zondag 27 maart 2022

Banjer: het leven van een vosje is niet altijd gemakkelijk

 Er was eens een vosje in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Dat vosje had 10 jaar geleden de naam Banjer van iemand gekregen en deze naam heeft ze altijd gehouden, tot ik haar in maart van dit jaar voor het laatst zag: oud, moe en broos.



Een moment om terug te blikken op het leven van dit vosje dan in 2012 begon. Ik wandelde al een aantal jaren in de duinen en had in 2010 haar moeder Moertje voor het eerst ontmoet.

Banjer is geboren in het voorjaar van 2012 maar mijn eerste ontmoeting was in de zomer en pas eind 2012 maakte ik voor het eerst een goede foto van haar. En vanaf dat moment ben ik haar blijven blijven volgen. Eerst op de duizendmeterweg waar zij samen met Moertje en moervosjes uit 2010 en 2011 (ook kinderen van Moertje) een goed leven had.

Daarna zat ze in andere gebiedjes, maar steeds liet ze zich weer zien. Hier het verhaal van Banjer.

 
Jonge Banjer op de Duizendmeterweg. Wat was dat een mooie tijd. Een vosje dat net als haar moeder gewend was aan mensen. Ze was nieuwsgierig en kwam regelmatig even kijken wie er nu weer voorbij banjerde.


Februari 2013 Banjer in de sneeuw, op jacht naar een muis. In die periode fotografeerde ik wel, maar was er nog niet zo bewust mee bezig als nu, dus na een paar vossenfoto's wandelde ik weer verder. Jammer, want hier had nog een mooie sneeuw vossen serie in gezeten. En in de tijd was het nog zo rustig, dat je dit momentje met slechts 1 andere fotograaf waar je mee wandelde, kon beleven.



Kampioen gekke bekken trekken....en piepen. Vooral als haar moeder in de buurt kwam.



Een van mijn mooiste foto's van haar. Deze foto hangt thuis nog ingelijst in de gang.



Voor degenen die al lang in de AWD wandelen en op de Duizendmeterweg de vossen fotografeerden , is dit een bekende plek, ook wel de tribune genoemd. De ontmoetingsplek voor de liefhebbers van de AWD en vaak kwam er dan wat roodharig gezelschap.



Mooie dame


Relaxed


Water genoeg in de AWD\



Moeder Banjer, één van haar kinderen heb ik nog in de jaren daarna gezien, tot 2019. 



Verstoppertje spelen met een van haar kinderen. In 2016 veranderde er veel in het leven van Banjer. In maart van dat jaar overleed haar moeder Moertje.  In de zomer was daar een nieuw jong moervosje, en die begon in het najaar de baas te spelen.



Banjer was steeds meer op haar hoede op de Duizendmeterweg. Ze stak ook vaker het bruggetje over richting verboden gebied.....want aan de Duizendmeterweg kant zat het nieuwe moervosje en die was niet lief voor Banjer.


Oh, oh.....daar is dat gemene vosje weer.....


Mooie dame, dit was eind 2016.



Winter 2017, de laatste foto van haar op de Duizendmeterweg. Ze verdween daarna naar het infiltratie gebied ( de bouwplaats) om daar een paar jaar in alle rust haar nieuwe territorium in te nemen en kleintjes te krijgen.


Inmiddels zes jaar en nog steeds prachtig. Ze kwam ook in haar nieuwe gebied regelmatig even kijken. Haar lieve uitstraling en vriendelijke , rustige karakter, maakte dit vosje tot mijn favoriete vos.



En soms, als je denkt dat ze er niet meer is..... staat ze ineens weer voor je.


Wat is ze mooi in haar wintervacht.


Winter 2019, in januari hadden we een paar dagen sneeuw. En dit waren voor Banjer de laatste rustige momenten in haar nieuwe gebied, want het jongere moervosje was vertrokken van de Duizendmeterweg, en kwam precies het gebied van Banjer in.

In de sneeuw.
Banjer werd ruw verjaagd en ze verdween nog meer naar het zuiden. Ik zag haar bijna een jaar niet meer.... 


En ineens was ze daar weer in oktober 2019, weer even in het infiltratie gebied, maar niet voor lang want dat andere vosje was steeds in de buurt en was alles behalve vriendelijk.



Banjer verdween weer, en bleef meer dan een jaar weg. Eind 2020 zag ik haar weer, en weer een stukje zuidelijker. Ze werd zichtbaar ouder. Maar ze was nog steeds het lieve , nieuwsgierige vosje.



En weer een jaar later. (zomer).....het was schrikken, ze zag er slecht uit. Ze liep moeilijk, had traanoogjes en was mager. Gelukkig was de zomer van 2021 een heerlijke koele, natte zomer, anders had ze het misschien niet gered.  Helaas waren er op deze nieuwe plek ook weer een paar moervossen die haar niet dulden en dat haar ook lieten weten. De arme Banjer werd weer in elkaar gemept. Soms hoorde ik haar piepen en wist ik alweer hoe laat het was.



En ze verdween alweer voor lange tijd, om op  Tweede Kerstdag ineens weer tevoorschijn te komen in haar mooie wintervacht en helemaal opgeknapt....leek het.


December 2021

En toen kwam 2022.....in februari en maart ging ze toch wel erg snel achteruit..



Een van de laatste foto's die ik van haar maakte....op 4 maart 2022. De oude dame.


Ze was moe, ging vaak liggen en half maart verdween ze in de struiken om er te gaan liggen. Ik was daar zelf niet bij, maar ik denk dat het toen haar laatste dagen waren. Ze is na die 14e maart niet meer gezien. En ook niet gevonden.....

