De dag begon net zo grijs en donker als het de laatste tijd bijna iedere dag is. Maar er was zon beloofd, dus hoopvol begon ik mijn wandeling in de Amsterdamse waterleidingduinen.
De Beukenlaan met zijn kleurenpracht, natuurlijk zou het er met een zonnetje erbij veel mooier uitzien, maar ja,die zon liet zich nog even niet zien. Ik wandelde door naar het Vinkenveld en kwam daar wat hertjes tegen.
Hertje met op de achtergrond de prachtige herfstkleuren.
Nieuwsgierig hertje.
Pimpelmeesje. Het viel mij op dat de vogeltjes zich niet zo lieten zien. Ik hoopte deze dag ook kramsvogels of koperwieken aan te treffen, maar op 1 kramsvogel hoog en ver in een boom heb ik ze niet gezien. De bessen van de duindoorns waren ook bijna allemaal al opgegeten. En dan moet de winter nog beginnen.
Herfstkleuren, nadat uiteindelijk smiddags de zon doorbrak.
Smorgens was het nog grijs en dan komen de mooie herfstkleuren toch minder uit de verf.
Mijn eerste brilduiker (mannetje) van deze winter. Het zal niet lang meer duren voordat er in het infiltratie gebied van de Amsterdamse waterleidingduinen ook andere wintergasten te zien zijn zoals grote zaagbekken en wilde eenden. Voor mij alweer een reden om naar de AWD te gaan.
Uitzicht over het infiltratie gebied. Ik vind dit een van de mooiste plekjes van de Waterleidingduinen. Hier nam ik even mijn lunchpauze en net toen ik verder wilde lopen ging mijn telefoontje: Henk, hij was ook in de AWD en we spraken af elkaar bij het Groot Zwarteveld te ontmoeten, om daarna gezellig samen verder te lopen.
Overvliegende buizerd bij het groot zwarteveld.
Als je met Henk het gebied in gaat, is de kans heel groot dat je een wilde vos tegen komt. Deze vos konden we redelijk benaderen, maar zodra hij ons goed in de gaten kreeg, ging ie er vandoor. Maar zo'n ontmoeting is toch wel vele malen leuker dan die met de tamme vosjes.
Het ijsvogeltje laat zich regelmatig zien in de Waterleidingduinen, en met een beetje geduld, lukt het om hem weer op de foto te zetten, niet op de allermooiste plek, maar dit is toch ook al gaaf. Ook om het beestje daarna supersnel het water in te zien duiken om een visje te vangen, dat gaat zo ontzettend snel.
In het achtergebied is het altijd heel rustig, er komen maar weinig mensen. De herten hier zijn vaak ook schuwer dande dieren die vlakbij de ingangen rondlopen. Dit spitsertje was helemaal niet schuw en bleef ons nieuwsgierig aankijken.
Uitzicht vanuit de vogelkijkhut. We hoopten hier al wat zaagbekeenden te zien, maar het was nog rustig op het water, wat kuifeendjes en aalscholvers en aan de kant twee zwanen. Ik zei al dat de zwanen het water in moesten en dan naar de plek zwemmen waar de bomen geel weerspiegelden in het water.......
Want dit plaatje had ik al in mijn hoofd, altijd leuk als het dan ook lukt.
Nog een mooi momentje op weg naar de uitgang. Een kalfje dat nog bij moeder hinde drinkt. Dit zijn van die mooie momenten, daar gaat het meer om de beleving dan om de mooiste foto.
Bezoekerscentrum "De Oranjekom"in het laatste licht van de mooie middag. De zon brak uiteindelijk uitbundig door en we genoten van deze heerlijke herfstmiddag.
En waar de Beukenlaan er smorgens nog wat kleurloos bijlag, lijken de bomen hier allemaal lichtjes te hebben, de laatste zonnestralen tippen nog aan de blaadjes en zorgen voor die mooie gouden gloed. Ik loop richting mijn OV fiets en neem afscheid van Henk die via de Beukenlaan terugloopt naar ingang Pannenland.
Een heerlijke dag, die ik absoluut niet had willen missen, zo midden in een reeks grijze novemberdagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je de tijd hebt genomen om een kijkje te nemen op mijn blog. Bedankt voor je reactie
groetjes Ghita