woensdag 17 september 2014

Paars op de Veluwe

Een paar dagen Veluwe, begin september leverde een leuke blog op.

Begin september staat de hei meestal nog wel in bloei. . Tijdens de wandelingen met Jeroen maakte ik een paar foto's van de heide landschappen rond de Posbank (Veluwezoom). Ik vind dit een van de mooiste stukjes natuur van Nederland, vooral in de nazomer als de hei bloeit en de heuvels prachtig paars kleuren.
Maar dat viel een beetje tegen, echt een
paarse pracht was het niet meer, op veel
plaatsen was de hei toch al uitgebloeid. 
Vanaf ons hotel in Rheden liepen we op donderdagmiddag door het bos naar het uitzichtpunt aan de zuidkant van de hei. Ik vind dit een mooier uitzichtpunt dan vanaf de overkant bij het Restaurant Paviljoen de Posbank. Vanaf het hotel is het zo'n klein uurtje wandelen over heuvelachtige bospaadjes, en dan volgt dit uitzicht als beloning van de inspanningen (veel hoogteverschillen).
 
De paarse heuvels in de middagzon, het licht was wel hard, dus wat fotografie betreft hield ik het even voor gezien en genoten we verder van de mooie wandeling, door het bos terug naar het hotel.

De volgende morgen gingen we weer op pad. Of ik een mooie zonsopkomst had gehad die ochtend vraag ik me af, alles was grijs, er hing wel wat nevel, maar het was geen sfeervolle grondmist, waar ik op had gehoopt. De temperatuur liep snel op en door de hoge luchtvochtigheid was het behoorlijk klef.

 Kronkelend wandelpad over de hei.

 En als dan de zon ineens doorbreekt en de witbalans nog op bewolkt staat, krijg je dit soort foto's. Niet echt mooie kleuren en een vreselijk saaie witte lucht. Geen sprekende wolkenpartijen dus. Helaas, je hebt het als natuurfotograaf niet altijd voor het kiezen, en we gaan zeker nog een keertje die kant op, alleen al omdat het ook zo'n heerlijk wandelgebied is. Zeker op doordeweekse dagen, want dan is het er redelijk rustig en kun je ongestoord wandelen en genieten van de omgeving, de uitzichten en alles wat er verder op je pad komt.

Als het zonnetje schijnt, komen ineens de vlinders tevoorschijn.  Ik vond een pol heide die nog mooi in bloei stond. De vlinders wisten die ook te vinden zoals dit boomblauwtje.



Eerder die week was ik met Cees op pad, een dagje Veluwe: eerst een heide gebied bij Stroe en 'savonds naar de edelherten op NP de Hoge Veluwe.
 Dit lucifermos kwamen we tegen op een boomstammetje, ik wilde de paarse kleur van de hei op de achtergrond, dus even stoeien met standpunt en diafragma (macrolens had ik erop gezet) om dit effect te krijgen.

Lucifermos op een ander plekje, het is echt superklein en scherpstellen kostte me veel moeite.

 De temperaturen waren 's zomers maar in het bos en de bosranden leek het wel herfst, veel paddenstoelen die ik natuurlijk ook wilde fotograferen.

En nog twee kleintjes, ik moet er met de paddenstoelen nog een beetje inkomen,  maar daar heb ik de komende maanden weer alle tijd voor en daar verheug ik me nu alweer op. Zo heeft elk seizoen weer wat moois te bieden voor de natuurliefhebber/ fotograaf.

 Een van de vele kevertjes die over de paadjes wandelden. In dit gebied waren ook slangen gezien, wij hebben gezocht, maar niets gevonden. Ook de hagedissen hielden zich schuil, op eentje na die net de struiken in schoot.

 Van de hei bij Stroe naar het NP Hoge Veluwe, waar we dit lieve jonge roodborstje tegen kwamen. Wat een schatje. Het beestje bleef rustig zitten, zodat we van dichtbij de foto's konden maken.

 De blogtitel was "op zoek naar paars"
en dat heb ik zeker gevonden. De herten
op de wildbaan stonden ook nog tussen
de bloeiende hei. 
Meer edelhertenbronst volgt in een latere blog, deze foto is alvast een voorproefje.

maandag 8 september 2014

Visdiefjes

Een blogje vol hongerige schreeuwerdjes


Tijdens de laatste wandelingen in de Amsterdamse waterleiding duinen troffen we een paar jonge visdiefjes aan. Daar wilden wij wel even voor in het gras gaan liggen, want zo vaak zie je geen jonge visdiefjes op relatief korte afstand.
  We bleven eerst vanaf een afstandje kijken.
Toen de visdiefjes aan ons gewend waren, kropen
we iets dichterbij, zonder de vogels te verstoren. 

Er werd hard geschreeuwd, de vogels hadden duidelijk zin in verse vis, die de ouder vogels om de beurt kwamen brengen.

 Hier heeft een van de visdiefjes net een visje gekregen. Voor de visoverdracht was ik hier net te laat.

Het aanbieden van het visje door een van de ouder vogels ging steeds zo snel dat ik het moment iedere keer net had gemist, of ik had heel onscherpe foto's. Hier dus het visdiefje met een versgevangen visje.

Ik was heel langzaam nog iets dichterbij gekropen en dit visdiefje kwam zelf nog een paar stappen in mijn richting,  ik zat op nog maar een paar meter bij dit jonge visdiefje vandaan.

 En zo kon ik vanaf een heel laag standpunt dit jonge visdiefje heel goed van dichtbij fotograferen.

 vol verwachting van wat komen gaat. Zodra de ouder vogels in de buurt komen, beginnen de jonge visdiefjes te roepen.



En hier heeft ook dit  jonge visdiefjes zijn visje gekregen.

De foto is niet scherp maar laat wel mooi het verschil tussen de juveniele (links) en de volwassen visdief zien. In grootte schelen ze trouwens niets meer.
Een paar dagen eerder zaten de visdiefjes er ook al, op exact dezelfde plek. Toen maakte ik de foto's vanaf een veel grotere afstand, niet wetende dat ze zo goed benaderbaar waren..
De enige foto die ermee door kon was deze van het voeder moment, 3 jongen en 1 oudervogel, het jong dat het hardste roept krijgt de vis. Het viel op dat vaak hetzelfde jong er met de visjes vandoor ging. Toch zagen de andere jongen er ook goed uit, dus ze zullen niets te kort zijn gekomen.
Alweer een prachtige natuurbeleving in de Amsterdamse waterleidingduinen, een gebied waar je echt van alles tegen kan komen.