Zomerse lentewandeling in de AWD

Een heerlijke dag in de Waterleidingduinen (25APR14)

De spitsertjes bleven gewillig poseren.

En toen ik mij omdraaide stond dit mooie mannetjes hert op de heuveltop toe te kijken, lekker in het zonnetje. Dit hert heeft zijn gewei nog, dit is namelijk de periode in het jaar dat de herten hun gewei afwerpen. Ze zien er dan altijd wat sneu uit: zonder gewei en met een morsige vacht omdat ze ook in deze periode de wintervacht voor de zomervacht inruilen.

Een veldje vol met duinviooltjes, ze staan werkelijk overal, maar wel op open plekken waar de wind vrij spel heeft. En zoals wel vaker in Nederland, het waaide nogal hard. Dus viel het fotograferen van deze bloemetjes niet mee, eerst even met de telezoom.

En dan nog eentje met de macro voorzet lens.

En hier is mijn eerste vuurvlindertje van dit jaar, die ga ik later vast nog mooier op de foto zetten, maar ja, de eerste moet je gewoon ook laten zien.

Ook nog een landschapje tussendoor, wat is alles snel groen geworden, sinds mijn vorige AWD blog, toen waren de bomen nog nagenoeg zonder blad.

En ook mijn eerste viervlek libel van dit jaar. En als er viervlekken rondvliegen, is er best kans dat ze op dit moment aan het uitsluipen zijn. Uitsluipen is het process waarbij de larve van de libel uit het water via een rietstengel omhoogkruipt, daarna gaat het larve huidje open en kruipt de libel eruit. En dan is het wachten tot de libel helemaal droog is.

We vonden een aantal uitgeslopen libellen die nog aan het drogen waren, hier zie je goed dan de vleugels nog nat zijn. Een voordeel, ze vliegen niet weg, dus je kan ze lekker dichtbij met macro lens fotograferen. Rechts is nog het lege larvehuidje te zien waar de libel uit is gekomen.

Een vuurjuffer. Er volgen heel veel juffers rond de waterpoelen van het Groot Zwarteveld, stilzitten doen ze niet snel, maar deze mooie rode juffer ging steeds naar het zelfde plekje terug. Dan is het gewoon wachten tot ze weer daar gaat zitten.

En als ik toch met de macrolens bezig ben, kan dit kleine kikkertje er ook nog wel op.

Al wandelend in het infiltratiegebied genoot ik van de zang van de nachtegalen. April is de maand dat de nachtegalen terug keren en ze laten luid en duidelijk hun aanwezigheid horen. Maar nachtegalen zien, is veel moeilijker, ze blijven vaak laag in de struiken, ook als ze zingen. Anders is het met de fitis, die zingt meestal vanaf een hoge post zoals hierboven, deze kale tak. Mooi, dan kan ik hem goed op de foto zetten.

Overal in het gebied stond de meidoorn in bloei, wat ruikt dat lekker. Ik hoopte ook mijn allereerste meikever ooit vast te leggen, maar ik heb ze niet gezien. Dus er blijft nog wat op het wensenlijstje staan.

Dit mannetjes schaap heeft wel hele grote horens, hij kwam ook aardig hard aanlopen, ik heb maar even een veilig plekje gezocht aan de andere kant van het wildraster.