zondag 12 maart 2023

Dag lief vosje, CC 2017-2023

 Ik had niet verwacht dat ik een jaar na de afscheidsblog van vosje Banjer nu alweer een blogje schrijf over een vosje dat ons heeft verlaten. Zaterdag 11 maart 2023 kreeg ik thuis een appje.... Vosje CC was dood gevonden. Jeetje, wat was dat nou.....? Ze was nog geen zes jaar oud.

Ik kan het nog steeds niet bevatten en via de foto's van haar probeer ik het allemaal te beseffen. En komen de mooie herinneringen en fijne momenten met dit lieve vosje weer naar boven.

De laatste foto van haar, ze keek nog even achterom..... op 16 oktober 2022.... dat was de laatste keer dat ik haar heb gezien.


06 mei 2017, mijn eerste foto van haar en ik was meteen verliefd. Wat een lief snoetje. Ze was nieuwsgierig en kwam kijken naar al die zwarte toeters van de fotografen. Wat hebben we genoten van haar en haar broertje.

Met haar broer en mama vos.


Een week later, vosjes groeien snel.


Zomer 2017.... ik was de jonge vosjes en hun moeders even kwijt na een verhuizing maar in de zomer kwamen de pubers weer terug naar de geboorteplek. Ze is al een echt vosje.


Lekker lui


Met een prachtige wintervacht in november 2017. Ze laat zich nog steeds veel zien en blijft in de buurt van de burcht waar zij is geboren.


Winter 2018, CC op haar mooist. Dit vosje was ook altijd zo rustig. Je kon haar fotograferen en ze ging gewoon haar gang. Al hield ze de klikkende camera's wel goed in de gaten.


Een van mijn mooiste foto's van haar in de winter van 2018.


Inmiddels is het najaar 2018. CC heeft al jongen gehad, maar hield deze goed verborgen. De jonge moeder is hier weer vrij van het verzorgen van de kleintjes en rust even uit op de 1000 meterweg, de plek waar in die tijd meerdere vosjes zich lieten zien en het er gemoedelijk aan toe ging tussen de vosjes.


2019....zwanger en weer is haar geboorteburcht de plek waar zij zelf haar kleintjes gaat krijgen.


Op een mistige middag in maart, hoogzwanger. De kleine vosjes in haar buik kon je zien bewegen. Dit was een van de laatste keren dat zij zich op de 1000 meterweg liet zien.


Wat was ze een lieve moeder, zo zorgzaam. Hier straalt toch de liefde van af. 


En altijd op haar hoede dat de kleine niet te ver weg gaat.


Mama CC met een van haar welpen. Van deze jongen hebben we er geen meer terug gezien. Soms blijven de moervosjes nog wel bij de burcht, net zoals CC zelf in 2017-2018.


Geniet momentje, ik zat op de duizendmeterweg op een heuvel in de schaduw van een boom. En ineens was ze er, ze kwam even kijken bij mij.....zo van "Wie is daar? Oh, jij bent het". en ging vervolgens op een nabijgelegen schaduwplek lekker liggen. Dit zijn voor mij de mooiste herinneringen aan haar.....

.....die momentjes dat ik alleen met haar was en zij helemaal relaxed vlakbij ging liggen.


Eind 2019. Er was veel veranderd. Vosjes op de 1000 meter weg waren overleden of weggetrokken. Ook CC kwam niet meer op deze ooit zo fijne vossen plek. Ze ging rond zwerven. En zat vaak dichtbij uitgang Panneland. Zelfs op het terras van het restaurant. Vaak werd ze door vaste AWD gasten die haar kenden weer terug gebracht het gebied in.


April 2020, CC had weer 5 welpjes. Op gepaste afstand (in alle opzichten) maakten we foto's van een tevreden moervos en haar hongerige jongen.


Dit zijn die unieke momenten om te koesteren. Waarschijnlijk ga ik dit nooit meer meemaken.


Happy family



zo zorgzaam



Met haar dochter, die sprekend op haar leek.


Moe van het verzorgen van 5 welpen, zomer 2020.


En net als in 2019, verdween ze ook in 2020 weer zodra het winter werd.....ze zwierf weer rond in een groot gebied. En kom haar dan maar eens tegen. Dat is gewoon een kwestie van geluk hebben. En dat was hier.....op weg naar de uitgang...bijna donker. Ze staat dan ineens voor je met haar lieve blik. Inmiddels met een gehavend oortje.

Na een lange zoektocht door het gebied, kwam ik haar pas in april 2021 weer tegen. Ik had haar  bijna een half jaar niet gezien, dus je kan wel raden hoe blij ik was haar zo te vinden, lekker relaxed in het zand. Ik had een momentje alleen met jaar, en zowel ik als CC waren helemaal zen.


Zomer 2021, ze had dat jaar geen welpen, voor haar wel fijn, een jaartje rust want het was haar wel aan te zien dat 3 jaar achter elkaar voor jonge hongerige vosjes zorgen een aanslag op haar lichaam waren. Ze kon even bijkomen. En voor mij was elke ontmoeting met haar een geluksmoment.

De winter 2021-2022 ging weer voorbij, zonder haar gezien te hebben. Ik bleef haar zoeken, want zij was mijn lievelingsvosje.



