Damhertenbronst 2012 Geweigekletter

De damhertenbronst is bijna voorbij. De tweede helft van oktober ging het er heftig aan toe. Door heel de AWD hoorde ik de dieren burlen en al wandelend hoorde ik links en rechts van de paden geweigekletter. Meestal vinden dit soort gevechten plaats in het donkere bos, een enkele keer gebeurd het op het pad. En met de slechte lichtomstandigheden van de laatste weken, was ik blij dat ik nog een gevechtje buiten het bos kon vastleggen.

Bij het linker  hert kun je goed zien hoeveel kracht er komt kijken bij zo'n confrontatie, achterpootje komt los van de grond. Toch raken herten zelden erg gewond tijdens de bronst.

De ochtend begon, zoals vaker de laatste tijd, grijs en nevelig. Dit jonge hert kwam ik tegen langs het wandel pad, het kwam mij tegemoet lopen, bleef staan toen ik langs liep, en ik kon op mijn gemak veel foto's maken. Even wat getest met ISO waarden en tot de conclusie gekomen dat mijn Panasonic Lumix FZ-45 echt niet boven de ISO 400 aankan zonder storende ruis.

Een stukje het bos in......daar stond een burlend hert...ik kon behoorlijk inzoomen en zo toch een aardige close up van het burlende hert maken. Omdat er even een waterig zonnetje doorbrak, kon ik iets omhoog met de sluitertijd.

Luid burlen en tussen door wat graven, dit hert ging aardig uit zijn dak. Soms kwamen er hindes in de buurt (niet op de foto kunnen zetten) maar op zo'n moment laait het burlen weer op in het bos. Heel bijzonder om mee te maken.

En ook dit hoort erbij.

De X factor.

Buiten het bos kwam ik dit stel tegen, toevallig midden op het pad.

Wie zou de winnaar zijn?

Nog even om elkaar heen draaien, en dan gaan ze ieder hun eigen weg. Het rechter hert kwam ik later nog tegen op het open veld, toen de zon zich ook weer even liet zien.

Met op de achtergrond wat herfstkleuren.


Wat zijn het toch mooie, indrukwekkende dieren.

Black Beauty.

Even wat geurtjes afzetten hoor.

Uitgeteld. Het was een slopende maand voor de damhert heren. Ze waren flink aangekomen voor de bronst, maar omdat ze in de bronstperiode nauwelijks eten, zijn ze inmiddels weer aardig afgevallen. en ze zijn moe. Dit hert kon zijn kop nauwelijks nog optillen.

Damhertenbronst 2012, in tegenstelling tot andere jaren zat het met het weer niet mee, vaak was het donkergrijs en miezerig. Toch was het weer een belevenis. En volgend jaar, in oktober, begint het gewoon weer opniew.