Amsterdamse Waterleidingduinen, ode aan een betonnen kanaaltje

Een extra blog tussendoor met foto's uit mijn archief.

Vanaf deze maand wordt in de Waterleidingduinen het betonnen kanaaltje gedempt.

Het gaat ondergronds......

Nu zul je denken, zo bijzonder is dat kanaal toch niet, een lelijke betonnen bak.

Ja...bij het zien van dit kanaaltje, inderdaad, een betonnen bak met gaten en scheuren, denk je nog niet direct aan de mooiste natuurfoto's.

Toch heb ik hier de afgelopen jaren de prachtigste foto's gemaakt en hele mooie natuurmomenten beleeft...

Als ik de info goed begrepen heb, blijft dit eerste stukje nog wel intact, tot aan het bruggetje.

De bekendste bewoner van het kanaaltje...de blauwe reiger,  die zit hier dus al een hele tijd als ik kijk naar het jaartal in bovenstaande foto.... hoe oud kan een reiger worden, al zou hier al die jaren dezelfde reiger hebben gezeten.

Zijn watervalletje blijft, maar of de reiger het na het droogleggen van de rest van het kanaal nog leuk vind hier.....we zullen het zien, als in maart de werkzaamheden klaar zijn.

Deze winter nog hadden we de waterspreeuw een lange tijd  aan de randen van het kanaaltje. Soms zat ie op een andere plek, maar het kanaaltje was favoriet (maar niet van de fotografen :-) )

even op de kant, op sommige stukken was de rand begroeid met mos.....

In 2011 was er ook een waterspreeuw die lange tijd overwinterde langs het betonnen kanaaltje.

Mistige ochtenden

Dampende kanaaltjes....dit soort beelden zullen we gaan missen.

Sfeerplaatje met zonnestaaltjes

En dan waren er de herten: water drinkend

melk drinkend

to jump or not to jump ? that's the question.....

deze sprongen niet over het water, maar ik heb het menigmaal wel zien gebeuren, en heb het enkele keren kunnen fotograferen.

oeps, haalde ze het of niet....ik weet het niet meer.

Deze redde het wel, en zo had ik een vliegend hert in de sneeuw.

En soms is het plons

Ten slotte een van mijn mooiste foto's, in de vroege ochtend gemaakt aan het begin van het kanaal.

Het gedeelte dat niet zal verdwijnen.

Hertjes op een mistige zondagmorgen....

Als het kanaal onder de grond is verdwenen en het water via deze ondergrondse pijpleiding zijn weg vervolgd, zal bovengronds een breed graspad komen......

meer info op de site van waternet : klik hier

Amsterdamse Waterleidingduinen: september

September, de overgangsmaand, van zomer naar herfst. Het kan zomaar nog 25 graden zijn en een ander moment heb je een storm met windkracht 8.

Deze maand bezocht ik weer enkele malen de waterleidingduinen en het was weer lastig een selectie te maken uit alle foto's.

Ik begin met dit intieme zwanenportret. Toen ik deze foto maakte zat ik op ongeveer 2 meter van deze zwaan.....

tijdens de wandeling door het infiltratie gebied kwam ik halverwege dit groepje tegen. Probleempje, ze zaten midden op het pad, met aan beide kanten water. Ik mag hier in dit gebied niet van het pad af, had ook niet gekund, dan had ik het water in gemoeten.

Wat doe je dan? Weer het hele stuk terug lopen.....

of wachten en in de tussentijd de zwanen fotograferen en hopen dat ze het water in gaan.

Na een half uurtje had ik wel door dat ze het water niet in gingen. Het was poetsen en dutten..

gelukkig hadden ze zich iets meer naar links verplaatst waardoor er wat ruimte kwam aan de rechterkant van het pad. Ik bleef laag, en hield de dieren in de gaten, ze bleven rustig dus voorzichtig passeerde ik het groepje. Was toch wel even spannend.

Wat verderop kwam ik deze schoonheid tegen.... ze was eerst heel voorzichtig, maar ik bleef rustig en ging zitten...

En zij deed hetzelfde...

en aan het einde van die avond nog een betoverende zonsondergang, onderweg naar de uitgang, en daarna in rap tempo doorlopen....om voor het donker buiten het gebied te zijn.

begin september was het zomers warm

Nog volop heidelibellen, maar het spinnenwebje en de duindoornbessen verraden dat het toch herfst wordt.

Nog een enkel boomkikkertje

En nog een grote boomkikker op een andere plek

Het zeldzame bloemetje parnassia , zo mooi maar lastig om te fotograferen.

De laatste vlinders....een afgevlogen icarusblauwtje

Dit vosje had ik al meer dan een jaar niet gezien. En ineens stond ze daar achter mij. Ze is inmiddels een van de  oudste bekende vosjes dat ik in de Waterleidingduinen ken.

heerlijk relaxed vosje

Daar is het mooie vosje weer, in een herfstachtig decor.

De oude brombeer, een mooie rekel die zich nu weer regelmatig laat zien.

Op de beukenlaan ging ik op zoek naar paddenstoelen, en ik vond deze mooie porseleinzwammetjes.

Soms moet je even goed naar beneden kijken en zie je zomaar een prachtige pantherameniet staan, ook nog eens in een echt herfstdecor, met beukenootjes. 

Eind september gaat de damherten bronst beginnen, de damhertmannetjes bereiden zich vanaf half september voor, veel eten en op zoek gaan naar een bronstkuil....

Deze stoere man heeft zijn plek aan de rand van het bos al gevonden, en hij ziet er al aardig stevig uit, klaar voor de bronst.

Wat zijn die staart meesjes toch lastig te fotograferen.... van de hele serie hield ik een foto over, de rest was onscherp of..een lege tak....want die vogeltjes zijn vliegens vlug.

Detail van een paardenbijter, die waren er nog veel in september, net als de heide libellen en de dazen.

Blauwe reiger, portret

Op weg naar de uitgang kwam ik broer en zus nog tegen, geen welpjes meer maar echte pubervosjes

Het rekeltje

en het mooie moervosje.

En bij uitgang Zandvoortselaan lag deze meneer mij nog even aan te kijken.

Eind september was ik nog twee keer in de duinen, maar deze foto's bewaar ik voor de volgende blog anders wordt deze echt te lang. In die volgende blog waarschijnlijk ook  een verslag van de damhertenbronst, die inmiddels is begonnen.