donderdag 15 augustus 2024

100% schattigheid en een fotografie dilemma

 Het voorjaar staat voor mij al een aantal jaren in het teken van jonge vosjes. Dat begint al in de winter met het zoeken naar de moervossen en mogelijke burchten. En dat was lastig want de laatste jaren zie ik bijna heel de winter geen enkele vos.

Toch heb ik vanaf april een aantal keer jonge vosjes met hun moeder kunnen fotograferen. Hier een lief interactie moment tussen moeder en kind.


 De jongen van 1 moervos heb ik ongeveer 3 weken kunnen volgen, ze kwamen al een tijdje buiten maar bleven eerst nog dichtbij de burcht.

Hello world
 

De moervos 

Diner....vandaag staat er zandhagedis op het menu.


 en melk


"Mama, wil je spelen? "

"Nee, kind.....we gaan eerst even teekjes verwijderen".


moe

Op de avond van Koningsdag was het heerlijk rustig en konden we met een klein groepje fotografen genieten van de jonge vosjes die echt de omgeving gaan verkennen. Als je dan met weinig mensen bent en de dieren de ruimte geeft, dan zie je de leukste dingen.

ik ruik regen...




Nog meer schattigheid

Het begon te regenen

Een week later....in de ochtend kwam ik aanlopen en zag ik heel veel mensen bij de burcht..
Ik zag wat bekenden en sloot daar even aan. Net toen ik overwoog weg te gaan kwam moervos eraan met 3 jongen en ging vlak voor mij zitten om 1 van haar jongen te knuffelen.



Na dit knuffelmoment vond ik het genoeg. Ik wandelde verder, want er is meer te zien dan alleen vosjes. En ik kon niet aanzien hoe mensen achter de moervos en haar welpen aan renden.... met wel tien tegelijk.

Het jonge vosje vind er ook wat van.....


En een paar dagen later stonden er deze borden rond de burchten. 


De laatste twee jaren zag ik steeds meer ( dagjes) mensen bij de burchten. De sociale media, en in het bijzonder grote Facebook groepen (wandelgroepen en verschillende fotografie groepen ) met meer 100.000 leden, zorgden voor een enorme toestroom van mensen, die ik dan ook burcht toeristen noem (omdat ze de rest van het jaar niet in dit duingebied komen).  Verstoring was er zeker en daarom snap ik de afsluiting van de gebieden ook. 

In de wereld van de vogelaars is er een woord voor: Twitchen, het gericht zoeken naar een bijzondere vogel, geïnformeerd door derden. Ik zag bij de vosjes hetzelfde gebeuren. 50 man bij een burcht.....dat is niet leuk meer voor de dieren. Dus als fotograaf vond ik het jammer dat de gebieden werden afgesloten, maar als mens en als dierenliefhebber had ik er begrip voor.

Dus het dilemma....wel of geen jonge vosjes fotograferen?  Ik vind vossen ontzettend leuke en mooie dieren, dus ja....ik kan mooie foto's maken, ook van schattige welpjes. En ik deel mijn foto's ook in deze blog en op mijn eigen facebook tijdlijn. Mijn blog heeft maar een klein aantal bezoekers en ook niet iedereen gaat naar aanleiding hiervan volgend jaar op vossenjacht. Daarnaast volg ik de vossen in de duinen al sinds 2010 en plaats ik ook blogs over deze dieren. Dat wil ik zo houden, want het is mijn blog, mijn digitale fotoboek met mooie herinneringen. Maar wanneer fotografie ten koste van het dier gaat, laat ik het aan mij voorbij gaan.

 De foto's hieronder zijn van juni en zijn allemaal gemaakt op momenten dat er weinig mensen waren. De vossen waren relaxed, kregen de ruimte en gingen hun eigen gang, wat wij vanaf een afstandje konden vastleggen. 

En al wandelend zie je dan toch weer een andere ouder vos met een jong dat niet zo heel klein meer is.


twee jongen


knuffelmomentjes

Verliefd op dit schattige kleintje en voor mij persoonlijk een van mijn mooiste foto's van de jonge vosjes dit jaar. Deze was nieuwsgierig en kwam onze richting in lopen.

Het is weer teken verwijder tijd.


In de avondzon, al bijna een volwassen vos. Dit is dus één van de vosjes van het begin van deze blog, maar ik heb geen idee welke.  
Vlak na deze foto zag dit vosje een konijn, en ging er razendsnel achteraan. Met dat jacht instinct zit het wel goed.

Een heel ander welpenjaar, ik heb niet echt 1 vossenfamilie gevolgd, want na de afsluiting zaten de jonge vosjes overal verspreid. In juli gaan ze helemaal hun eigen weg en zijn ze bijna net zo groot als hun ouders. Daarom laat ik het wat jonge vosjes betreft bij deze blog. Hoe het volgend jaar zal gaan, we wachten het af. Het zal mij niet verbazen als in het broedseizoen het hele gebied afgezet wordt en je even niet van de paden mag. Ik snap het wel. We gaan het zien. Gelukkig is er zoveel meer wat natuurfotografie betreft dan alleen vossen, dus ik blijf lekker fotograferen in de natuur.

Deze blog bevat een selectie van de foto's. Meer foto's kun je HIER bekijken.