vrijdag 31 oktober 2014

Damhertenbronst 2014

In oktober is de hoofdrol in de Amsterdamse Waterleidingduinen weggelegd voor de damherten. Begin oktober kwam de bronst langzaam op gang, vanaf half oktober hoor je de hele dag het burlen van de hertenmannen. Een blog vol damherten dus.
 Een damhertmannetje langs het wandelpad. In de bronstperiode verliezen deze mannetjes hun schuwheid en je kan ze zo voorbij wandelen zonder dat ze ervan schrikken of er vandoor gaan.

En zo liep ik voorbij, aangestaard door dit prachtige dier.

 Wat verderop liep een mannetje die al duidelijk wat meer in de bronst stemming was....

 Er werd flink langs de takken gewreven om geurtjes af te zetten (vlaggen).

 Van de andere kant kwam een jonger mannetje aangelopen, beide herten zagen elkaar en dit jonge dier nam vervolgens de poten, de grote rivaal was toch ietsje te groot om het gevecht aan te gaan. Jammer want we stonden er vlakbij en het was op een open plek.

 Op een andere open plek kwam dit grote mannetje voorbij lopen. Hij had net nog even van het gras gesnoept want er hing nog een sliert gras uit zijn bek.

 In het donkere bos kwam dit burlende mannetje tevoorschijn.

Ook al was het bronst, deze twee heren konden het prima met elkaar vinden en lagen gebroedelijk in het hoge gras.

 Een rustende man, hoe verder in de bronstperiode, hoe meer van dit soort vermoeide herten je tegenkomt.

 
En deze is ook al heel erg moe
Er moest flink uitgerust worden van 3 weken damhertenbronst.

 Maar dit hert heeft er nog wel zin in, zelfs eind oktober nog.

 Vlak bij de ingang Oase, langs het betonnen kanaaltje zag ik dit hert nog wat geursporen achterlaten

Weglopend richting het water, foto is tegen de zon in genomen

 Dit hert stond ineens op het wandelpad en kwam nog mijn kant op ook. Daar stond ik dan, met links water en rechts een heuveltje. Ik liep toch maar rustig een stukje naar achteren en ging het heuveltje op, half achter een boom afwachten wat dit hert zou gaan doen. Hij ging weer terug naar waar hij vandaan kwam
in het laatste licht, vlak voor zonsondergang
De bronst is weer voorbij. Of we er volgend jaar nog zoveel foto's van kunnen maken is nog maar de vraag. Als de geruchten kloppen gaat er vanaf januari op de damherten in de AWD gejaagd worden, er zullen heel veel herten worden afgeschoten, en de herten die niet geschoten worden, zullen heel schuw worden. We zullen het zien, en we blijven gewoon genieten van al het moois dat dat AWD te bieden heeft. Daarover meer in een volgende blog, of twee....want ik heb ik oktober heel veel foto's gemaakt.

zaterdag 25 oktober 2014

ijsvogel feestje

Op zondag 19 oktober vertrokken Miranda en ik richting Kalmthout om een dagje te zitten in de Multisoorten hut van Glenn Vermeersch. De multisoorten hut heeft meerdere luiken die uitkijken op verschillden biotopen. Wij keken op de visvijver van zo'n 50 m lengte uit met op ongeveer 5 meter voor de hut een paar stokken waar de ijsvogel kon gaan zitten. Het andere luik keek uit op een ondiepe waterpartij, waar vooral bosvogels konden komen.
We hadden wel een doel voor deze dag:
De ijsvogel mooi kunnen fotograferen.
Het is dan toch altijd maar afwachten of
de wenssoort zich laat zien. 

Gelukkig, de ijsvogel (vrouwtje) liet zich 2 keer goed zien en een derde keer nog even heel kort en daarna wat rond vliegend, ook nog vlak voor de hut langs. De flitsbezoekjes waren wel lang genoeg om een paar mooie foto's te maken. Deze blog zal dus voor een groot deel in beslag genomen worden door de ijsvogel.

Nog op de verste tak, wel is hier het mooie azuurblauwe verenkleed te zien. Deze tak lag nog niet helemaal in de zon, dus het was een donker plekje waar de vogel zat.
De hut is trouwens heel laag, je kan er niet staan. Voor het ijsvogelluik moet je zelfs gaan liggen omdat de opening zeer laag bij de grond is. De openingen zijn voorzien van een speciaal soort glas. De vogels zien jou niet, maar jij kan hen wel goed door dat glas fotograferen. 

Even later kwam ze op de dikkere tak dichterbij de hut.

 Dit vind ik een van de mooiste foto's van die dag. Hier ben ik gewoon superblij mee, want ik had het al heel lang op mijn wensenlijstje staan: Mooie ijsvogelfoto's maken. En aangezien dit in de vrije natuur bijna niet mogelijk is, biedt zo'n speciale hut toch een uitkomst. De hut lag op een prachtige locatie en zo te zien voelden de ijsvogels zich rond de hut prima thuis.

