Natuur rond Leiden- Februari- van winterkou naar lentekriebels

 Wat een gekke maand was Februari, de tweede week van deze maand was het winter zoals een winter hoort te zijn: sneeuw, de hele dag temperaturen onder nul, ijs. En de maand eindigde alsof het volop lente was:  zoemende bijen, lieveheersbeestjes, zingende vogels....en de voorjaarsbloeiers die heel snel uit de grond kwamen. Een blog dus die begint in de winter en eindigt in de lente...

Roodborstje kijkt even omhoog....nee die sneeuwbui is voorlopig nog niet voorbij

De sneeuw kwam op zondag 7 februari, samen met een straffe wind uit het oosten. Omdat een aantal jaar geleden zo'n sneeuwbui bijna het einde van mijn camera betekende, bleef ik op zondag thuis.

Maar op maandag zat ik te popelen om met mijn camera op pad te gaan, dichtbij huis omdat er helemaal geen OV ging nog die dag. Maar met sneeuw is het overal mooi, dus ik fietste (jazeker, over het niet gestrooide fietspad) naar Park Cronesteijn.

Gek genoeg lag er helemaal niet zoveel sneeuw als ik had verwacht.

Maar tijdens een sneeuwbuitje (ja toch nog , op maandag), zag het er wel heel winters uit.

Een landschapsfotograaf zal ik nooit worden, mijn hart ligt toch wel bij de beestjes.

En als het roodborstje dan zo mooi gaat zitten in de sneeuwbui, dan vergeet ik mijn koude vingers ( gevoelstemperatuur lag die maandag nog rond de -10 graden) en geniet.

De vogels genieten helemaal niet van het winterweer, ik merkte in de loop van de koude week dat ze het zwaar hadden. Gelukkig had ik nog wat gedroogde meelwormen in huis en heb de vogels wat bijgevoerd.

De kraai wilde wel poseren op het bruggetje.

En de ekster kwam ook even kijken

Een paar dagen later was er een heel dun laagje rijp, helaas was ik te laat naar Cronesteijn vertrokken en had zo niet het berijpte landschap of witte bomen.

Na een paar dagen matige vorst zijn de sloten dicht, er waren in het park gelukkig nog een paar stukken open. Deze smientjes hadden wel even het ijs opgezocht. De vogels houden zich rustig, om energie te besparen in deze voor hun barre tijden.

Dappere sneeuwklokjes steken hun kopjes boven de sneeuw uit.

En ook de krokussen willen dat het lente wordt.

De laatste sneeuwdag.....zondag 14 februari, precies een week nadat de sneeuw viel. Ochtendgloren in park Cronesteijn.

En toen werd het lente...

Het lijkt nog winters, maar het boterhamzakje heeft voor de wazige gloed gezorgd.

En in een week staan de sneeuwklokjes er volop, ze hebben de kou overleefd onder het sneeuw deken en gaan nu volop de lente in.

En ook de kleine beestjes ontwaken.

Dit was een van de vele lieveheersbeestjes op een zonnige ochtend bij Kasteel Oud Poelgeest.

Boerenkrokus, nog dicht..

Toen de zon eenmaal uitbundig scheen, waren ook de krokusjes open, en die werden massaal bezocht door lieveheersbeestjes die allemaal vanaf de grond omhoog kropen om zich in het zonnetje op te warmen.

Op het randje

En ook de bijen (en hommels) ontwaakten afgelopen week.

En ze vlogen af en aan tussen de bloemen

Zo'n vliegende bij vastleggen valt niet mee...deze was bijna topzwaar van alle stuifmeel en nectar op haar pootjes.

Sahara zand.....ik fietste op maandag 22 februari naar de molens van Hoogmade, nog voor werktijd. Ik hoopte op een spectaculaire zonsopkomst maar meer dan dit zat er niet in. Na deze foto ging het licht uit en was het gewoon grijs. Ik mocht weer een half uurtje terug fietsen en mijn werkdag beginnen.

Zonsondergang bij park Cronesteijn op dinsdag.

En daarmee sluit ik de natuurdichtbijhuis blog van februari af.

Wat heb ik genoten van deze februari maand, met name de sneeuw week was geweldig. De lente kwam wat vroeg, maar eenmaal tussen de bloemetjes en de beestjes was ik weer in mijn element. Wat heb ik toch een leuke hobby. En nu is het maart, op naar de bosanemoontjes, de weidevogels en de eerste vlinders.