Zondag 17 Februari, een onverwacht mooie dag, en zo ook een onverwachte afspraak met Loes bij de Katwijkse uitwatering. Wij waren niet de enige die een middagje strand hadden gepland, het was enorm druk langs de branding. We vonden gelukkig een plekje bij de uitwatering op een zandbank waar het rustig was en al gauw kwam er zo'n leuk drieteen strandlopertje langs gerend.
Ze zijn supersnel, ik zou ze ook drieteenstrandrennertjes of Speedy Gonzalis vogeltjes kunnen noemen.
Even wat minder ingezoomd zodat er ook nog iets van de omgeving te zien is.
Soms staan ze heel eventjes stil om iets tussen het zand uit de vissen, dat is het moment om de foto te maken.
En het liefst maak ik zo'n foto dan vanaf een heel laag standpunt, half liggend op een vuilniszak, want anders wordt je toch wel nat in het zand.
Lijnenspel. Originele strandfoto's maken is ook een vak apart. Toen het strandlopertje er even vandoor was, probeerde ik wat leuks met de schelpjes.
Spelen met scherptediepte. Ik wilde later in de branding nog iets leuks uitproberen met de schelpjes en het terugtrekkende zeewater, maar bij mij waren alle foto's mislukt. Loes heeft wel hele mooie foto's hiervan, dus neem even een kijkje op haar blog.
We verlieten de zandbank en liepen via het strand een stukje terug richting Katwijk. De strandhuisjes staan er weer, voor ons een mooi plekje om even te zitten en te genieten van het heerlijke zonnetje. We filosofeerden over de zonsondergang bij de uitwatering, nog niet wetende hoe deze eruit zou gaan zien.
Een veertje, de ribbels in het zand...het heeft wel iets en we hadden vooral veel lol aan het veertje ophalen en weer mooi neerleggen, want zelfs met dat kleine zuchtje wind waait een veertje zo weg. Dus daar ging ik weer rennend achter een veertje aan, :-)
Bij de stenen langs de uitwatering. De zon is bijna onder. De stenen liggen nog gedeeltelijk droog op het zand, maar binnen een half uur zouden deze allemaal onder water zijn gelopen. En in dat half uur genoten wij van de mooiste zonsondergang.
We waren zo onder de indruk van de zonsondergang, dat we het steenlopertje vlak achter ons niet eens opmerkten.
Net na zonsondergang, de lucht begon mooi roze te kleuren en het lukte mij nog om deze twee steenlopers te fotograferen. Ja, het is wel duidelijk waar zij hun naam aan danken.
De zon is onder en het wordt alleen maar mooier.
Het water komt nu razendsnel op. We gaan zo op in het fotograferen dat we niet direct merken dat we met onze schoenen in het water staan. We lopen een stukje meer richting strand, waar het nog droog is.
En zo verdwijnen de stenen onder water. We genieten nog even van de prachtige paars-roze lucht. Dit was echt een betoverende zonsondergang en een geweldige afsluiter van een heerlijke middag aan het Katwijkse strand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je de tijd hebt genomen om een kijkje te nemen op mijn blog. Bedankt voor je reactie
groetjes Ghita