Kampina: Zonnedauw en meer.......

Zonnedauw, dat kleine vleesetende plantje met die mooie druppeltjes waarmee ze hun prooi vangen en ook verteren. In het natuurgebied Kampina stond het er vol mee langs een van de vennen. Prachtig. Ik ging er plat voor.

Op een heerlijk zonnige zaterdag, 2 juni 2012 vertrokken Henk en ik naar het natuurgebied Kampina. Kampina is een Brabants natuurgebied met afwisselend natte en droge heide, bossen, beken en vennen.

Via Twitter had Henk de uitnodiging van Ank gekregen voor een wandeling in een deel van Kampina. En ik mocht mee. De ochtend brachten we door aan de Oisterwijkse kant van het gebied onder begeleiding van Boswachter Frans, die veel kon vertellen over de planten die we onderweg tegenkwamen. 's middags maakten we een wandeling aan de Boxtel kant van Kampina en daar zag ik het ineens staan...langs het grote ven....

Zonnedauw. Een heel klein vleesetend plantje dat insekten lokt, vangt en verteerd door een kleverige substantie aan het uiteinde van diens tentakeltjes. De prooi voorziet de plant van voedingsstoffen die de plant niet kan halen uit de bodem waar zij leeft....moerasachtige gebieden.

Voor dit plantje wilde ik wel even plat op de grond (en een paar natte knieën oplopen). Ik was helemaal blij met zoveel zonnedauw bij elkaar, en ook niet verstopt tussen andere plantjes maar helemaal vrij in de ietswat opgedroogde modder.

Dit is toch prachtig. Tja, ik kan gewoon helemaal los gaan met mijn camera en marco voorzetlens als ik dit zie. De andere wandelaars moesten veel geduld hebben want ik kreeg er niet snel genoeg van.

Veenpluis. Dit stond ook aan de rand van dat vennetje. Libelles vlogen rond, maar hadden geen rust om even te gaan zitten. En omdat Henk en ik al het nodige oponthoud hadden bezorgd met de zonnedauw, besloten we de libellen met rust te laten en verder te wandelen zodat we nog meer van dit mooie gebied konden zien.

 

De Oisterwijkse bossen en vennen:

Wateraardbei. Een plantje dat bloeit in juni en juli en op de rode lijst staat van Nederland, de plant is de laatste jaren sterk in aantal afgenomen. Het komt voor in matig voedselarme venen, veenplassen, vennen, duinvaleien en nat grasland.

 

De Rosepbeek, met aan weerszijden adelaarsvarens. De zon scheen fel, en dan is fotograferen midden op de dag eigenlijk geen goed idee. De beek lijkt wat bruin, het water is helder, maar de bodem is roodbruin door het ijzer dat hier in zit.

Een weidebeekjuffer, een van de mooiste juffersoorten, vind ik. Dit is volgens mij het mannetje met de blauwe vleugels. Wat een mooie kleuren. Langs de Rosepbeek zaten heel veel van deze juffers, maar ja, de felle zon he.....dus maar 1 enigszins acceptabele foto overgehouden aan de hele fotoshoot.

Voor deze enorme sporekapsels van een mosje schroefde ik met veel plezier even de macro voorzet lens erop. Hier zou ik zo een paar uur mee bezig kunnen zijn.

 

De groene poelkikker is maar een klein kikkertje en is een van de drie soorten groene kikkers die in Kampina voorkomt.

Kampina (Boxtel kant)

Een heel ander landschap, droge gedeeltes, veel vennen en minder bos dan bij Oisterwijk.

Een van de vennen waar verschilldende libellesoorten (viervlek, platbuik en oeverlibel) rondvlogen,  maar niet lang genoeg bleven zitten voor een goede foto. 

En al wandelend kwamen we nog wel wat leuks tegen.

Een groene zandloopkever stak het zandpad over. Dit kleine kevertje heeft heel scherpe kaken. Er werd verteld dat ze echt door kunnen bijten, auw.

 

Dit kikkertje lijkt wel van goud. Het is niet groter dan een vingerkootje. Op een van de nattere paadjes sprongen deze kleintjes voor onze voeten weg. Oppassen met lopen dus.

Aan het einde van de middag stonden we bij het ven waar we eerder de zonnedauw hadden gefotografeerd, toen deze lepelaar dichtbij landde.

En later voegde zich er nog eentje bij hem of haar. En zo hadden we twee lepelaars op zo'n 20 meter voor onze neus. Een mooie afsluiter van deze prachtige dag.

Ik was een aantal jaar geleden al eens in het gebied Kampina geweest, maar ik vond het heel leuk om er nu weer doorheen te wandelen. Niet echt om de hoek, maar toch ook een mooie plek om nog eens terug te keren.