Eeuwige herfst

 En zo ging mei voorbij en werd het juni. De natuur veranderde, het frisse groen in de bomen was nu meer gewoon groen. Het gras staat hoger dan ooit en de jonge vogels vliegen uit. Het enige wat niet veranderde was het weer. Want het lijkt al vanaf oktober een onafgebroken herfst met veel wind en regen. Vooral die wind is voor mij spelbreker, zowel in het vroege voorjaar (geen strandloperfoto's omdat ik niet gezandstraald wilde worden) als afgelopen periode (geen macrofotografie omdat alles veel te veel heen en weer zwiepte).

Ondanks de wind en de vele regen heb ik toch wel wat foto uitstapjes kunnen maken, al bleef het beperkt tot de Waterleidingduinen en hier in de omgeving.

Damhert met bastgewei in een veld vol schapenzuring. 

Je ziet nu overal in de duinen schapenzurig, ik weet van jaren geleden dat er ook heel veel stond, daarna jaren niet meer en nu is het er meer. Misschien omdat er veel minder damherten zijn, die het eten...en...de vele regen van afgelopen tijd.

Ik had een gevoel dat er iemand naar mij keek....en ja hoor, opzij van het pad, op een heuveltje werd ik bekeken door dit vosje.

De vossen zijn in de rui, ze verliezen hun mooie volle wintervacht en over een tijdje heb je ongeveer een halve vos over in haar zomer jas. Dit vosje heeft nog een aardige winterjas aan.

De harige rupsen van de grote beer vlinder (nachtvlinder) zaten overal.

En op de zeldzame avond zonder wind, kon ik de vuurlibel (vrouw) vastleggen. De vuurlibel man wil ik ook nog fotograferen komende tijd, maar de keren dat ik op zoek ging, was het donkergrijs, regenachtig en het waaide heel hard.

Icarusblauwtje, altijd mooi om tegen te komen, op diezelfde windstille avond.

Een week later waaide het wel hard, maar er was geen zon. Deze juffer heeft moeite om zich aan het sprietje vast te houden.

Een andere juffer had pech, zij zat in de zonnedauw. Na een paar foto's keek ik even hoe vast ze zat en keek of ze op mijn vinger wilde stappen. Dat wilde ze en even later vloog ze vanaf mijn vinger weg, ver weg van dat moordlustige plantje.

Eekhoorntje in het bos. Ik heb jaren geen eekhoorn gezien in de Waterleidingduinen en nu zag ik ze op 3 verschillende dagen. Alleen is het een uitdaging om in een vrij donker bos deze snelle diertjes te fotograferen. Deze zat gelukkig even stil.

Ready for take off. De meikever spreidde zijn dekschild, waar de vleugels onder zitten.....maar vloog niet weg. Dus een mooie kans om hem te fotograferen. Ik had geen idee op wat voor plantje hij zat maar ik moet steeds aan rucola denken als ik het zie.

En nog een meikever. Dit was weer een goed meikever jaar. Afgopen jaren zag ik ze nauwelijks, maar nu soms een boom vol. Met name de eikenblaadjes werden in rap tempo opgegeten.

Tel de meikevers...

In mei zag ik wel vlinders in de duinen zoals de argusvlinder en kleine vuurvlinder maar kon ze niet mooi fotograferen. Dan zie je op het pad een atalanta die wel meewerkte. Ik hoop dat juli wat de vlinders betreft beter gaat worden, dan kan ik mij daar zeker wel een tijdje mee vermaken.

Dan weer terug naar mijn thema van mei-juni. De weidevogels. Vaak schrapte ik mijn fietstochtjes door de polder vanwege de wind. Windkracht 4 in Leiden is windkracht 5 in de polder en de locaties waar ik ga kijken liggen allemaal op ongeveer 10 km fietsen. Op een eenvoudige stadsfiets.

Grutto heel ver weg (de Wilck bij Hazerswoude)

Twee tureluurs op een hek (Boterhuispolder Leiderdorp)

De boterhuispolder.....een telefoonkiekje...dit was ongeveer het moment dat er aan de Noordzeekust meerdere waterhozen zijn waargenomen. En ook in de polder deed het weer vreemd.

Polders poelgeest. Veel jonge dieren waaronder deze kuifeendjes.

Een kievit op het wandelpad bij teveel zon.... (het is ook nooit goed :-) )

Kluut

En daar was dan eindelijk een grutto op een hekje, ver weg in de Boterhuispolder.

Maar ik had mijn weidevogel kwartet nu compleet: Scholekster, tureluur (vorige blog) en dan nu ook kievit en grutto.

Zoef de haas.

Ik hoopte toch in de Wilck nog een betere grutto foto te maken. Wat heb ik er weinig gezien dit jaar. En ook niet zo luidruchtig gehoord als vorig jaar. Veel grutto's trekken alweer naar het water om op te vetten voor de reis naar Afrika. Dus een bezoekje aan polders poelgeest staat nog op de planning voor komende week. In de Wilck waren het de koetjes die wel meewerkten.

Jonge zwaantjes zijn ook zo schattig. Hier met een van de ouders. De andere ouder was boodschappen doen en de 3 broertjes en zusjes van dit stel zaten in het riet.

Daar zijn ze.....

En nu even allemaal voor de foto..... eentje was wat verlegen en dook snel achter zijn broertje weg.

En tenslotte nog een vosje in de schapenzuring

Ook lekker in de rui. Dit vosje heeft prachtige ogen....

In een volgende blog meer over vossen en vosjes. En in de tussentijd ga ik proberen de vlinders en libellen te fotograferen in de duinen en in de gebiedjes dichtbij huis. De weidebeekjuffer staat op mijn wensenlijstje, maar die zit niet hier in de buurt dus daar zal ik voor moeten reizen. Is niet erg, als het met iets anders te combineren is, want ik ga niet voor 1 soort het land door reizen.