Damhertenbronst

Ze worden er doodmoe van, al dat burlen, vechten, vlaggen en achter hindes aanjagen. De damhertenbronst in de Waterleidingduinen is nu echt begonnen.

De damhertenbronst van 2013 komt maar moeizaam op gang. De vraag is nu: Is de bronst laat of is dit het en stelt het door het geringe aantal mannetjes herten dat er nog is  niets meer voor? Ik was op 12 en 18 oktober in de Amsterdamse waterleidingduinen om de bronst (onder andere) vast te leggen, maar het was zo anders dit jaar.

Waar je in voorgaande jaren door heel het gebied de herten hoorde burlen, overal rond de bronstplek mannetjes herten en hindes liepen, was het nu stil. Af en toe hoorde ik 1 hert burlen. Rond de bronstplek telde ik misschien vijf herten en geweigekletter heb ik slechts 1 keer in de verte gehoord. Maar er waren mannetjes herten, ze waren vermoeid en lieten zich goed benaderen.

Dus toch een hertenblogje, maar (nog) geen spectaculaire bronst actie. Vooral herten die rusten of wat voor zich uit staan te kijken.

Zaterdag 12 oktober begon wat nevelig maar later kwam er even een mooi zonnetje bij. Dit spitsertje zal niet meedoen met de bronst. Het stond mij nieuwsgierig aan te kijken. Ik maakte een foto en vervolgde mijn weg naar de bronstplek.

Daar zag ik dit rustende mannetje, toch wel wat vermoeid, hij kon zijn ogen amper open houden.

Verderop stond deze stoere hertenman mij aan te kijken. Maar meer dan kijken was er niet bij.

Dit hert was nog wel aardig wakker, hij lag aan de bosrand precies in het zonnetje.

 

Een ander hert lijkt te gaan burlen, maar nee, geen geluid.....het bleef stil in het bos. In het grote bos waar vorig jaar de bronst in volle gang was, was nu geen enkel hert te zien. De herten die er waren hielden zich vooral op aan de buitenkant van het gebied.

Even rekken en strekken en wat geurtjes afzetten op de takken, dat hoort ook bij de bronst.

Wat verderop zag ik een groepje hindes met hun jongen.

Een jong mannetje probeert te burlen

En ook dit mannetje deed een poging, en zeker een geslaagde poging want hij was duidelijk hoorbaar en had gezelschap van een paar hindes.

Op vrijdag 18 oktober ben ik met Annemarie weer naar de bronstplek gegaan. Het was een beetje mistig en het trok maar langzaam op. Dus een paar foto's van die ochtend onder iets mindere licht omstandigheden.

En nog steeds weinig activiteit. Maar los daarvan is het wel heel fijn dat er weer mannetjes herten zich laten zien, en wat zijn het toch mooie dieren.

En weer moest er uitgerust worden, dit hert lag een beetje te herkauwen, het zag eruit of ie op een stuk kauwgom kauwde, we zaten echt te wachten tot ie een bel ging blazen, want dat leek zelfs nog eerder te kunnen gebeuren dan dat dit hert zou op staan om te gaan burlen.

Damhertenbronst 2013, deze mannetjes liepen gemoedelijk samen over het wandelpad. Niks rivaliteit of gevechten.  Hoe anders was het een paar jaar geleden toen ik voor het eerst de damhertenbronst meemaakte en in het donkere bos een kort filmpje maakte van het burlen. Mocht het toch nog gaan gebeuren, dan komt er later nog een damhertenbronst blog.

Op deze twee dagen heb ik niet alleen hertenfoto's gemaakt, de andere foto's van deze dagen zullen in een latere blog komen.

Op die prachtige donderdag 24 oktober heb ik mij de hele dag vermaakt in de waterleidingduinen. Ik hoopte mooie foto's van de damhertenbronst te maken en ook wat hefstsfeer mee te pakken. Maar op zo'n dag kan het toch weer anders lopen dan je van de voren in gedachten had.

Terwijl ik  om kwart over 8 bij De Zandvoortselaan het gebied binnen loop geniet ik van de rust. Het is kraakhelder dus de maan is heel mooi te zien.

Terwijl de maan nog te zien is, komt de zon op, het beloofd een prachtige dag te worden.

De zon komt op, de natuur in de AWD ontwaakt, roodborstjes en winterkoninkjes zingen en in de verte klinkt het burlen van de damherten.

In het bos is het donker, fotograferen kan eigenlijk alleen als de herten stil liggen, burlende of vechtende herten vastleggen is met mijn camera haast niet te doen. Toch wil ik nog even blijven kijken. Er zijn nu aardig wat damhertmannen die elkaar op zoeken om de confrontatie aan te gaan.

Twee damhertenmannen dagen elkaar uit. niet veel later gingen de geweien tegen elkaar.

Het achterblijvende hert laat nog even wat geursporen achter, terwijl het andere hert met grote snelheid het bos uit stormt. Eigenlijk zouden we dit bos niet in moeten gaan. Dan hebben de herten het bos voor zichzelf en ook is het veiliger, want de snelheid waarmee zo'n damhert aan komt rennen is groot, en ik moet er niet aan denken dat iemand omver gelopen wordt door zo'n groot mannetjes hert.

Veel beter is het om aan de bosrand te blijven achter wat omgevallen boomstammen, ook daar kun je de bronst goed waarnemen en zit je veilig voor jezelf en verstoor je de herten ook niet.

 Er werd weer veel gerekt en gestrekt, overal worden geurtjes afgezet. Dit stuk bos is van mij, laat het hert hiermee weten.

De bronstkuil wordt gegraven.......

En meneer neemt plaats, nog bijkomend van het gevecht, af en toe laat dit hert nog wat burlen horen, liggend in zijn kuil.

Een jong mannetje kijkt vanaf een afstandje toe.

Terwijl een vermoeid hert naar een rustplaats sjokt.

En 10 uur later, na een heerlijke zonnige dag, ging de zon weer onder. Het was een schitterende dag, volop zon, veel activiteit bij de herten, ik heb ervan genoten. Niet alles kon ik even mooi vastleggen maar de beleving was er, geweldig. Helaas was het ook heel erg druk, herfstvakantie en had ik deze dag even minder dat gevoel van rust.... alleen aan het begin van de ochtend en hier vlak voor de zon ondergaat voelde ik het weer......wat een rust.