Vlinder varia zomer 2025

 Waar het in het voorjaar zo veelbelovend eruit zag wat vlinders betreft , was het in de zomer heel teleurstellend. Op meerdere plekken waar ik eerdere jaren veel vlinders zag, was het nu nauwelijks iets. Alleen de witjes zag ik vrijwel de hele zomer overal fladderen.

Klein geaderd witje op een vlinderstruik.

Juni: Groot dikkopje en keizersmantel in de waterleidingduinen

Deze serie maakte ik eind juni in de waterleidingduinen. Ik weet van eerdere jaren dat je ze in juli nog veelvuldig ziet, vooral op de bloemen van het Jacobskruid. Maar waar zijn die gebleven?

Ik was heel blij dat ik deze dag mijn zinnen had gezet op deze vlinder, want daarna heb ik ze niet meer gezien.

Juli: st. Jansvlinder, gehakkelde aurelia en argusvlinder.

Datzelfde gold voor de st Jansvlinder. Die fotografeerde ik ook altijd in de waterleidingduinen. Nu was deze zomer een groot gebied afgesloten, waaronder mijn favoriete vlinder fotografie gebied. En langs het pad zag ik ze nauwelijks. Deze fotografeerde ik op een dag met felle zon en veel wind. Mijn enige st. Jansvlinder dit jaar.

De gehakkelde aurelia. In het voorjaar zag ik er heel veel. In de zomer was ik blij dat ik er een enkeling zag.

Een vlinder die het wel goed deed in de waterleidingduinen was de argusvlinder. Deze vlinder zit graag op de grond, dus niet een fotogenieke plek. Maar gelukkig....in de duinen gaat het met deze vlinder wel goed.

Augustus....de afgevlogen vlinder en de kleine vlindertjes.

aAfgevlogen distelvlinder. Deze soort zie ik de ene zomer veel en de andere zomer niet of nauwelijks. Nu hadden wij deze zomer wel twee hittegolven maar we hadden weinig wind uit het zuiden. De distelvlinders migreren vaak met de zuidenwind richting het Noorden. Dus volgend jaar kan het wel een goed distelvlinder jaar zijn (zoals in 2018).

Citroenvlinder (m), deze soort was ook een korte periode veel te zien.

Een bruin blauwtje

Icarusblauwtje (man)

De icarusblauwtjes zijn mijn favoriete kleine vlinders. Maar ook deze soort heb ik minder gezien dit jaar.

De kleine vuurvlinder was naast de witjes een vlinder die ik wel veel heb gezien, op verschillende plekken in het land...... In de duinen, maar ook op de Veluwse heide en op de bloemenveldjes.

Ook op de Veluwse heide...een heide blauwtje (vrouwtje). Het mannetje heb ik ook gezien, daarover meer in een volgende blog.

De razendsnelle kolibrievlinder, in een vlindertuin in park Sonsbeek in Arnhem. Deze vlinder zag ik in juni ook op het slangenkruid in de waterleidingduinen.

En dan mijn geluksmomentje....op 10 minuten lopen van huis... Een bloemenveldje. Het had iets weg van een ingezaaid veld met slangenkruid, distels , gele bloemen, margrieten, klaprozen. En daar zag ik hem ineens fladderen. Ik herkende hem meteen aan de grootte en de wat trage vleugelslag, meer zwevend dan fladderend. De koninginnenpage!

En deze foto is een inleiding op mijn volgende blog. Veluwse verrassingen. En dan heb ik het niet over het wild of een ontmoeting met een wolf....

Reeën tussen het boekweit

 Het is ieder jaar afwachten. Hoe staat het boekweit erbij? Wanneer staat het op een goede hoogte dat je nog wel een ree ziet en niet alleen oortjes. En wat zouden de Schotse Hooglanders dit jaar doen?

Lekker hoor....

De laatste vraag werd al snel beantwoord. Bij aankomst zag ik een nieuw hek. Koe-proof en de reeën konden het veldje met boekweit nog wel bereiken.  Op dinsdag 22 juli bezocht ik in de loop van de middag tot in de avond de locatie. Dit jaar lieten de reeën de aanwezige fotografen niet in de steek en kwamen regelmatig even snoepen van de bloemetjes en het groen.

Hieronder een selectie van de foto's die ik daar kon maken.

Al in de middag kwam er een reegeit even kijken. Ze was heel alert en had ons wel in de gaten. Ze ging wel het veldje op.

Even later gevolgd door een bok. Hij leek interesse te hebben in mevrouw ree, maar liep er toch voorbij en vond het boekweit interessanter.

Stampertje was er ook

3 reeën, maar vaak met de kop omlaag, grazend.

De bok, helemaal achterin het veldje.

De koeien waren er wel maar lagen nu buiten het omheinde veldje wat te herkauwen. Dat dorre gras vonden ze vast niet zo lekker als het sappige boekweit.

Fotograferen door een hek voelt toch wat onnatuurlijk en soms zat het best in de weg. Met het lage standpunt vormden de voorste bloemen een mooie wazige omlijsting. De reegeit denkt er het hare van.

Maar ze is niet bang. Er waren ongeveer 5 fotografen aanwezig en we waren allemaal heel rustig. Het enige wat je hoorde waren de camera klikjes en die waren ook best zacht.

Steeds even opkijken, ohhh jullie zijn er nog..... en daarna weer verder eten.

Een andere reegeit stond midden op het veld en keek even nieuwsgierig op, om daarna weer met haar kop tussen de bloemen te verdwijnen.

Het kleine reekalfje stond echt ver weg, maar wat is dat een schattig diertje. En al even alert als de ouders.

Wat later op de avond stond de kleine wat dichterbij, steeds in gezelschap van 1 of meer kraaien. En op de achtergrond zit nog een konijntje.

Zoef de haas kwam ook nog langs.

Links het hek waar we doorheen moesten fotograferen en op de grond zit een groene specht (bewijsplaatje).

Het veldje...en mooie wolken. Het had de hele ochtend geregend die dag, maar vanaf een uur of 3 was het heerlijk weer.

Dit was weer zo leuk om mee te maken. Het is een flinke reis met het openbaar vervoer, maar zoiets doe ik ook niet elke week. We hadden geluk met de dag (lekker rustig, goed weer, boekweit nog niet heel hoog en ongeveer 5 reeën), dat is ook wel eens anders geweest. Maar ik zeg nu.....volgend jaar weer.