.

Het viel wat tegen met de soorten. Wat druk fladderende witjes en enkele icarusblauwtjes.

Ik besloot nog even door te fietsen naar de nabijgelegen Munnikenpolder, waar ik vorig jaar veel vlinders heb gefotografeerd. Maar ook hier.....geen vlinder te bekennen, op de fladderende witjes na.

Wel een visdiefje, dat krijsend over mij heen vloog, ik denk dat zij nog jongen had zitten in het gebied.

Omdat het op mijn werk in augustus erg druk is, kan ik niet extra vrij nemen of parttime dagen ruilen, dus heb ik alleen de vrije vrijdag....en laat het nu een week later op de vrijdag weer een snikhete dag zijn. 

Dus in de ochtend even een rondje Poelgeest Polders......

Een grote groep rustende lepelaars, zowel volwassen dieren als juveniele.

De lepelaars poetsend of rustend.

Blauwe reiger verscheen ineens vlak voor mij tussen de begroeiing.

Schattig wit eendje

Klaprozen..... en andere bloemen.

En hoewel het vol met bloemen stond, was ook hier amper een vlinder te zien.

Alleen.....een paar fladderende witjes.

En weer een vrijdag later, 14 augustus....en weer te warm om een hele dag de natuur in te gaan.

Dit keer zat het witje stil, op de kattenstaart.  Het klein koolwitje.

En het klein geaderd witje

Terwijl ik de wilde peen afspeurde op de rups van de koninginnenpage, viel mijn oog op een ander beestje....

De pyama wants ....waarom zou jij toch zo heten :-)

Wilde peen. Ooit hoop ik hier de koninginnenpage te fotograferen. Dan hoef ik er niet voor naar de andere kant van het land te reizen.

Heel verrassend, in de Leiderdorpse heemtuin trof ik enkele tijgerspinnen aan.

Een houtpantserjuffer

Atalanta op het Koninginnenkruid

En ook vrijdag 21 augustus was het nog warm en vooral klef....dus ook die dag bleef ik in de buurt.

Het leuke van een heemtuin is, dat er diverse landschappen nagebootst worden. Dus daar trof ik ook het "droge heide" landschap aan. En zo kon ik dichtbij huis toch nog de heide fotograferen.

En een heidelibel

Eindelijk, de distelvlinder...... die had ik de hele zomer nog niet gezien, en net nu de vlinderstruiken bijna uitgebloeid zijn, komen de distelvlinders er op af.... geen fotografische hoogstandjes (zon was ook weer te fel).....maar ik moest hem toch even vastleggen.

En terwijl ik de vlinderstruik afspeurde voor meer distelvlinders of andere soorten zag ik ineens een grote oranje-gele verschijning. Ik zag meteen dat het geen citroenvlinder was, en toen de vlinder ging zitten wist ik het: de oranje luzerne vlinder. Gewoon in Leiden, in een stadsplantsoen. Hoe leuk is dat. Tot dusver had ik ze alleen op de Veluwe, in Zuid-Limburg en in de duinen gezien.

Af en toe ging hij even zitten, best lastig want het is een nogal rommelige vlinderstruik, waarvan veel bloemen al uitgebloeid waren.

Dan moet je geluk hebben dat ie even op een vrije bloem gaat zitten.

Wat een mooie vlinder.

Verder zag ik in deze struiken nog veel koolwitjes, dagpauwoogjes en atalanta's, maar die foto's halen de blog niet.....

En met de weersomslag naar meer herfstachtig weer.....ga ik eindigen met wat herfstachtige foto's. Gemaakt op 17 augustus in de vroege morgen, voordat ik mijn thuiswerkdag begon. Even een rondje op de fiets naar Park Cronesteijn.

Ik kijk uit naar meer van dit soort ochtenden..... mooie zonsopkomsten ( waar ik niet vroeg mijn bed voor uit hoef).....en paddenstoelen. Ik ben wel klaar met de zomer, dus laat de herfst maar komen.

Nog even terug naar begin augustus. Ik  dacht.....laat ik mijn shelfcloud  foto eens naar RTL weer opsturen...

En wat zie ik die avond direct na het nieuws  in de aankondiging van het weerpraatje....mijn foto :-)

Op naar september, ik kijk wel weer uit naar mistige ochtenden, herfstblaadjes, paddenstoelen in het bos...... en misschien eindelijk weer een keer een dagje naar de kust voor de vogels.