De boomkikker in de AWD, augustus 2014

Vorig jaar had ik het geluk voor het eerst een boomkikker te fotograferen, maar die had ik niet zelf ontdekt. Ik was daar toen helemaal mee in mijn nopjes, maar wilde natuurlijk mooiere / betere foto's. Dit jaar ben ik diverse keren op een plek geweest waar ik vorig jaar de boomkikkers had gezien. Vaak zocht ik tevergeefs. Tot ik in augustus ineens bij 3 achtereenvolgende bezoekjes de boomkikkertjes zag, zelf gevonden. Ze lieten zich soms mooi fotograferen, dus daarom een blog geheel geweid aan de boomkikker.

Dat ze lastig te vinden zijn kun je op deze foto wel zien. Ze zijn gewoon heel erg klein en hebben ook nog eens dezelfde kleur als het blad van de bramenstruik.

 En als je dan zo'n kleintje ziet, dan kan je je geluk niet op.

 Ik probeerde iets dichterbij te komen, de krassende duindoornstekels negerend, om zo met mijn macro voorzetlens een foto te maken. De kikker bleef mooi zitten, zodat Cees die met mij mee was na mij ook zijn fotoshoot kon doen.

 Er kwam wat beweging in het kikkertje.
De boomkikker is in Nederland een zeldzame soort. Verspreid over het land komen slechts enkele populaties voor.  

Even overstappen naar een ander plekje.
Het biotoop van de boomkikker bestaat uit poelen met aangrenzende struikachtige begroeiing.  De eitjes worden in de poeltjes afgezet, waar de zon goed op kan schijnen. Bij een temperatuur van 15 graden of meer kunnen de kikkervisjes zich ontwikkelen en  boven de 20 graden vind de metamorfose plaats. Dit warme voorjaar is zeker goed geweest voor de boomkikkers.

 Zo, de kikker zit weer, vouwt zijn pootjes onder zijn lijfje en lijkt heel relaxed, zich niets van mij en Cees aantrekkend.
De voortplanting vind plaats van April tot juli. De mannetjes zitten dan laag bij de grond en wachten daar op een vrouwtje. Dit is ook de periode dat de kikkers luidruchtig kwaken, vooral 'snachts. Overdag willen de mannetjes ook wel eens hun gekwaak laten horen, vooral bij zonnig weer.

Op een andere plek zagen we dit kleintje nog, een heel klein exemplaar van zo'n 2 centimeter, viel bijna niet op tussen de bladeren.

 Een paar dagen later was ik er met Conny en ook toen hadden we het geluk de boomkikkers aan te treffen, twee stuks vlak bij elkaar. Om de beurt maakten we foto's, de kikkers zijn al die tijd niet van hun plek gekomen. Hier werd er even een pootje gestrekt.
De boomkikker is zo'n 3-4 cm , de huid is glad van boven, maar de buik is wat ruwer, hierdoor kunnen de kikkers goed blijven hechten aan de tak of op het blad. De kikker heeft zogenaamde hechtschijven aan de vingers en tenen, een soort zuignappen om beter te blijven plakken.

 om daarna weer in de rust-stand over te gaan. De kleur van de boomkikker is helder groen. De kleur kan afhankelijk van het klimaat of de gemoedstoestand van de kikker varieren. Bij stress wordt de kleur donkergroen tot bruin. (wat was ik blij alleen maar mooie helder groene kikkers te zien).

Deze foto vind ik zelf heel mooi, een aandoenlijk koppie. Ik vroeg me af waar boomkikkers in de wintermaanden blijven. Natuurlijk is het antwoord wel ergens op het internet te vinden. In de winter is het voor de boomkikker te koud om actief te zijn en zoekt de kikker een schuilplaats om in winterslaap te gaan., zoals holle bomen of holtes tussen boomwortels.

De kikker lijkt wel in slaap te gaan valllen, en wij besluiten verder te gaan om dit kikkertje zijn rust te geven. Overdag zul je ze meestal in deze houding aantreffen, want de boomkikkers is  's nachts actief. Overdag sparen ze energie en 's nachts gaan ze op zoek naar voedsel dat bestaat uit kleine insecten, kevers en wantsen.

 Nog een laatste plaatje van dit goed meewerkende model, deze kikker konden we op een paar centimeter naderen.

Dit was de enige boomkikker die wat in beweging kwam waardoor de pootjes met de zuignapjes even mooi te zien waren.

Het was een geweldige ervaring om de boomkikkers van dichtbij te kunnen bekijken en fotograferen. Hopelijk kunnen ze zich in dit gebied in alle rust voortplanten en handhaven.