Op herhaling naar Arkemheen

Vorige maand eindigde ik mijn blog over de Arkemheen en Putter polder met de woorden: "voor herhaling vatbaar"   En op zondag 18 mei was het zover. Samen met Henk kwam ik om 6 uur aan bij het stoomgemaal Hertog Reiijnout in de Arkemheen polder bij Nijkerk. Cees voegde zich bij ons en nadat we de zonsopkomst hadden vastgelegd reden we een rondje door de polder.

Zonsopkomst langs het Nijkerkernauw. Er hing mist en de zon ging schuil achter wolken. Waar was nou die voorspelde stralend zonnige dag?

Koetjes in de mist. Dit soort plaatjes kun je alleen maar vroeg op de ochtend maken. Je moet er vreselijk vroeg voor opstaan op je vrije dag, maar als je dit ervoor terug krijgt ben je dat snel vergeten.

Tureluur op paaltje. Een lekker cliché weidevogel foto, maar het stond wel op mijn wensenlijstje. Deze foto kon ik al vroeg in de ochtend nemen, dus ik was al helemaal blij. Maar er stond meer op het wensenlijstje: een grutto op een paaltje, boerenzwaluwen, de gele kwikstaart en visdiefjes. Of deze wensen allemaal vervult werden......

.....zal in deze blog duidelijk worden. De tureluur liet even weten dat wij maar beter door konden rijden. Waarschijnlijk heeft deze tureluur jongen in het veld. De weidevogels zoeken dan een hoog punt om op de uitkijk te staan en met veel kabaal de mogelijke indringers te verjagen. Koppeltjes werken ook goed samen, waar de een laag bij de grond blijft met de jongen, is de ander luidruchtig en duidelijk aanwezig, als een soort afleidingsmaneuvre.

Wens 2 werd ook vervuld. En hoe, op zo'n beetje elk hekje of paaltje zat wel een boerenzwaluw. Deze zijn vanuit de auto heel goed te benaderen en te fotograferen. Maar toen we deze dag een stukje lopend de polder in gingen, waren de zwaluwen al gevlogen voordat we maar een beetje in de buurt kwamen.

En gruttojong, daar had ik een heel klein beetje op gehoopt, echt leuk dat we ze zagen.

Moeder grutto met de kleintjes onder haar vleugels. Dat zagen we toen ze weg liep, dat er ook twee pulletjes bij haar waren.

Moeder grutto en haar jong dat voor haar uit liep, wat verder achter haar liep het tweede jong. (geen goede foto maar wel een prachtig moment.)

Ook die kieviten hebben jongen. De pullen waren met moeder kievit verderop in het weiland. Deze kievit houd voor aan het weiland de boel goed in de gaten.

Nieuwsgierige dames. Terwijl wij ons best deden om de kievit in de verte te fotograferen, kwamen de koeien zo'n beetje voor ons staan, alsof ze aan wilden geven dat ze wel op de foto wilden, ze begonnen zelfs heel zachtjes de loeien. Okee, dames ik maak wel een foto van jullie.

Een wandeling bij het Nekkerveld leverde een aardige foto van de rietzanger op. We hoorden ze volop, maar het valt niet mee om er eentje op de foto te krijgen.

De verrassing was deze blauwborst, die had ik niet verwacht te zien. En zonder Cees hadden we hem ook niet gezien. De blauwborstman zat goed vestopt in het riet. Het vrouwtje liet zich ook heel eventjes zien. We probeerden ietsje dichterbij te komen, het mannetje vond het best. Even later verdween hij naar beneden, waarschijnlijk hebben de blauwborsten daar een nestje.

Ik hoopte op een grutto op een paaltje, dit was de enige grutto-op-paal waar ik een redelijke foto van kon maken, de andere paalzitters zaten te ver weg. Dit was achter het Putter stoomgemaal.

Grutto-in-het-gras is minstens zo leuk als grutto-op-een-paaltje, en misschien wel veel origineler.

Er zijn ook veel insecten te vinden in de polder, zoals deze snuitkever. Vlinders lieten zich nauwelijks zien, tja de voorspelde zon bleef weg en er stak zelfs een fris windje op, waardoor de temperatuur bleef steken rond de 14 graden. Geen vlinder weertje dus.

Halverwege de middag verlieten we de polder, de gele kwikstaart blijft nog even op mijn wensenlijstje, ik heb hem wel gezien en op de foto gezet, maar nog niet naar wens. Op dat wensenlijstje stond nog een vogel, maar die was niet in de polder te vinden, dus reden we een stukje verder naar een bos waar Cees deze vogel wist te vinden.

Mijn eerste bosuil. Geen geweldige foto (weinig licht in het bos), maar toch een heel mooi moment om deze vogel zo te mogen zien. Ik had een bosuil groter verwacht. De uil zit heel rustig met zijn ogen bijna dicht, maar wanneer er een hond langs komt en een kind dat lawaai maakt, verdwijnt de uil in de boomholte. Maar wij hebben hem gezien, en op de foto gezet. Cees , bedankt voor het delen.

Het was een lange dag, vol mooie indrukken. Jammer dat de Arkemheen polder niet te bereiken is met het openbaar vervoer, het is echt een plek waar ik graag vaker zou willen komen. Zo zie je, hoe mooi ons eigen landje toch is. Steeds weer ontdek ik nieuwe mooie plekjes. De Arkemheenpolder staat niet voor niets op de lijst "Nationale Landschappen", want het is zeker een prachtig natuurgebied.