In mei 2013 had ik ook al een blogbericht met deze titel.
die blog is nog steeds een van mijn mooiste series ooit.
Voor den nieuwsgierigen...... KLIK HIER
Maar ook dit blogje is de titel plevier plezier waardig. Ik had tot afgelopen weekend nog nooit van de morinelplevier gehoord. In mijn geliefde Waterleidingduinen bleek een koppeltje zich al een paar dagen op te houden. Dan is het altijd afwachten of ze er nog steeds zitten als je ook een bezoekje brengt aan deze leuke vogeltjes.
Het was een wat sombere ochtend, zwaar bewolkt en soms wat gespetter. Maar dat mocht de pret niet drukken.
We hoefden niet heel lang te zoeken, er waren al twee fotografen ter plekke en dan weet je meteen dat je goed zit. Dan is het een kwestie van standpunt innemen (lees: plat liggen) en hopen dat ze wat dichterbij komen.
Even waren man en vrouw dicht bij elkaar, maar net te ver achter elkaar om ze allebei scherp te fotofraferen. Bij deze vogels, die broeden in in de noordelijke hoogvlakten. In Nederland is het een doortrekker en het is een zeldzame vogel hier.
Het mannetje en vrouwtje zijn lastig van elkaar te onderscheiden. Bij deze soort is het vrouwtje opvallender gekleurd, feller en meer getekend.
In het duinlandschap
Op het veldje waar de pleviertjes rondscharrelden, stonden veel duinviooltjes. Dus toen de vogels even wat verderop zaten, maakte ik een foto van de bloemen.
Ik hoopte dat een van de twee vogels vlakbij zo'n bosje violen zou gaan zitten, maar dat gebeurde niet.
Maar soms heb je dan zo'n paars bloemetje in de voorgrond.
De vogels hebben een enorme schutkleur, je ziet ze bijna niet in dit landschap met vrijwel dezelfde kleuren.
Totaal niet bang kwam een van de twee steeds dichterbij
En dan zit zo'n vogeltje op ongeveer een meter afstand en schud even zijn veertjes los.
Gaap...... vermoeiend hoor dat poseren.
De andere vogel zat wat verderop.
De vogel op 1 meter liet het zelfs toe dat ik even inzoomde en zo een portretje kon maken.
En nog eentje met een wat paarse gloed van de viooltjes op de voorgrond.
Veel foto's leken op elkaar. Na een uurtje hebben wij de beestjes verder met rust gelaten.
Ik had nog kunnen wachten op wat meer actie of interactie tussen de vogels, maar het werd wat drukker met fotografen. Het was inmiddels ook behoorlijk koud geworden en ik was al dik tevreden met deze serie (en nog meer mooie foto's die ik niet in deze blog heb opgenomen). We vertrokken riching parkeerplaats en dronken nog een kop koffie in de nabijgelegen strandtent. Op een mooie, geslaagde ochtend. Genieten met een hele grote G.
