Het is voorjaar. Mijn favoriete seizoen. De ontluikende natuur en de nog aangename temperaturen maken dat ik soms echt keuzestress heb van welk onderwerp ik ga opzoeken om te fotograferen. Opzoeken, dat zeg ik bewust, want, zoals ik al eerder in een blog schreef, bij natuurfotografie komt het niet op een presenteerblaadje. Soms fiets je meerdere keren voor niets de polder in of wandel je een hele dag zonder maar 1 gewenste foto.
Wat had ik dan zoal op mijn wensenlijstje: Voor april waren dat blauwborst, oranjetipje, daslook, jonge gansjes, eendjes, grutto's. En voor mei nog een keer de grutto's, zandhagedissen, uitsluipende libellen en de meikever.
De blauwborst, een van mijn wenssoorten.
Hieronder het resultaat:
Begin april, toen het een keer niet hard waaide, maakte ik een fietstocht door de Boterhuispolder in Leiderdorp. Deze haasjes zaten niet ver van het fietspand in het hoge gras.
Vlak langs het fietspad liep deze grutto dame langs de slootkant te foerageren. Ik stapte heel langzaam af, ging door mijn knieën en probeerde, al laag blijvend iets dichterbij te komen.
Iets verderop zat meneer grutto en herhaalde ik hetzelfde truucje om wat dichterbij te komen.
In de Munnikenpolder, op ongeveer 10 minuutjes fietsen waren blauwborsten gezien, dus vanuit de andere polder fietste ik door naar dit plekje. En goed dat ik de zang van de blauwborst herken, want hij zat eerst goed verstopt in het riet. Heel even zat hij vrij, maar hield zich toen stil.
Later zat hij iets hoger te ze zingen. Wat een prachtige vogel.
Een andere wenssoort voor april was het oranje tipje. Tja, die zie ik de laatste jaren niet zoveel meer in de omgeving van Leiden. Dit vrouwtje zat op een zonovergoten middag even stil. Een mannetje was daar ook aan het fladderen, maar ik kreeg geen kans die te fotograferen. Een paar dagen later teug gegaan en weer zag ik ze fladderen.
Dit jaar zag ik heel veel landkaartjes, op de plek waar ik ook de oranjetipjes zag, vlogen zeker een tiental landkaartjes, voorjaarsgeneratie. Die had ik jaren niet meer gezien in park Cronesteijn in Leiden. Ik was blij.
Ik besloot de volgende ochtend terug te gaan naar de plek waar ik ze had gezien.....
Tja......de beelden zeggen genoeg. De grote foto was de avond dat ik de vlinders zag, ook veel landkaartjes, witjes en boomblauwtjes....een dag later in alle vroegte, toen de temperatuur net boven de 10 graden was trof ik platgemaaide bloemen aan, en de maaimachine was nog niet klaar. Zo jammer. Weg vlinders, weg afgezette eitjes (ook de brandnetels, waardplanten, waren weggemaaid).
Behoorlijk chagrijnig ging ik weer huiswaarts.
Close up daslook.
Terug naar de polder waar inmiddels de rietzangers het hoogste lied zongen.
En bij ons om de hoek waren wat ganzenpaartjes die kleintjes hadden. Ze waren druk aan het grazen en constant door elkaar aan het waggelen. Dit kleine gansje zat even wat verder van de rest en wilde ook nog schattig kijken.
En zo heb ik de wenssoorten voor april allemaal gezien. Niet allemaal naar wens op de foto, want dat oranjetipje had ik anders willen zien. Maar de natuur laat zich niet dwingen, ik was al blij dat ik er weer een paar zag. En ook blij met veel vlinders dit voorjaar waaronder dus de landkaartjes.
Het is inmiddels mei....de tijd van de zandhagesissen en de libellen.
Echtpaar zandhagedis.
Meneer zandhagedis die net uit een donkere holte onder een boomstronk vandaan kwam om zich op te warmen in de voorjaars zon.
Vos in het avond zonnetje. Ik loop inmiddels al 15 jaar in de waterleidingduinen, maar dit voorjaar was het echt moeilijk om een vos te zien in de duinen. De vele afsluitingen rond burchten (waar ik wel begrip voor heb) zorgen ook dat de dieren minder zichtbaar zijn.
Des te mooier is het om op weg naar de uitgang nog een mooie sunset vos foto te kunnen maken.
Nogmaals een zandhagedis man.
Viervlek libel
Knobbelzwaan in de polder
klein zwaantje
Deze haas zat pal naast het fietspad en ik kon gewoon een portret foto maken.
Tureluur op paal....heel ver weg.
Tureluur op bruggetje...dichtbij maar met tegenlicht.
Scholekster op hekje....daar wilde ik de grutto, maar die had geen zin om te poseren.
En de koeien keken toe.
Op die vroege zondagmorgen zag ik in de Boterhuispolder wel twee grutto's op een hek, maar weer heel ver en met tegenlicht. Lastig om daar wat moois van te maken.
En in tijden van AI heb ik bovenstaande foto voorzien van het verzoek: Maak van deze foto een sfeervolle foto met mist en een zonsopkomst.
.png)
En dan is dit het resultaat. Best leuk, maar ik heb geen voldoening van een AI gegenereerde foto, ik hoop ooit zelf nog zo'n foto te maken.
Mei is inmiddels voorbij en op de uitsluipende libel na, heb ik ook dit wensenlijstje aardig kunnen vastleggen. De meikever fotografeerde ik dan wel in juni, maar mag deze blog afsluiten, omdat deze ook op het lijstje stond.
De meikevers die ik heb gefotografeerd waren allemaal vrouwtjes. Dat zie ik aan de kleinere waaiers met maar 6 antennes. Mannetjes hebben grotere waaiers op hun kop en 7 sprieten per waaier.
Close up met macro voorzetlens.....best een monstertje zo.
Tot slot:
En om de blog niet nog langer te maken heb ik een link naar een serie die ik eind maart maakte van de Siberische grondeekhoorns.
Meer dan 30 foto's, ik vind het wat veel voor 1 blog, maar het is ook een samenvatting van twee maanden en ook nog de 2 maanden dat er op fotografiegebied ontzettend veel te zien is. Dus ik heb keuzes gemaakt in wat ik laat zien hier, want ik had nog veel meer foto's. Misschien toch weer wat vaker een blogje maken.....
