December blues

 Waar ik een hekel heb aan augustus vanwege de droogte, hitte en het harde licht, kan ik december ook het liefst overslaan, maar dan vanwege de donkere, druilerige dagen. Ik mis de uren aan daglicht. Soms zijn er zelfs dagen zonder daglicht, en zit ik hier binnen met de lampen aan een blogje te typen.

Het is bijna tijd voor het 2024 jaaroverzicht maar ik wil nog een aantal foto's delen die ik tussen eind november en afgelopen week heb gemaakt.

Donkere decemberdagen......niet aan mij besteed.

Nog even terug naar eind november. Ik had op 22 november een wandelafspraak met een vriendin op de Veluwe. En wat een geluk, het had gesneeuwd. Helaas dooide het wit wel voor onze neus weg, maar we hebben allebei even in de sneeuw staan springen als blije kinderen. Wat hou ik van dat winterse weer.

Waar herfst en winter samenkomen.

Ik had die dag mijn grote Lumix niet bij me, alleen mijn compacte kiekjes zakcameraatje. En die komt nogal tekort, maar ach....leuke kiekjes zijn ook een mooie herinnering aan deze dag.

Wat heb ik genoten van die paar uurtjes sneeuw. Die middag verdween de sneeuw en bleef het onafgebroken miezeren en soms ook harder regenen.

Een paar dagen later hadden we de eerste herfststorm gehad en de dag erna lagen er twee zeehondjes op het strand van Katwijk.

Een vermoeide jonge gewone zeehond. 

En nog even gezellig samen.

Haha, die fotografen blijven maar klikken.

De zeehonden, dat was een van mijn wenssoorten voor deze periode. De andere wenssoort kwam ik een paar dagen later tegen in de duinen.

Wilde zwanen, ik kijk ieder jaar al uit naar hun komst vanuit het noordoosten. Met hun wat treurige getrompetter luiden ze het winterseizoen in. 

Ik had geluk dat ze in een kanaal zaten waar je een laag standpunt kan innemen en zo de vogels op ooghoogte kon fotograferen, in plaats van bovenaf.

De dieren waren heel relaxed en totaal niet schuw. De enkele medefotografen waren net als ik rustig en voorzichtig met benaderen, want het laatste wat wij willen is verstoring.

Een paar dagen later kon ik ze nogmaals op vrijwel dezelfde plek fotograferen.

En zo heb ik al een hele mooie serie van mijn favoriete wintergast, terwijl de winter nog niet is begonnen.

De vossen hebben hun mooie winterjas en worden weer wat lastiger te spotten. Dit was een toevallige ontmoeting tijdens een wandeling.

Broer en zus

Mooi vosje, terwijl het licht alweer uit is.

In deze wintermaanden ben ik altijd blij een vos te zien, vorig jaar heb ik er tussen half oktober en half januari geen gezien.

De grote zaagbekken waren begin november al te zien. Hier het mannetje en in de achtergrond nog mevrouw zaagbek.

Waar de vossen zich niet meer zo goed laten zien, worden de kleine vogeltjes steeds meer zichtbaar. Zeker als alle blaadjes van de bomen zijn, maar ook op koudere dagen en ze op zoek zijn naar voedsel. Dit winterkoninkje zat precies 1 seconden stil, net genoeg.

De krooneenden heb ik ook al gezien en ik weet dat er ook weer brilduikers in de duinen zitten. Die ga ik deze winter zeker nog tegen komen. Voor deze blog laat ik het hier even bij.

Tenslotte nog een foto die wel weergeeft wat de winters bij ons tegenwoordig zijn, donker, nat en wat onstuimig.  Maar het jaar is nog niet om, dus wellicht toch nog een paar winterse speldenprikjes.

Terwijl de wind buiten nu wat minder wordt, ga ik dit blogje afsluiten. Nog 1 blog zal er nog volgen dit jaar, het bekende jaaroverzicht. En net zoals elk overzicht is het moeilijk kiezen en moet ik nog flink gaan selecteren om tot 12 foto's te komen. Ach misschien smokkel ik er gewoon een paar bij.