Mooie ontmoetingen op het Dwingelderveld

Van 10-13 mei hebben Jeroen en ik weer genoten van de rust en de mooie omgeving van het Dwingelderveld. We verbleven weer in Villa Dwingelderveld in Ruinen. Wat is dat toch een heerlijke plek, je hoort alleen maar de vogels zingen en  tot onze grote verbazing stond er een reegeit vlak voor het raam van het huisje. De natuur daar is prachtig, al heeft de droge zomer van 2018 duidelijke sporen nagelaten.

Hieronder een impressie van wat wij tijdens de wandelingen zagen, gefotografeerd met een compact camera, tijdens het wandelen laat ik de grote Lumix thuis. De fotokwaliteit is dus iets minder dan wanneer ik met de grotere camera fotografeer, maar de natuurbeleving was er niet minder door.

Deze reebok zagen we op zondagmorgen tijdens een wandeling. Het was heerlijk rustig op de hei en de ree was niet schuw, zodat ik hem goed kon fotograferen.

Op zaterdag maakten we een lange wandeling van ongeveer 20 kilometer, rond het Dwingelderveld, langs het Holtven, door de bossen bij Spier, langs de Davinds plassen en via de heide en de bosranden weer terug.....

Het viel ons op hoe droog het was, hoewel de foto's misschien en andere indruk geven. Het water stond duidelijk lager dan de voorgaande jaren dat wij er waren. Paden die eerder onbegaanbaar drassig waren, konden we nu goed belopen. Enkele kleinere vennen leken bijna droog te staan.

Ik hoop echt dat het deze zomer wat natter wordt....

We zagen veel roodborst tapuiten, hier een mooi mannetje. Ook gewone tapuiten, geelgorzen, leeuweriken en piepers zagen we, maar te ver weg voor een goede foto.

Een bijzonder moment was het horen van de wielewaal. De zang van deze vogel is uniek, als je dat eenmaal hebt gehoord, herken je het meteen. Helaas bleef het alleen bij horen, want dit vogeltje is zo onzichtbaar tussen de frisgroene blaadjes dat hij niet te vinden is. Maar als je in de stilte alleen dit gezang hoort.....dan is dat een geweldige natuurbeleving.

Er fladderden veel citroen vlinders langs de bosranden. Dit boomblauwtje was iets minder fladderig en ging even op het zandpad zitten.

Pieper of leeuwerik, ik weet het niet. Het vogeltje steeg op uit het veld, al zingend, en nam toen plaats op deze tak.

Schaapje met twee (niet goed te zien) lammetjes.
De schaapskudde kwamen we aan de rand van Ruinen tegen, vlakbij de schaapskooi. Maar daar liepen zoveel mensen rond, dat ik geen zin had om foto's te maken.....

Zondagmorgen.....wat een rust.

Er was nog niemand op de hei, in de verte kwam er een regenbuitje aan, dit gaf wel een mooi plaatje.

Op zaterdag had ik weinig landschaps foto's gemaakt vanwege het saaie, harde zonlicht.

En dan ziet Jeroen een ree.....nog ver weg op de hei. Ik zag eerst alleen mar oortjes. Maar de reebok kwam dichterbij. We bleven doodstil staan, ik durfde niet te bewegen, dus een lager standpunt zat er niet in...... de enige beweging was mijn wijsvinger op de ontspanknop van mijn camera.

De bok kwam nog dichterbij....

Stond soms even stil om te kijken en te luisteren. Wij bleven bewegingsloos staan, ik vergat zelfs adem te halen.....

De ree kwam nog dichterbij en stak vlak bij het pad over om naar de bosrand te gaan...

heel rustig liep hij daar, zich wellicht wel bewust van onze aanwezigheid maar hij zag ons niet als bedreiging.

Aan de overkant keek hij nog even om en liep daarna rustig het bos in.

Wauw.....wat was dit mooi.  Hier kan ik zo van genieten.

Op het moment dat wij daar samen op de hei zijn, geen andere mensen, maar wel een mooie reebok....dat is toch een echt geluksmoment.

Wat verderop , toen het zonnetje weer terug was, troffen wij een uitbundige vink man aan. Hij zong er lustig op los.

Bij het huisje kregen wij bezoek van een rode eekhoorn.  Ik had wat walnoten voor hem neergelegd, die pakte hij om ze ergens anders te gaan eten. Een mooie fotografie setting had ik deze keer niet kunnen maken, hoewel ....ik had wel iets, maar ze gingen daar niet zitten..... dus dan maar de tuintafel.

en het vogelhuisje.....

Nootje opknabbelen, wat verderop in de tuin.

En dan zit je gewoon wat te lezen op de bank.......staat er ineens een reegeit bijna voor het raam. Ze stond zo dichtbij dat ik helemaal uitgezoomd deze foto maakte, de waas onderaan is van de vensterbank, ze kwam zelfs nog dichterbij om de bloemetjes die onder het raam stonden op te eten...(paardenbloem en madeliefjes)

De vogels lieten het afweten, heel vreemd, waar het andere jaren een komen en gaan van allerlei bosvogels was, moesten we het nu doen met de bliksembezoekjes van de gaai (geen foto) en deze boomklever.

tenslotte nog twee bewijsplaatjes van bijzondere soorten die je niet zomaar even tegen komt.

oranjetipje man. Deze vlinder had ik al wat jaartjes op mijn wensen lijstje. De foto is eigenlijk niet blog waardig, maar ja.....zo vaak zie ik ze niet...... ik hoop ze ooit nog eens op een mooie manier vast te kunnen leggen. Zo jammer dat ze hier in het westen amper te zien zijn. 

En de geoorde fuut, bij felle zon, tegenlicht en ver weg...... maar toch een geoorde fuut gezien.

Ook een soort die ik nog wel eens veel beter en mooier op de foto wil zetten.

Wat was het genieten dit weekend in Ruinen. Veel moois gezien tijdens de wandelingen en ons verwonderd over de enorme rust daar.......  echt de perfecte plek om even helemaal te ontspannen.