Amsterdamse Waterleidingduinen : Februari....een weekje winter

 Ik keek er al vanaf december naar uit: sneeuw en kou. En eindelijk....begin februari werden de weerberichten steeds duidelijker: er zou sneeuw komen, gevolgd door een hele koude week. Bij dat soort berichten gaat het bij mij al kriebelen en droom ik er al van dat ik wandel door de knisperende sneeuw en geniet van het mooie winterse landschap. 

Nadat ik op mijn werk had kunnen regelen dat ik de hele week vrij kon zijn, was het voor mij gewoon in spanning afwachten wat er ging komen. De sneeuw kwam, maar ook de wind en de kou....en de bevroren wissels. Dus pas dinsdag kon ik richting de Waterleidingduinen (die dag kon ik meerijden). Ook op woensdag en vrijdag was ik in dit mooie gebied, want waar anders kan ik een hele dag in de sneeuw wandelen, kom ik op plekken waar nog niemand is geweest en zet ik als eerste een stap in de sneeuw (om vervolgens tot mijn knie weg te zakken)......

Een vosje in de sneeuw...een wens van velen, ook van mij. Maar dit jaar was het niet gemakkelijk, zeker in vergelijking met voorgaande jaren dat er sneeuw lag. Maar geduld wordt beloond...

Hij stond erbij en keer ernaar.

Winterlandschap, door de sneeuwjacht van zondag en maandag lag niet overal veel sneeuw, er waren plekken waar er al de ondergrond zichtbaar was.

Een van de mooiste stukjes van de AWD

Dit is toch genieten, zo'n mooi sneeuwtapijt. Alleen de sporen van de boswachtersauto en enkele voetstappen. Links en rechts zag je herten sporen en het was zo stil. Het waaide niet en je hoorde de sneeuw kraken onder je voeten. 

En dat je altijd paraat moet zijn met je camera bleek wel toen er ineens een hertje overstak op het pad.

Ploeterend door de sneeuwduinen... dit hert stond soms tot zijn knieën in de sneeuw. En ikzelf ook, want als je van de paden af gaat kom je soms op stukken waar de sneeuwduinen best hoog zijn en dan heb je zeker wel 30 cm sneeuw onder je voeten.

Gelukkig had ik mij alle dagen goed aangekleed en heb het geen moment koud gehad.

Het ijsvogeltje. Deze vogelsoort heeft het altijd heel moeilijk in zo'n vorst periode, ijsvogels zijn vis eters en als de slootjes dichtvriezen kunnen zij geen voedsel meer vinden. Gelukkig is er in de AWD heel veel open water, en kunnen de ijsvogels nog wel hun visjes vangen. Ik heb er op alle dagen dat ik er was wel wat gezien, maar ze op de foto krijgen wilde niet zo goed lukken.

Het bekende boompje vlakbij ingang Panneland.

Wilde zwanen op het ijs. Lastig fotograferen over het hoge riet heen, of half er tussendoor. Ze waren luid aan het babbelen met elkaar.

Een deel van de familie. De groep bestond uit 2 volwassenen en 7 jonge dieren.

Glibberend over het ijs. Het ijs was woensdag nog niet zo dik, en de zwanen zakten er een paar keer doorheen.

Volwassen zwaan en een juveniele. Wat zijn dit toch prachtige dieren. Ik kan hier echt zo een uur staan kijken en naar luisteren. Hun geluid is uniek, en hoor je alleen in de winter hier. Maar niet te lang stil staan, want dan worden mijn voeten koud. Dus ik vervolgde mijn wandeling het infiltratie gebied in.

Wat zijn de winterlandschappen toch mooi, maar ohh wat lastig vast te leggen. Dit is ook zo'n fijn stukje duin, waar het zelfs in het weekend best rustig is. Ik kan hier alleen maar van genieten.

Sneeuwduinen

En natuurlijk een hertje. Ze lieten zich niet zo goed zien (of ze stonden op plekken die ik weer niet mooi genoeg vond). Dit kleintje bleef even nieuwsgierig kijken.

Mevrouw grote zaagbek, redelijk te benaderen. Ik hoopte meer vogels te fotograferen, maar zag ze gewoon niet of ik heb niet de juiste kanaaltjes gekozen. Ik heb ook vooral lekker gewandeld. Want zo'n pak sneeuw, dat was in 2013 voor het laatst en je weet maar nooit, straks moeten we er weer 8 jaar op wachten.

En daar is het vosje in de sneeuw....hier was de zon er nog niet..... wat ik persoonlijk fijner vind omdat het dan nog meer die winterkou uitstraalt. Maar die dag was het afwisselend bewolkt en zonnig, er lastig met de witbalans (steeds weer aanpassen om geen al te blauwe sneeuw te krijgen).

Wat zou ze denken..... rare fotografen.... ze wilde maar niet mijn kant op kijken.

Pffff, vermoeiend hoor dat poseren, ik ga even lekker liggen en mijn oogjes sluiten...

Vrijdag middag wilde ik nog 1 keer van de sneeuw genieten. Deze middag vooral heerlijk gewandeld en wat minder gefotografeerd.

Roodborstje in de sneeuw. Niet erg origineel, want dit zijn volgens mij de meest gefotografeerde vogeltjes in het witte landschap, maar ze zijn zo leuk. 

ijspegeltjes aan de dennen naalden..

De drie musketiers...netjes 1,5 meter van elkaar :-)

sunset....

Ik heb 3 dagen zo genoten in de waterleidingduinen. Deze natuurbeleving is gewoon niet over te brengen in een blog met wat foto's. Wandelen en niets anders horen dan je eigen voetstappen in de sneeuw en in de verte het trompetgeluid van de wilde zwanen, is Genieten met een hele grote G.

Het liefst was ik nog meer dagen gegaan, maar ik wilde in deze vrije week ook mijn rust nemen en dichtbij huis wat fotograferen. Jammer dat ik toch een aantal mooie wintergasten heb gemist, zoals de brilduikers en het nonnetje...maar wie weet blijven ze nog even. Ook als het komend weekend 12  graden wordt. Ik was blij dat ik eindelijk weer eens een echte winterweek mocht beleven.