 Met een visje, omdat ik net daarvoor de vogel op de andere schaduwtak had gefotografeerd, had ik niet de tijd gehad om de belichting aan te passen, gevolg....overbelicht ruggetje.

 Slik, en weg is de vis.

 Later, bij het tweede bezoek, was alleen de tak nog in het zonnetje, de achtergrond lag al in de schaduw. Dit was wel een mooi moment, alsof de vogel in de schijnwerpers staat.

 Ook een actiemomentje, de vleugeltjes werden even kort gepoetst.

Naast de ijsvogel waren het vooral de lijsterachtigen die zich lieten zien, bij het andere luik.
mevrouw merel

Koperwiek. hier was ik ook blij mee want van deze soort had ik nog geen mooie foto.

Zanglijster, een prachtige vogel met zijn lichte borst met donkere stippen, zo ook goed te onderscheiden van mevrouw merel.

 De zanglijster zat vaak in deze houding.

zanglijster in het groen

Het was al met al een heel geslaagde dag. We zagen niet zoveel vogelsoorten, maar de ijsvogel zo mooi voor de hut was toch echt wel een feestje. En voor Miranda en mij staat 1 ding vast, we gaan nog een keer terug naar deze hut in een ander seizoen. 

donderdag 16 oktober 2014

Amsterdamse Waterleidingduinen oktober 2014

Naast de damhertenbronst was er in oktober nog meer te beleven in de Waterleidingduinen. Ook deze maand had weer een paar prachtige zonnige en warme dagen waardoor we zelfs eind oktober nog libellen  zagen. Hier een impressie van wat ik tegenkwam tijdens verschillende wandelingen.
Half oktober, de Beukenlaan:
Het is nog erg groen, de herfstkeuren
zie je hier vooral op de grond, maar
nog niet aan de bomen. 

Wat vanaf oktober ook steeds vaker gebeurd, wanneer de nachten koel en rustig zijn.....mist. Op een dinsdag zat het heel lang dicht van de mist, terwijl er een mooie zonnige dag was voorspeld. Die zon kwam wel, maar we moesten er tot  drie uur op wachten.

 En als de zon dan doorbreekt, zie je meteen dat de herfst zijn kleuren toont.

 De warme oktobermaand zorgde ervoor dat tot eind oktober nog vlinders te zien waren. Deze atalanta had het zandpad uitgekozen om zich op te warmen.

 Goud

rood
Gezwam, hier was ik op zoek naar de herhaling. Daarvoor had ik twee paddenstoeltjes nodig, 1 scherp op de voorgrond, de ander wazig in de achtergrond. Andersom heb ik ook geprobeerd, maar dat lukte niet, maar dit blijft zo leuk om te doen, heel verrassend soms wat het effect is.

 Landschapje met beginnende herfstkleuren, het rood in deze foto is afkomstig van de besjes in de bomen. Die bomen worden veel bezocht door allerlei vogels, maar het valt niet mee om die te fotograferen.

Een vogel die niet voor de besjes komt maar wel blij was met de vele libellen die er rond een poeltje rondvlogen was de klapekster. Hij zat wel wat ver weg, hoog in de boom, maar ik was blij want ik had mijn eerste klapekster gespot en gefotografeerd. Hopelijk heeft deze klapekster hier zijn stekkie gevonden, want dan heb ik hem kans binnenkort nog eens te fotograferen, want ik wil natuurlijk nog meer en beter.

Een een ander soort vossenfoto, de oude moervos zat op het bekende plekje langs de klinkerweg haar staart te poetsen, ik vond haar gewoon mooi zo, opgaand in waar ze mee bezig was en geen oog voor de fotograaf die voor haar in het gras lag. 

Duo penotti, deze twee damhertjes in het herfstlandschap stonden er zo mooi bij, dan kan ik het niet laten om weer en foto te maken, de damherten vervelen mij nooit.

 En soms kun je een van de vossen ook op een mooie manier fotograferen, dit vosje keek wat dromerig voor zich uit en door de wazige voor en achtergrond kon ik dat dromerige sfeertje een beetje vastleggen.

 De scandinavische roodborsten zijn er weer, deze lijken minder schuw dan onze roodborsten en zitten vaak op een hoge uitkijk post, ze zingen ook, soms zelfs smorgens vroeg als het nog donker is.

 De staartmezen zijn dol op al die rode vruchtjes, het was maar een heel kort momentje dat dit vogeltje stil zat, maar ik kon precies 1 foto maken voordat ze er weer vandoor ging.

 Jong damhertmannetje in het mooie licht van de namiddag, dat is ook oktober, het licht is weer heel mooi, niet meer zo hard als in de zomer. Ja, en het is ook eerder donker, dus soms wordt het nog stevig doorlopen om voor zonsondergang uit de AWD te zijn.

 Nog even terug naar de mistige morgen, wat zijn de oude bomen aan de Beukenlaan toch mooi, op sommige plekjes hebben we ook dansende bomen, dan zou ik daarvoor niet eens naar het Speulderbos hoeven.

 Vermoeide damhertman was toch even alert, terwijl ik vanaf afstand deze foto maakte (lang leve de superzoom), kwam een andere fotograaf iets te dichtbij. Het volgende moment stond dit hert op en wandelde naar een rustigere plek.

