Op herhaling in een vogelhutje

Wat is hutjesfotografie toch leuk.

Fotograferen vanuit een vogelhutje, ik krijg er steeds meer plezier in, en bij elk bezoek leer ik weer iets erbij. Want vogels fotograferen vanuit een hutje lijkt makkelijk, maar er zijn toch veel dingen waar je op moet letten.

Op zaterdag 30 november bracht ik samen met Miranda een dag door in het hutje van Menno Schaefer

1. Het licht. Deze zaterdagmorgen (30 november) troffen we het met het zonnetje. In deze tijd van het jaar staat de zon laag en is het licht lang zo hard niet als in de zomer. Voor mijn camera is voldoende licht noodzakelijk, dus ik was heel blij dat we het perfecte licht hadden in de morgen.

Zelfs de gaai die iets verder weg zat, kon ik mooi in het licht fotograferen, terwijl de achtergrond in de schaduw lag.

Lichtcirkels in de achtergrond. We genoten volop van de vele kool- en pimpelmezen die tot vlak bij de hut op de stammetjes of stronkjes gingen zitten.

2. Compositie. En dat is lastig bij vogeltjes die heel snel zijn, even op een tak landen en weer verder gaan. Dan heb je haast geen tijd om een compositie te bepalen en ben je al blij als de vogel scherp erop staat. Deze grote bonte specht bleef wat langer op 1 plaats zitten, zodat ik lekker kon spelen met de compositie. Inmiddels weet ik dat de vogel ruimte in de kijkrichting moet hebben.....

dus als ie zich omdraait, zit de ruimte aan de andere kant. Als ik genoeg tijd heb, doe ik het direct als ik de foto maak, anders maak ik een uitsnede met de vogel aan een kant met de ruimte in de kijkrichting.

3. natuurlijk kader. Dit kan bij alle soorten fotografie, hier vormen de takken rondom de koolmees een soort kader, en weer genoeg ruimte in de kijkrichting.

4. Achtergrond. Een rustige achtergrond vind ik bij dit soort foto's het mooiste. Hier loop ik toch wat tegen de beperkingen van mijn camera op en lukt het niet helemaal om een mooie zachte en rustige achtergrond te krijgen. Ik had een zo laag mogelijk F-getal (kleine scherptediepte = rustige wazige achtergrond) maar bij inzoomen loopt het F getal omhoog (diafragma wordt kleiner) en dit gaat ten koste van de beperkte scherpte diepte en is de achtergrond meer aanwezig.

Maar de lichtcirkels , bokeh bubbles, maken veel goed.

Nog een keer achtergrond, het idee was wel leuk met de twee koolmezen en de achterste onscherp, maar de achtergrond vind ik teveel aanwezig. Vaak ben ik zo bezig met de vogeltjes, dat ik ook vergeet op de achtergrond te letten, of op storende elementen in de achtergrond. Zo simpel als het lijkt, vogels kieken, er komt toch best wel veel bij kijken.

5. Spannende foto's. Bij de hutvogeltjes worden het al snel mooie maar toch wat saaie registrerende plaatjes. Deze foto met de spiegeling is dan toch een stuk spannender, er gebeurd iets. Jammer dat we dit pas aan het einde van de middag ontdekten toen het licht al stukken minder was.

Nog een keertje de koolmees met spiegeling. De stok hadden we weggehaald en op een stukje boomschors hadden we mos gelegd met daarin voer verstopt. En dan maar wachten tot er een vogel op het mos zou landen en lang genoeg bleef zitten om een mooie foto te maken, waarbij de spiegeling dus ook in beeld moet komen. Ik heb hier diverse foto 's weggegooid: onscherpe vogel, wegvliegende vogel, ontbrekende spiegeling omdat ik de camera te hoog had gericht en.....heel veel foto's van mos.....zonder vogel.

Een registrerend plaatje van de koolmees

En een iets spannendere foto, waarbij de koolmees op het punt staat weg te vliegen en ik (met veel geluk) net op tijd afdrukte.

