Natuur rond Leiden: Najaarsblog

Van paddenstoelen en zwammen naar nieuwsgierige koeien en kleine eendjes, ze staan allemaal in mijn laatste blog

In September en Oktober ben ik een paar keer in de buurt gebleven om te fotograferen. Ik fietste naar Huys te Warmont voor de paddenstoelen, bezocht Cronesteijn voor een leuk rondje en trof in een nabijgelegen wijkje zomaar jonge muskus eendjes aan.

Rondom Huys te Warmont ligt het bos van Krantz, waar het in het najaar een waar paddenstoelenfeestje is.

 Het is even zoeken maar meestal vind ik wel wat amethistzwammetjes, oftewel rode kool zwammetjes. Het is wel duidelijk waarom ze deze laatste naam hebben gekregen.

Spelen met scherptediepte

 Tussen het mos

De porseleinzwammetjes zijn ook heel fotogeniek, vooral als je van onderaf de foto neemt, en een beetje tegen het licht in, dan ontstaat er die mooie bokeh ( de lichtcirkels in de achtergrond)

 De vliegenzwam mag niet ontbreken, maar het viel niet mee om een mooi exemplaar te vinden. De meesten waren al zo ver gevorderd dat ze er niet zo goed meer uitzagen of ze waren kapot of aangevreten.

 Deze was nog wel heel mooi maar stond verscholen in het hoge gras.

 Van het hoge gras heeft deze pruikzwam geen last, deze groeit hoog in de boom. Deze kun je vinden bij de parkeerplaats bij de ingang van Huys te Warmont

Van de zwammen in Warmond gaan we naar de vogels in Cronesteijn. Een blauwe reiger is een gewone vogel, maar zo in het licht van de namiddag staat ie er toch wel mooi op.

 De eerste smienten zijn alweer gearriveerd, ze worden ook wel fluiteendjes genoemd, dat danken ze aan hun fluitende geluidjes. Ik vind het een heerlijk geluid.

 De koeien waren heel erg nieuwsgierig

 Ten slotte nog een paar foto's die ik in een nabijgelegen wijk maakte. Ik zag dat de muskuseenden jongen hadden, en dat begin oktober.

 Ik nam plaats in het gras en bekeek het groepje van afstand, ze waren druk aan het eten van het net gemaaide gras, dat nog los op het veldje lag. De eendjes waren constant in beweging, dus het viel niet mee om ze goed te fotograferen.

 Ze liepen ook steeds door elkaar heen, moeder eend keek van een afstandje toe.

 En soms kwamen ze ineens heel dichtbij....

 So cute

 Van al dat eten wordt je wel een beetje moe.....Welteruste eendjes.

Toen de eendjes onder moeders vleugels in slaap vielen, vervolgde ik mijn weg, het was inmiddels anderhalf uur later, maar als je zo bezig bent, vergeet je de tijd.

Cronesteijn, nu nog groen, maar hier zullen binnenkort ook de herfstkleuren zichtbaar zijn.