Soms heb je dat, twijfelen of je nou wel of niet op pad gaat. Vrijdag 15 februari was het 's morgens grijs en miezerig. Ik wilde wel even weg om lekker mijn hoofd leeg te maken na een drukke werkweek. Het liefst naar de AWD, maar ja dat grijze miezerweer...... Tweede optie was Blijdorp, ook altijd leuk en als het te hard miezert zijn er altijd nog binnen verblijven. Maar ik bedacht me dat het krokus vakantie was, dus Blijdorp was ook geen goed idee. Na een half uurtje wikken en wegen tijdens mijn ontbijt, besloot ik toch naar de Waterleidingduinen te gaan. Want ook al miezert het, de lekkere wandeling en de rust van het natuurgebied heb ik dan in ieder geval.
Ik begon mijn wandeling in een wat mistig AWD. En wat een verrassing, er lag nog sneeuw. In Leiden was vanmorgen alles al weg. Behalve sneeuw lag er ook nog veel ijs op de paden, dus dat werd voorzichtig lopen. Langs het betonnen kanaaltje is altijd wat te zien. Boven het water hing mist, wat het geheel een beetje een sprookjes achtige sfeer geeft.
En je komt daar ook altijd wel een of meer damhertjes tegen. Een damherthinde langs het kanaaltje. Knap dat ze niet uitglijd zo met haar hoefjes op de gladde schuine helling.
Het voorjaar hangt toch wel in de lucht. De koolmezen waren vanmorgen heel actief: fluiten en achter elkaar aan vliegen. En nu de bomen nog geen blaadjes hebben zijn ze heel goed te zien, zeker als ze gaan zingen heb je ze gemakkelijk gevonden.
Wilde zwanen in het Zwarteveld kanaal. Nu kon ik ze eens van wat dichterbij fotograferen. Ze zwommen mij voorbij...
....ik keek om en fotografeerde nog een van de wilde zwanen met tegenlicht.
Kuifeend mannetje in het gouden water. De tweede verrassing van vandaag was het weer. Waar ze toch echt bewolkt en nevelig hadden voorspeld, brak rond 11 uur het zonnetje goed door. Een paar uur later werd het weer bewolkt maar ik heb kunnen genieten van dit heerlijke weer, zeker omdat ik er totaal niet op gerekend had.
Kuifeend achtervolgt dodaars. Ook dit was een verrassing, een dodaars die zich redelijk goed liet zien.
Dit damhertje leek ook te genieten van het zonnetje, en tussen de smeltende sneeuw vond het nog genoeg te eten. Ik heb in ieder geval veel grazende damhert hindes gezien. Gek genoeg heb ik deze dag maar 1 damhertmannetje gezien.
Bij de schuilhut was geen vos te bekennen. Ook het leuke roodborstje was er niet. Maar deze koolmees kwam wel even gezellig buurten, geheel niet schuw bleef ie op een tak vlak voor mij even zitten.
 | Ook de grote zaagbekeenden waren weer van de partij, maar die heb ik deze keer niet mooi genoeg op de foto kunnen zetten, dus ze mogen niet in de blog. Ik liep weer terug richting de Oase, ik een kijkje in de vogelhut. Daar zag ik veel wintertalingen, waaronder dit koppeltje. Ook geen geweldige foto, maar net iets beter als die van de zaagbekken, daarom mogen meneer en mevrouw taling wel in mijn blog komen. |
De volgende verrassing, vanuit de vogelkijkhut zag ik meneer slobeend voorbij zwemmen. Mevrouw was al voorbij (buiten beeld). Erg leuk dat ik deze soort van redelijk dichtbij kon fotograferen.
Het bekertjesmos, daar blijf ik altijd wel voor staan. Het laatste stukje liep ik langs een paadje met heel veel bemoste stronken en takken. En daarvoor wilde ik de macrolens wel even erbij halen.
Koud kunstje....de half weggesmolten sneeuw op de mosjes gaf mooie vormen.
Een spriet stak boven de sneeuw uit, en daar viel mijn oog op het druppeltje. Wat is dat macrowerk toch leuk. Op zo'n moment vergeet ik alles om me heen, en ook de tijd. De bewolking werd dikker en ik zag dat het al bijna drie uur was. Tijd om naar huis te gaan na een heerlijk ontspannen dagje in de Waterleidingduinen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je de tijd hebt genomen om een kijkje te nemen op mijn blog. Bedankt voor je reactie
groetjes Ghita