10 jaar is een hele leeftijd voor een vos. Ze heeft zeker een paar mooie jaren gehad. Maar een groot deel van haar leven is ze opgejaagd door andere vossen. Ja een vossenleven is niet gemakkelijk, dat heeft Banjer mij wel laten zien afgelopen jaren. Maar Banjer.....wat heb ik van je genoten, je aanwezigheid, de begroeting. De uren dat je gewoon een paar meter bij mij vandaan ging liggen slapen. En nu mag je blijven slapen...... dag lieve Banjer.

24 opmerkingen:

  1. Ghita wat een prachtig mooi blog van banjer bedankt groetjes Dingena

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtig Ghita, zowel de foto's als het verhaal. We zullen haar zeker missen. Groetjes Ans

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Ghita.
    Wat 'n mooi verhaal met 'n triest einde dan schieten mijn tranen in de ogen, maar dat heb ik met elk dier. Maar je hebt er 'n mooie serie van gemaakt waar ik van genoten heb.
    Groetjes Loes

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je hoeft net te vragen hoe het leven van de vossen je aan het hart gaat

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ghita wat een prachtig liefdevol geschreven verhaal over de altijd lieve Banjer!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een geweldige serie foto's van de vossen.
    Echt jammer dat Banjer nu ook is overleden.
    Groetjes Irma

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Bijzonder om zo'n wilde vos zo lang te volgen. Gr. Ben

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Dag Ghita,
    Wat een mooi pakkend verhaal heb je over deze vos geschreven. Bovendien heb je er hele knappe platen bij gezet. Ook al heb ik regelmatig vossen gezien en gefotografeerd, zo intens als jij er mee te maken hebt gehad is mij niet gebeurd. Het zal je niet meevallen om weer een andere favoriete vos te vinden.
    Groetjes, Kees

    BeantwoordenVerwijderen
  9. O Ghita, wat een mooie ode aan Banjer heb je hiervan gemaakt.
    Haar levensverhaal zo meelevend en gevoelig beschreven en daarbij de prachtige platen die je door de jaren heen gemaakt hebt.
    Ook wel heel bijzonder dat je haar al die jaren steeds weer hebt teruggezien.
    Een geweldig mooi blog.

    Hartelijke groet, Corrie

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Mooi eerbetoon aan een mooie dame Ghita.
    Ik had toch stiekem gehoopt dat ze wel 15 ging worden.....
    Raar hoor....hoe snel dat gegaan is. Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat ze opdook, als jonge, leuke, mooie, lieve, stoere vos!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Heel mooi blog over het leven van Banjer.
    Zij was het eerste vosje dat ik daar zag.
    Ze zal enorm gemist gaan worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat een ontroerend verhaal.... Moertje was de eerste die ik wist vast te leggen jaren geleden, zag er op enig moment ook erg slecht uit... en zoals je weet heb ik dit vosje ook ergens in maart dit jaar nog gezien... Erg mooie blog Ghita!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ghita, Een prachtig eerbetoon aan deze vos. Schitterend gemaakt en de foto's zijn hartverwarmend. Je zal hem heel begrijpelijk erg gaan missen.
    Groeten,
    Roos

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wat een schitterende serie heb je er van Ghita.
    Mooie herinneringen ook, erg mooi om te zien.
    Groetjes Tinie

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Hoi Ghita,
    Ongelofelijk. Het leven van een vos in beeld. Een vosje die je zo dierbaar is/was... Door de jaren heen prachtig gefotografeerd. Met thuis ook een tastbare herinnering aan de muur. "Jouw" vosje en zijn moervosje. De liefde spat er vanaf. Ik vind het een ontroerend verhaal.
    Dank je wel voor het delen. Geweldig mooi.
    Groetjes Maria

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Mooi verhaal en dito foto's Ghita. Banjer heeft het gelukkig in ieder geval veel langer vol gehouden dan de vossen hier op het Drentse platteland...
    Erg fijn om al die mooie foto's achter elkaar te zien.
    Groet uit het koude Stieltjeskanaal,
    Geert

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Hoi Ghita,

    Als specialiste in de vossenfotografie van de AWD is dit met deze ultieme serie Ghita ten voeten uit. Heel bijzonder dat jij je zo lang gefocust hebt op het volgen en vastleggen van deze specifieke vos. Behalve een meeslepend verhaal heb je dit blog opgeluisterd met een prachtige serie foto's. Ik hoop dat je snel een nieuwe favoriet daar vindt zodat we nog lang van je vossenfoto's kunnen genieten.

    Groetjes,
    Ad

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Ghita, geweldig dat blog van Banjer . Zo mooi verteld . En dat je haar steeds weer terug zag .
    Ze heeft je veel gebracht en ik hoop van harte dat je snel weer een nieuwe Banjer mag vinden waar wij van kunnen genieten.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Hi Ghita,
    Bij het lezen van dit mooie blog over Banjer hield ik het niet helemaal droog.
    Wat een prachtig, ontroerend verhaal bij de al even mooie foto's van Banjer. Je verhaal kan zo als script gebruikt worden voor een Disney film. Ik vind het heel bijzonder dat je Banjer zo hebt kunnen volgen.

    Groetjes,
    Annette

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Prachtig verhaal en geweldige foto,s van mooie banjer en een mooi eerbetoon,groetjes Mieke en rudy.

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Hai Ghita,

    In 1 woord: "Top". Meer hoef ik er niet over te zeggen, behalve misschien: "Gave foto's".

    Groetjes,
    René

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je de tijd hebt genomen om een kijkje te nemen op mijn blog. Bedankt voor je reactie
groetjes Ghita