sneeuwgorzen in Katwijk

Op vrijdag 9 november maakte ik bij belabberde licht omstandigheden deze foto van de sneeuwgors. Een sneeuwgors is een trekvogel die vanuit het hoge noorden naar het zuiden trekt en daarbij Nederland wel eens aandoet als rustplaats.

Die andere trekvogel, de Pestvogel deed zijn naam eer aan....

Vrijdag, 9 November 2012. Een vrije dag.  Ik had smorgens een afspraak en kon dus pas vanaf 12 uur op pad. En dan wordt het lastig, als je naar de sneeuwgorzen in Katwijk wil, maar ook de avond ervoor hebt gehoord dat er in Leiden Pestvogels zijn waargenomen. En nog op fietsafstand van het station. Vol goede moed fietste ik naar de plek en trof daar zo'n 10 fotografen aan. "ze zijn een uur geleden vertrokken". Ships dacht ik, te laat....maar misschien komen ze terug. Dillemma. Wachten op die pestkoppen of door naar Katwijk.

Het was nog steeds grijs en zwaar bewolkt, waar bleef nou die beloofde zon. Ik besloot weer naar het station te fietsen en eerst de bus naar Katwijk te nemen, een van de pestvogelfotografen vertelde mij dat de sneeuwgorzen er nog zaten. En ja, gelukkig.....bij de uitwatering trof ik ze aan, twee sneeuwgorzen.

Rechts het mannetje, links een vrouwtje of een juveniele vogel, dat weet ik niet precies. Maar ze zaten er, en keken even op om daarna weer lekker tussen de stenen te gaan scharrelen. Dank je vogeltjes voor het poseren. De omstandigheden waren trouwens belabberd, het wolkendek was dik en donkergrijs.

Nee het was nog niet nabij zonsondergang, het was rond half 2 smiddags toen ik deze foto na.

Deze meeuw probeert het scheermesje te openen, op zoek naar een lekker hapje....

en hij had zijn lunch gevonden. Het was eb, en dat betekent vaak dat er veel vogels langs de vloedlijn lopen om te kijken of er tussen de schelpjes en rommel nog wat lekkers zit.

"Mijn  scheermesje" lijkt de rechtermeeuw te zeggen. Ik moest denken aan de meeuwen uit de film "Finding Nemo". die roepen ook constant "Mine, mine". Klik op het linkje voor deze meeuwen uit de film.

Even lekker pootje baden.

Vanaf de uitwatering maakte ik nog deze meeuwenfoto, helaas waren de drieteenstrandlopertjes er niet, die zijn zo leuk, al betwijfel ik het of ik die vliegensvlugge renvogeltjes bij deze licht omstandigheden fatsoenlijk had kunnen fotograferen. Dan maar op zoek naar de sneeuwgorzen, die gelukkig iets minder beweeglijk waren en zelfs af en toe even stil wilden zitten.

Lekker dichtbij. Ik zat op de basaltblokken en dit vogeltje kwam steeds dichterbij.

Nog eentje van dichtbij.

Het mannetje bleef steeds wat verder weg.

Maar toch ook lekker op zijn gemak, zich niets aantrekkend van mijn geklik en de ratelende spiegelreflexen naast mij.

De laatste sneeuwgorsfoto....

Hier is de meeuw ook al langsgeweest.

Voorzichtig breekt er in Katwijk een waterig zonnetje door, het is rond half 3 en ik besluit terug te keren naar Leiden, samen met nog en fotograaf die op waarneming.nl zijn foto's zet (Ab v/d Burg). Ik had goede hoop dat de pestvogels terug gekeerd waren naar de bessenstruik, ze blijven wel vaker een paar dagen op 1 plaats.

Helaas, bij de bewuste struiken aangekomen waren nu ook de fotografen verdwenen. Bessen waren er nog wel, maar geen pestvogels. Op waarneming.nl heb ik nog wel even gekeken, maar na 11 uur smorgens zijn ze niet meer gezien.

Aan de ene kant baal ik dan enorm, dat ik niet eerder daar kon zijn....maar moet ik daardoor mijn humeur laten verpesten? Ik had een mooie middag in Katwijk, ik heb voor het eerst van mijn leven sneeuwgorzen gezien en op de foto gezet. Ik heb weer gezien dat het Katwijkse strand en de uitwatering een hele mooie fotografie locatie is, waar ik de komende tijd echt vaker heen zal gaan.

Dus conclusie van deze dag. Pestvogels kunnen mij pesten, maar ik laat ze niet mijn dag verpesten.