Hier is dan weer eens een blogje. Ik zie dat mijn vorige blog bijna een maand geleden online is gezet , de tijd gaat snel en inspiratie en motivatie ontbraken steeds. Inmiddels heb ik wel een aantal foto's die ik in de maanden april en mei in de waterleidingduinen maakte, dus daar zal ik deze blog mee vullen.
Ik ben afgelopen tijd veel in de AWD geweest vanwege een fotografieproject (later meer daarover) maar ook omdat het wandelen en fotograferen in de duinen voor mij de ultieme ontspanning is.
Helaas laat mijn energie mij momenteel nogal eens in de steek, en heb ik ook wat plannen moeten skippen (oa zuidpier IJmuiden in april) en waren het ook wat foto onderwerpen die het dit jaar lieten afweten (oranjetipje, grutto).
Mijn blog begint met het dier dat ik daar regelmatig fotografeer. Ik wordt steeds kritischer en zal lang niet alle foto's in de blog plaatsen. Maar deze van een van mijn favoriete vosjes mag niet ontbreken, wat was ik blij toen ik haar na een half jaar weer zag.
Ik heb haar in 2017 als welpje van 5 weken voor het eerst gezien, en nu probeer ik haar te volgen, net zoals ik Banjer 10 jaar lang kon volgen. Ik hoop dat dit vosje ook nog lang in de duinen mag rondlopen.
Na de rustige maand maart, begint het in april weer drukker te worden voor de fotografen in de AWD: zandhagedissen, de eerste vlinders, libellen. Ik kijk er elk jaar weer naar uit. Hieronder een selectie:
Duinviooltjes, altijd leuk, op de bovenste foto was de zon even weg, dan ziet het er meteen anders uit. Het blijven toch wel registratie plaatjes, iets creatiefs kan ik niet zo snel bedenken met deze bloemetjes.
Zandhagedis, man en vrouw samen. Voordeel van een gebied goed kennen is dat ik de plekjes weet te vinden waar deze leuke beestjes zitten. Al kun je ze natuurlijk overal tegen komen, deze plekjes zijn toch vaak wel garantie voor hagedissen.
Een van de eerste vlinders die in april vliegen zijn de st. Jacobsvlinders. Samen met de kleine vuurvlinder
en de argusvlinder. Ik zag in mei heel veel argusvlinders, die vrijwel altijd op de grond gingen zitten, zoals hier op deze foto. De vlinder staat landelijk op de rode lijst maar in de AWD is het een veel geziene fladderaar.
Witte kwikstaart. Met de vogels fotograferen wil het niet zo lukken, ze zijn vaak al gevlogen voordat ik scherp heb gesteld, of ze zitten gewoon te ver weg.
Hagedissen, dat gaat mij beter af. In mei kleuren de mannetjes fel groen.
Hier nog zo'n mooie man. Gek genoeg heb ik in deze periode heel veel groene mannetjes hagedissen gezien, en slechts 1 vrouwtje.
De bastaardzandloopkever, je loopt er zo voorbij (of overheen) want het beestje is slechts 1 cm lang. Op deze bewolkte dag was hij niet zo actief en kon ik hem met mijn macrolens fotograferen. Op zonnige dagen vliegen ze heel snel weg. (ja ze kunnen ook vliegen). Kijk die kaken eens, zo'n klein beestje is gewoon een eng monstertje.
De eerste libel in de AWD is de viervlek. Ik hoopte nog een uitsluipende libel te zien, zoals vorig jaar, maar dat is niet gelukt. Maar nu zitten deze libellen overal, en ze komen steeds op dezelfde tak terug, dus dat is dan weer handig als je hem wil fotograferen.
En dit was echt geluk. Op een plek waar heel veel viervlek libellen vlogen, zag ik ineens een afwijkende soort landen op een dikke tak. Ik zoomde in en kon mijn ogen niet geloven: Een smaragdlibel. Ik herkende hem aan die prachtige groene ogen. Deze libel komt vooral voor in het oosten van het land en is aan de westkust zeldzaam. Ik heb waarnemingen gechecked en diezelfde week waren ze in het Noordhollands duin reservaat waargenomen. Maar daarna niet meer gezien, ook voor de AWD zag ik geen waarnemingen, dus hier ben ik wel superblij mee, en hopelijk is het een blijvertje.
Een vogel die ik nog wel op de foto kreeg was deze grote bonte specht man, die verstoppertje wilde spelen maar even zijn kopje liet zien.
Een nieuwsgierig damhertje met op de achtergrond de bloeiende meidoorn. April en mei zijn voor mij de mooiste maanden in de natuur: het frisse groen, de dieren, de bloesem..... er is zoveel te zien.
knuffelende vosjes
En nog meer geknuffel: moervos wordt geknuffeld door haar dochter van vorig jaar, dit vosje helpt de moervos dit jaar met de jongen.
Al wandelend op het pad, voel je soms dat je gevolgd wordt.......achteromkijkend zag ik deze vos aan komen. Snel op de grond voor een laag standpunt en afdrukken maar.
Maar soms gaat het zo snel dat je amper tijd hebt om af te drukken. Moervos komt met een bek vol prooien aan lopen. De welpen zullen dit straks van haar krijgen en ze had haast....
Deze foto zegt alles: rust, ontspanning en genieten.
Op dit moment weet ik nog niet wat de volgende blog gaat worden. Ik hoop toch de komende weken nog grutto's in de polder te fotograferen ( moet wel die windkracht 5 die ze voorspellen wegblijven, anders is het niet te doen op de fiets) of toch het resultaat van het project in de AWD....
