Pestvogels

Pestvogels in mijn woonplaats.

Toen begin november de eerste pestvogels ons land binnen kwamen vliegen, begon het al te kriebelen. Zeker toen ze op 9 en 10 november in Leiden waren waargenomen, en ook nog eens op fietsafstand. Helaas, ik kwam een uur te laat aan. De aanwezige fotografen vertelden mij dat ze een uur eerder waren vertrokken.....ze kwamen niet meer terug. Dat was even  balen, maar de winter moest nog beginnen en in December kwam er een nieuwe kans. Maar ook deze keer was ik te laat.  Ik begon deze vogels al heel onaardig te vinden en dat ze hun naam eer aan deden door mij zo te pesten.

Eind december, weer Pestvogels in Leiden en nog dichterbij huis dan de voorgaande keren. Zou het dan nu lukken......Toen ik voor de derde keer in drie dagen de plek bezocht hoorde ik hun herkenbare geluidje meteen. Gerinkel  van kleine belletjes, dat zijn de pestvogels. En ja hoor daar zat er een, en nog een en ook nummer drie was aanwezig. Ondanks het donkere weer probeerde ik snel een aantal foto's te maken, want deze kans wilde ik niet meer uit handen geven.

Even leek de bewolking minder dik te worden en was er meer licht.

Maar waar komt nu die naam vandaan? In het latijn heet deze vogel Bombycilla garrulus, dat klinkt al veel aardiger. De Engelse naam is Bohemian waxwing, naar de rode vlekken op de vleugeltoppen, die op zegellak lijken.  Die Engelse naam staat mij toch meer aan dan Pestvogel.

Meestal zaten ze hoog in een boom, dus lastig te fotograferen. Maar wat een prachtige kleuren.

De naam pestvogel dateert uit de Middeleeuwen, toen men dacht dat deze vogels de pest verspreidden. Pestvogels zijn invasie gasten, dat wil zeggen dat er soms massaal pestvogels in Nederland neerstrijken, en ook even snel weer verdwijnen. Er zijn winters dat er veel pestvogels worden gezien, vaak in grote groepen, maar er zijn ook winters dat er nauwelijks een pestvogel te zien is in ons land. Deze pestvogel invasies waren er in de Middeleeuwen blijkbaar ook al en vielen vaak samen met uitbraken van de pest, en zo kreeg deze  mooie vogel zijn oneerbiedige naam.

Ze zaten redelijk op hun gemak in de bomen, alleen toen een jongen met een hond voorbij kwam vlogen ze even op, maar al snel  waren ze er weer. Ik hoopte natuurlijk dat ze nog de besssenstruik (Gelderse roos) zouden gaan aanvallen, aangezzien deze nog vol bessen zat.

Jahhh, hier wachtte ik op. Helaas  waren dit wat schuwe pestvogels, en toen ik een stapje dichterbij kwam vlogen ze weer op naar de boom.

Pestvogels komen uit het hoge Noorden, Scandinavië en Siberië. Daar leven ze in de zomer van insekten. Als het kouder wordt en het voedsel schaarser, gaan ze op zoek naar ander voedsel, zoals bessen, en dat brengt ze soms zelfs tot aan Nederland. Ze zijn dol op de bessen van de meidoorn, vlier en Gelderse roos.

Om even later weer voor heel korte tijd terug te keren. Helaas, geen foto van een pestvogel met een besje, maar zoals je hier kan zien hebben deze vogels voorlopig nog wel genoeg te eten.

En weer even hoog in de boom.

Samen  op de uitkijk.

In dit woonwijkje was ik vrijdag ook al op zoek naar de pestvogels, helaas waren ze toen even niet thuis. Maar ik was er niet voor niets, want een andere vogel liet zich wel zien.

De grote bonte specht kwam even langs. Die vrijdag was het nog donkerder  grijs als zondag, dus dat ik deze foto nog kon maken viel me alles mee.

Een andere keer dat ik op een andere plek op zoek ging naar pestvogels, kreeg ik ook een andere vogel voor de lens, en dit keer was er wel een zonnetje bij.

Meneer vink gaat er maar eens mooi voor zitten.

En  de pestvogels.....

Die zongen vanuit een hoge boom hun belletjes-lied.

Wat een supergave ervaring om deze vogels te zien. Ze zijn maar af en toe in Nederland en dan moet je geluk hebben dat ze in de buurt van je woonplaats zijn. Ik had geluk, al ben ik er wel meerdere keren voor op pad geweest, uiteindelijk heb ik ze toch gevonden.