Amsterdamse Waterleidingduinen: Januari

Geen sneeuw, geen kou, maar wel een paar mooie momenten en een heerlijk zonnetje, een blog met een verslag van mijn wandeling van 10 januari 2014

Hoe anders waren mijn januariblogs vorig jaar. Een winters AWD. Wat was het genieten van de sneeuw, de wintergasten, het roodborstje en de vos die een muis ving. Januari 2014 is anders, de winter is ver te zoeken en met de steeds terugkerende wind en regen lijkt het meer op herfst. Toch hadden we een paar mooie dagen waarop ook de zon nog even te zien was.

En op een van die dagen was ik al met zonsopkomst in de waterleidingduinen. Het blijft altijd een verrassing wat je op zo'n dag allemaal tegenkomt.

Een schattig moment, onderonsje tussen moeder hinde en haar jong. De oortjes van het jong werden gewassen, maar of de kleine dat nou zo leuk vond?

Dit is toch gewoon heel schattig. Ik maakte een paar foto's en heb verder rustig vol verwondering staan kijken naar dit stel.

Een jong hertje in het warme ochtendlicht

Het was helemaal niet koud deze dag, een graad of zeven, wel een frisse bries, maar het zonnetje maakte veel goed. Zo ook het mooie licht waarbij ik deze besjes etende mannetjesmerel kon fotograferen.

De gewone merel is toch ook een prachtige vogel, steek ook mooi af in dit decor met de rode bessen en de mooie blauwe lucht.

Ik wandelde door naar het infiltratiegebied om te kijken of mijn favoriete wintergasten, de wilde zwanen, zich lieten zien. Onderweg kwam ik dit schaap tegen, die de uitdrukking schaapachtig kijken hier demonstreert.

En daar kreeg ik toch nog een klein regenbuitje over mij heen, gelukkig maar een beetje gespetter en de wind blies de donkere wolken snel weg. Hier is de opklaring ook goed te zien, het werd alleen maar beter. Ik hoopte nog even dat er een regenboog zou verschijnen, maar dat feestje ging niet door.

Een ander feestje wel, de wilde zwanen waren er, eentje zat er redelijk dichtbij, met een knobbelzwaan. Het lukte mij om beide zwanensoorten samen op 1 foto te krijgen.

De wilde zwaan zwom weg, wat meer naar achteren, waar nog twee soortgenoten waren. Ik was rustig op de grond gaan zitten en probeerde de foto vanaf een zo laag mogelijk standpunt te maken.

Ik zat een beetje in de luwte en met het zonnetje erbij was het gewoon heerlijk. En dit was toch genieten. Zittend langs het water, kijken naar die prachtige watervogels.

Ik telde 12 wilde zwanen (eentje was uit de foto gezwommen), een half uur lang heb ik alleen maar zitten kijken en luisteren, want het geluid van de wilde zwaan is zo mooi.

Helemaal blij wandelde ik weer terug uit het infiltratie gebied.

De moervos stond daar zo mooi (stel je hier een sneeuwlandschap bij voor....dat had helemaal mooi geweest), dat ik het niet kon laten om toch weer een foto van haar te maken.

Verder was het nogal druk op die plek dus ik wandelde verder (ik wilde mijn blije gevoel van de wilde zwanen nog wat langer vasthouden), omdat ik vooral behoefte had aan rust en stilte, en die vind je nog steeds op heel veel plekken in de AWD, daarom vind ik het zo'n heerlijk gebied.

Ik was alweer bijna bij de uitgang Oase, toen ik nog even de macrolens pakte, van de vele foto's van het bekertjesmos, was dit de enige acceptabele, die piepkleine mosjes zijn toch heel lastig te fotograferen.

Zonsondergang vanuit de trein met hele vieze ramen. Een mooie afsluiting van een heerlijke dag.