De grote bonte specht in de regen. Het werd even heel donker en zo zie je wat licht kan doen. Oh ja, de pindakaas. We hadden op wat takken aan de achterkant pindakaas gesmeerd, de vogels en vooral de spechten, zijn daar gek op. Maar als je een wat dikkere stam hebt met pindakaas aan de achterkant......verdwijnt de specht achter de stam en zie je alleen heel af en toe een koppie om de hoek van de stam kijken. Dus weer wat geleerd, let op waar je de pindakaas smeert (want je wil het natuurlijk ook niet pontificaal in beeld hebben).

Aan het einde van de middag, toen de zon al bijna achter de bomen was verdwenen kwamen er nog een paar staartmeesjes langs. Deze vogeltjes zijn nog sneller dan de  kool- en pimpelmezen, dus de seconde dat het beestje bleef zitten, benutte ik om af te drukken. dus het laatste en 6e punt om op te letten....snel reageren. Hoe vaak ik deze dag net te laat ben geweest en mooie foto's had van lege takken (of de eerder genoemde mosjes)..... Oh ja, de belangrijkste tip vergeet ik nog bijna...Geniet vooral van alles wat je ziet! Het blijft gewoon geweldig om die vogeltjes van zo dichtbij te bewonderen en te kunnen fotograferen. We hebben toch vooral de bekende soorten gezien, en jammer genoeg kreeg ik het roodborstje, dat er heel even was, niet op de foto. Ook de heggenmus liet zich niet kieken en meneer Vink kwam helemaal aan het einde van de middag toen er echt geen licht meer was. Voor mij was dit naast een hele leuke en gezellige dag, toch ook bijzonder leerzaam. En mijn leerpunten neem ik mee bij mijn volgende bezoek.

En dat was begin januari 2014

Een vrouwtjes vink kwam regelmatig langs, die hadden we de vorige keer niet zo mooi dichtbij, dus hier was ik wel blij mee. En niet op een tak maar op een boomstronk, toch wat anders.

Dit was voor mij ook de gelegenheid om mijn nieuwe camera te testen.  De Panasonic Lumix-DMC FZ200 (ik blijf toch voor het gemak van een bridge camera gaan). De camera heeft een lichtsterke Leica lens en als ik een kleine scherpte diepte wil, dan wordt deze ook bij inzoomen vastgehouden. 

Spannende foto's? tja, we hadden heel mooi iets met de waterbak gedaan, wat voer, mosje.....als er een vogeltje daar zou gaan zitten dan hadden we een prachtige spiegeling. Maar ja, zoals wel vaker, de natuur laat zich niet dwingen en om een of andere reden was de waterbak niet echt favoriet bij de vogeltjes.

Misschien omdat er genoeg water van boven kwam. Koolmees in de regen.

En een pimpelmees in de regen, en weer op diezelfde boomstronk (ik moet nog veel leren haha)

En na zo'n regenbui is het licht ineens erg mooi, door de waterdruppels, verschijnen er in de achtergrond van die mooie lichtcirkels, bokehbubbles. Dus hier vind ik de vogel-op-tak-foto best geslaagd.

Achterin was ook de roodborst op een tak gaan zitten, de lichtcirkels voegen toch wat toe, anders was het misschien toch een beetje saai.

Het werd weer donker, maar ik ben toch wel tevreden over de Lumix FZ200 bij weinig licht. Ook bij ISO 400 valt de ruis mee, dat was met de voorganger toch een ander verhaal. Natuurlijk is het beter bij mooi licht, maar ja dat was er die ochtend niet. En dan ben ik toch blij dat ik met deze foto's thuis ben gekomen

De grote bonte specht was er ook weer. Deze keer zat ze vaak tegen de dikke boomstam aan. Achteraf gezien toch een minder fotogeniek plekje.

 Het was weer ontzettend leuk om te doen, en ik wil echt vaker ergens in het land in een vogelhut fotograferen, misschien weer een keer naar de Veluwe, waar ook de kuifmees zich wel eens laat zien of appelvinken en kruisbekken. Soorten die nog op mijn lange wensenlijst staan. Leuk, want zolang er wensen zijn, heb ik weer genoeg redenen voor zo'n leuk fotografie uitje..