Waar het mij de laatste tijd ontbrak aan blog inspiratie, heb ik nu een heleboel foto's en een verhaal. Dus tijd voor een blogje over ............een zeehondje.
Tussen oktober en december is er een kans om een gewone zeehond aan te treffen op de stranden langs onze westkust. De laatste jaren gaat het goed met de zeehonden, en zelfs de grotere grijze zeehond wordt nu regelmatig op de stranden gezien.
Ieder jaar probeer ik op een van de stranden de zeehonden de spotten. Ik zie dan dat ze er in de dagen ervoor hebben gelegen en dan waag ik de gok. Vorig jaar helaas zonder succes, maar toen had ik het geluk dat er honderden drieteenstrandlopers waren, waar ik ook heel blij van wordt.
Ik had mij voorgenomen om in deze vakantie in ieder geval voor de gewone zeehond te gaan. Daar ik alle tijd heb en de reistijd meevalt, kon ik meerdere keren mijn geluk beproeven.
En na twee zeehondloze ochtenden was het op dinsdag 10 oktober wel raak. En nog mooier, er was niemand anders. De zeehond lang wel heel laag, dichtbij het water dus ik was wel even bang dat hij ervandoor zou gaan.
hey yo, jij daar....ik lig hier lekker hoor.
Let's go banana's
hihi, ik vond hem wel grappig
psst.....er komt nog een fotograaf aan.
Ik zat al een uurtje helemaal alleen met het zeehondje. Voldoende afstand, met 400mm kun je aardig inzoomen. En zo deed het zeehondje lekker zijn ochtendgymnastiek, wat rek en strek oefeningen.
Er kwam nog een fotograaf die naast mij kwam staan (ik zat trouwens op het natte zand om een laag standpunt te krijgen)....maakte een stuk of 10 foto's en ging weer.
De zon kwam inmiddels boven de duinen uit en ging schuil achter was sluierwolken. Helemaal goed, dan blijft het licht mooi zacht. De zeehond deed nog even zijn yoga oefening "de banaan".
Inmiddels begon het water wat te stijgen, de zeehond ging wat hogerop zitten. Ik had gedacht dat de zeehond zou gaan zwemmen, maar nee....hij bleef nog even gezellig op het droge.
Ik probeerde even vanuit een andere hoek, maar die vond ik niet mooi.
Weer terug op het oude plekje...
Er waren wat mensen met mobieltjes die lekker op afstand bleven en hun foto's maakten. En wat een geluk...Geen honden!!
De enige hond was deze mooie zee-hond.
Een van de vorige keren was ik op dezelfde plek en liepen er veel honden los....ook op de plek waar de zeehondjes komen rusten. Dus dat was een kansloze missie. Daarom was ik ook zo blij deze ochtend. De honden die er waren , waren netjes aangelijnd en werden door de baasjes toegesproken dat ze bij hun moesten blijven. Zo kan het ook.
Het zonnetje heeft het strand al aardig opgewarmd en de zeehond vind het ook wel lekker.
Hij kwam ineens nog een stukje mijn kant op hobbelen.
Genieten met een grote G
En dan leek deze zeehond ook te doen.
De mooiste foto van deze ochtend. Ik kon wel een vreugde dansje maken, want ik zat al 2 uur bijna de hele tijd alleen met deze zeehond.
ik ben een beetje moe
doeeeiiiii, je hebt nu al zoveel foto's van mij, je kan nu wel naar huis.
ik ga slapen hoor.....
En zo verliet ik het strand met een grote glimlach.
Moraal van het verhaal....de aanhouder wint. Natuurfotografie is heel leuk, maar het gaat echt niet vanzelf. Dus vooral niet opgeven en blijven proberen...dan komt er een dag dat er een cadeautje op je ligt te wachten.
