Op ontdekking op de Veluwe

 De titel klinkt als een blog die over een vakantie gaat. Nou dan zou het in dit geval een vakantie voor altijd zijn... Hoe zit dat? De mensen die mij niet op Facebook volgen hebben het bericht gemist, maar afgelopen zomer zijn Jeroen en ik verhuisd naar Arnhem. En deze zomer begon dus mijn ontdekkingstocht in de directe omgeving. Met hier en daar een leuke verrassing maar ook wat onverwachte teleurstellingen.

Want denk je aan de Veluwe, dan denk je aan edelherten, wilde zwijnen of misschien een wolf. In de eerste maanden hier heb ik geen hert of zwijn gezien. De wolf zit in een gebied in de buurt, maar ik ga het niet opzoeken. De massaal op de wolf afkomende fotografen (waar ken ik het van, iets met vosjes in de waterleidingduinen) zorgen voor veel onrust. Ik ga liever wandelen en hoop dan op een onverwachte ontmoeting.

Park Klarenbeek, mijn nieuwe achtertuin.

Terug naar juli, de maand dat wij de Razende Randstad inruilden voor de Rustige Veluwe. Natuurlijk had ik in het begin geen idee waar ik leuke dieren kon vinden om te fotograferen. Waar ik in de omgeving van Leiden en in de Duinen na al die jaren mijn hotspots wel had, hier moest ik ze nog ontdekken.

De eerste verrassing was de weidebeekjuffer, gewoon in de Arnhemse heemtuin. Dit is het vrouwtje.

Maar ook het prachtige blauwe mannetje was er. Niet een maar zeker 5 stuks. Ze waren vooral druk met elkaar verjagen en zaten maar af en toe stil. 

Maar mijn eerste Veluwse wenssoort was binnen.

Er zijn heel veel parken in Arnhem. Dit park Insula Dei ligt op loopafstand en natuurlijk ga ik weer op zoek naar fluffy vriendjes. Dit katje heb ik slechts 1 keer gezien, maar de lieverd staat natuurlijk wel op de foto.

Een stukje verderop zag ik een reiger in de houding staan en even later had hij een visje te pakken. Ik kon nog net het moment vastleggen dat hij het visje omdraaide zodat het met de kop eerst naar binnen ging. En het was hap slik weg vis.

Diezelfde maand ging ik met de fiets op zoek naar het heideblauwtje. Ik wist dat ze in een gebied zaten op een afstand die nog aan te fietsen was en niet teveel heuvels onderweg.

Al snel zag ik een mannetje zitten....

Het is voor mij wennen, ik mag niet van het pad af, dus moet van een afstandje een foto maken. Er vliegen meerdere heideblauwtjes, dus ik wachtte geduldig tot ze wat dichterbij gingen zitten. Gelukkig was het deels bewolkt dus waren de vlinders niet heel erg actief.

En het vrouwtje kwam zelfs direct naast het pad in een heidestruik zitten. In de vroege zomer zitten heideblauwtjes op de dopheide maar wanneer deze is uitgebloeid gaan ze over op de struikheide.

En die heide stond in augustus in bloei. En wat is er nu fijner om binnen 40 minuten met het openbaar vervoer op de Posbank te wandelen. 

En natuurlijk.....de hond van de schaapsherder moest ik vastleggen. Ik blijf toch wel graag dieren fotograferen.

En een bij in de hei maakt mij ook blij.

Doorkijkje, landschappen fotograferen is niet zo mijn ding. Maar ik blijf oefenen.

Het was droog in augustus, de schapen zorgden voor een flinke stofwolk.

Wat landschapjes, de mooie paarse heuvels. Het is gewoon niet zo over te brengen. Al wandelend over de kronkelige paadjes, heuvel op, heuvel af en dan het gezoem van de bijen horen. Dat is Genieten, met een grote G.

Soms kom je de wilde paarden tegen.

Of een Schotse koe.

Ik ken de Posbank natuurlijk nog niet zo goed, maar het zou zomaar mijn nieuwe AWD kunnen worden. Maar ik loop dus nog wel af en toe verkeerd. En dat pakt niet altijd slecht uit.

Ik hoorde de harde roffel, keek goed waar het vandaan kwam en daar zat ie.....de zwarte specht. Wauw, wat was ik blij dat ik dat paaltje van de wandelroute had gemist.

En hij draaide wat om de boom, dus ook nog van de andere kant. Even later kwam er een grote bonte specht in de buurt en begon deze zwarte specht te schreeuwen. En dat geluid heb ik nu al een paar keer gehoord, ook in andere gebieden.

De koninginnenpage, die stond ook op mijn wensenlijstje. Slechts 1 keer zag ik hem, in park Klarenbeek, en heel even zat ie stil. Weer een geluksmomentje.

Dan was er de maansverduistering van 7 september. Ik stond al klaar op de bovenste verdieping van ons appartementencomplex, met zicht tot aan de Posbank....De bewolking gooide roet in het eten, dus de maan was pas zichtbaar toen deze hoog aan de hemel stond.

En de volgende Veluwse Verrassing was een bosuiltje. Op fietsafstand (als ik in 1 keer goed zou fietsen op zo'n 25 minuten). Ik moet wel zeggen dat ik een tip heb gekregen over deze uil. Die was in augustus steeds niet thuis maar in september had ik geluk. Straks nog een keer kijken, als de beuken verkleurd zijn in hun herfstkleuren.

Hieronder 3 collages. Wandelingen  op en rond de Posbank (Herikhuizer veld)

25 juli in de druilerige miezer, maar wat was het mooi. De onbekende posbank route (Instagram: Instawalks_Arnhem) van ongeveer 9 kilometer met een klein groepje fotografen.

5 september, de bruine wandeling die langs de mooie Beekhuizer beek gaat en voornamelijk door het bos. Heel veel hoogteverschillen, dus deze 9 km lange wandeling was best pittig.

26 september, de rode route (7km) vanaf Paviljoen de Posbank naar de Carolinahoeve en terug. Over de Koningslaan, een glooiende beukenlaan. Op de hei zagen we nog een hazelworm en gaspeldoorn in bloei. Kijk.....dat heb je ook in het Westen niet.

En dan is het oktober en schieten de paddenstoelen uit de grond. Ik deel hier deze vliegenzwam, maar ik denk dat ik de komende tijd nog wel wat gezwam kan vastleggen. En de herfstkleuren! 

Want die kleuren....ik riep altijd dat die in het oosten veel mooier zijn dan in het westen. Dat zal ik dus gaan zien binnen een paar weken.

 Ik geniet dus volop van mijn nieuwe woonomgeving en de natuur hier in de buurt. Ik moet wel bekennen dat ik de Waterleidingduinen soms mis, dat gebied is echt uniek wat variatie betreft. Maar langzaam ga ik hier mijn plekjes vinden. Er valt nog zoveel te ontdekken. En lekker eropuit gaan, dat is de manier.