En dan is het april 2022...... ineens was ze er weer en alweer dat geluksgevoel. Ja, ze is er nog....en ze ziet er goed uit. 


En overduidelijk heeft ze weer een paar hongerige kindertjes


Mei 2022..... weer zo'n heerlijk 1 op 1 moment, zittend in de schaduw van de ene boom, CC onder de andere boom. Later ging zij heerlijk liggen slapen. Daar kan ik dan alleen maar van genieten.



In tegenstelling tot de voorgaande jaren, kon ik haar nu ook in de zomer niet meer vinden, dus toen ik haar in september weer zag kon ik mijn geluk niet op. Helaas was het onmogelijk mooie foto's te maken, maar ik koesterde nu elk moment dat ik haar zag, omdat de afwezigheid van haar steeds langer werd.



16 oktober........de laatste foto van haar..... Ze is nog wel gezien daarna, ook nog in december. Daarna niet meer...tot gistermiddag toen een medefotograaf haar vond...



foto gemaakt door Astrid Smits


CC....ik hoef je niet meer te zoeken, geen onzekerheid meer hoe het met je gaat. Je bent er niet meer en we gaan je missen. De liefste, zachtaardigste vos, en zorgzame moervos. Ik ga je missen.

23 opmerkingen:

  1. Wat een mooie blog en prachtige foto's van deze voor jullie zo bijzondere vos 🥰

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtig blog, zo mooi verteld 🌹

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een mooi blog en foto's over het vosje wat er nu niet meer is.
    Sneu dat ze niet zo oud is geworden, maar dat gebeurt soms ook bij mensen, misschien was ze ziek.
    Groetjes Irma

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een ontzettend mooi eerbetoon aan dit lieve vosje, ze was het ♥️ van AWD.
    Dankjewel Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Prachtig geschreven met hele mooie foto’s, top gedaan Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Prachtig aangrijpend verslag !
    Velen zullen haar missen ... En jij hebt dit schitteren verwoord 🧡

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heel mooi geschreven Ghita en prachtige foto's van haar🧡

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Mooi eerbetoon met prachtige foto's!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Dat heb je mooi en liefdevol gedaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Dank je wel voor deze mooi blog. Het raakt me eigenlijk best wel.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Prachtig verslag (verteld), ja we zullen haar zeker missen.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Een prachtig eerbetoon voor de mooiste en liefste vos die zij was. RIP lieve CC 💔💔😢😢

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Oh Ghita wat heb je dit mooi en liefdevol gedaan je laat hier zien hoe jouw band was met veel vossen je hebt er verschillende jaren gevolgd en dan maak je nu deze prachtige blog. dit zegt heel veel over jou ,je omgang met de dieren super. maar je weet waarschijnlijk niet of hij natuurlijk is overleden of dat er iets anders in het spel was??

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Hallo Ghita, wat een mooi eerbetoon aan deze moer vos CC. Wat een prachtige jaren heb je kunnen beleven met al haar wel en wee. De foto's zijn stuk voor stuk momenten van onvergetelijke uren, dagen en jaren met en over haar.
    Groeten,
    Roos

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Hoi Ghita,
    Wat een schitterende platen laat je hier zien van je lievelingsvos. Je hebt talloze mooie momenten met haar meegemaakt. De foto's zullen ervoor zorgen dat je al die momenten niet zult vergeten. Velen zullen jaloers op je zijn dat je zo'n overzicht hebt kunnen maken.
    Groetjes, Kees

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Hoi Ghita,

    Hier blijkt duidelijk jouw passie uit voor vossen en specifiek voor deze vos. Heel bijzonder om haar elk jaar weer terug te zien, als je het zo ziet dan zou je bijna denken dat zij jou ook opzocht. Je maakte er een prachtig levensverhaal en beeldverslag van en gedurende die jaren hebben wij via jouw foto's mee kunnen genieten.

    Groetjes,
    Ad

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Hai Ghita,

    Mooi levensverhaal zo bij elkaar. Hopelijk heeft de vos geen met vogelgriep besmette vogel gegeten. Geen idee eigenlijk of voglegripe gevaarlijk is voor vossen.

    Groetjes,
    René

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Hoi Ghita
    mooie serie van de vossen,
    groetjes Herman

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Nou wat triest allemaal zo'n mooi beestje. Kan me voorstellen dat je gewoon een band opbouwt als je de vos vaak zag.

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Wat een geweldige serie heb je van het vosje Ghita.
    Mooie herinneringen voor altijd vastgelegd .
    Groetjes Tinie

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Hoi Ghita.
    Dat is weer triest dat er weer 'n Vos dood is gevonden dan schiet de tranen in je ogen, maar gelukkig heb je er hele mooie herinneringen en opnames van. Heb genoten van je mooie opnames.
    Groetjes Loes

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Wat een 'mooi' blog Ghita en dan bedoel ik natuurlijk de prachtige foto's Zes jaar qua leeftijd is hier in Drenthe heel oud, maar zonder er op te jagen en in een gave woonomgeving kunnen ze zeker veel ouder worden. Ik blijf me verbazen dat je heel veel vosjes herkend. 👍
    Groet uit een koud Stieltjeskanaal,
    Geert

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je de tijd hebt genomen om een kijkje te nemen op mijn blog. Bedankt voor je reactie
groetjes Ghita