 Op de warme en zonnige dagen zag je overal libellen, zoals deze heidelibel die zich tegen een boomstronk opwarmde.

Aan het einde van een mooie wandeling zag ik deze twee hertenmannen, helaas wel wat takke die in de weg staan, maar ik vond het toch een mooi en sfeervol plaatje om deze lange blog mee te eindigen. Deze twee heren waren weer maatjes, wat al aangaf dat de damhertenbronst ten einde was. Dit was een iets langere blog dan gebruikelijk. De volgende blog zal in het teken van de herfst staan, drie keer raden: Paddenstoelen.

zaterdag 11 oktober 2014

Hulshorsterzand en Leuvenumse bos

Een midweekje Veluwe, het was genieten begin oktober.

Eind september/ begin oktober waren Jeroen en ik een midweek in een leuk huisje in Nunspeet. Daarvandaan maakten we dagelijks een mooie wandeling in de omgeving. Zo liepen we over de zandverstuiving van het Hulshorsterzand, maakten we een wandeling door de Leuvenumse bossen en genoten we van de rust en het heerlijke najaarsweer. Omdat we vooral lekker gewandeld hebben, lag de nadruk niet zo op fotografie maar heb ik toch wat leuke foto's gemaakt tijdens de wandelingen die een aardige impressie geven van het mooie gebied.
Nog weinig herfstkleuren te zien.
De meeste bruine blaadjes lagen al op
de grond. 

Het was de hele week wat grijs en nevelig weer, de ochtend mist verdween wel, maar er kwamen nauwelijks zonnestralen doorheen. Hier probeerde het zonnetje door te breken, maar het bleef toch vooral bewolkt die dagen.

De hei was nog best wel paars op sommige plaatsen en gaf toch wat kleur aan deze foto.

Maar het mocht de pret niet drukken, het was perfect wandelweer. Droog, niet te warm, weinig wind. Op de zandverstuiving ziet het er zelfs op een grijze dag toch heel mooi uit.

Vanuit ons huisje konden we in ongeveer 10 minuten ( wel even over de A28 heen) aan de rand van het natuurgebied zijn, waar zowel Staatsbosbeheer als Natuurmonumenten wandelingen heeft uitgezet. De eerste dag maakten we een wandeling van Staatsbosbeheer, die we iets hadden ingekort, de hele wandeling, de Hulshorsterbosrandroute, was 19 km en loopt door het Noordoostelijk deel van het Hulshorsterzand.

Op woensdag reden we naar de Poolseweg in Ermelo, waar we de Leuvenumse beek route liepen, 15 km door het bos, langs de beek en over het westelijk deel van het Hulshorsterzand. Persoonlijk vond ik dit de mooiste wandeling van de week, al hadden de herfstkleuren wel verder mogen zijn, misschien moet ik er begin november nog eens naartoe.

Veel spinnenwebben langs de route, soms ook midden over het wandelpad. Helaas waren we net te laat voor een web met dauwdruppels. Tja, als je vakantie hebt wil je niet voor dag en dauw je bed uit :-)

Ik had in het Leuvenumse bos heel veel paddenstoelen verwacht, ze waren er wel maar vooral de minder fotogenieke soorten (aardappelbovisten) of op een onmogelijke plek. Dit kleine zwammetje stond er wel mooi bij, bovenop een bemoste boomstronk.

Nog een stukje Hierdense beek ( de Hierdense beek gaat over in de Leuvenumse beek.....of andersom).

Op het Hulshorsterzand leek even de zon door te breken....





 En dan denk ik toch.....hoe zou dit eruit zien bij een mistige zonsopkomst. De hei was hier nog verrassend mooi paars voor begin oktober.

Toch nog wat blauwe lucht

En toen trok het toch weer dicht. We genoten nog even van de prachtige landschappen van het Hulshorster zand voordat we weer het bos in gingen voor de het vervolg van de wandeling. Hoewel de naam van de wandeling anders doet vermoeden, loop je maar een heel klein deel langs de beek. Maar er zijn nog andere wandelingen  van Natuurmonumenten die meer langs de beek lopen, dus die gaan we nog een andere keer doen. Het water stond nu heel laag, ma na veel regenval of een langere natte periode kan de beek aardig stromen en zelfs het wandelpad ernaast onder water zetten. Je moet niet bang zijn voor natte voeten als je deze wandeling gaat maken.

Op donderdag was het wel lekker warm maar ook heel grijs. Er viel zelfs een klein beetje regen. Toen we even op een bankje zaten, kwam deze atalanta in het boompje voor ons zitten. Die moest ik natuurlijk wel even op de foto zetten.

Als afsluitende foto toch een echt herfstplaatje met mos, paddenstoeltje en wat bruine blaadjes. Voor de echte herfsttinten waren we nog wat te vroeg, maar we hadden supermooi weer ( bewolkt maar verder perfect wandelweer). Het was weer optimaal genieten en ontspannen, wat is het toch mooi daar op de Veluwe.