zaterdag 15 februari 2014

Winterwandeling AWD (30JAN14)

Een blog met foto's van 30 januari, toen het er even op leek dat het toch nog winter ging worden.

Op een van de weinige dagen die voor winter door mochten gaan, had ik het genoegen een extra dagje vrij te hebben. En als ze dan nachtvorst voorspellen gevolgd door een zonnige dag, dan hoef ik er niet lang over na te denken. Dan ga ik naar de Waterleidingduinen.  De nachtvorst viel mee, en ook de zon liet zich niet echt zien die dag, maar ik genoot van een heerlijke wandeling.
Vlak bij de ingang Zandvoortselaan zag ik eindelijk weer eens een groepje mannetjes herten. Hier een kleine spitser en een volwassen mannetje.
 
Een ander jong mannetje

En een mooie donkerbruine. Ik vermaakte mij ruim een uur op dit veldje met herten.  Af en toe verscheen er een waterig zonnetje en omdat er geen wind ( ja, echt waar, geen wind) stond, was het heerlijk en heb ik zelfs een tijdje op de grond gezeten en lekker zitten kijken naar de grazende herten.
 
Op het Groot Zwarteveld scharrelde deze kraai. De kraai was niet superschuw dus ik kon redelijk dichtbij komen.
Omdat het geen echte winter is, zijn de foto's die ik maak een beetje hetzelfde als de voorgaande keren. Het aantal wintergasten (zeker de wilde zwanen) is beduidend minder dan de voorgaande twee winters. Ik had geluk dat ik deze dag nog een groepje van 3 wilde zwanen tegenkwam.
 
Drie wilde zwanen in het Rechte Schusterkanaal. Vorig jaar, toen het kanaal deels bevroren was, telde ik er meer dan 30.
 
De vossen zitten nu mooi in hun wintervacht. Ik kan de verleiding niet weerstaan er toch weer een aantal foto's van te maken.
 
En dat levert soms ook grappige foto's op. Hier kwam er achter mij nog een andere vos aan.
Dit vosje had dat allang door en begon te piepen en met haar staart te zwiepen. De snelle beweging van de staart is op de foto goed te zien.
 
Een heel andere vos, een eindje verderop, toen ik op weg was naar de uitgang. Natuurlijk zorgde deze vos weer voor wat oponthoud.

Voordeel van zo'n tamme vos is, dat je goed kan oefenen met fotografie en scherptediepte.
Deze vos bleef mooi even zitten zodat ik vanaf een heel laag standpunt en met een kleine scherpte diepte deze foto kon maken.
 
Vermoeiend zo'n fotoshoot.
 
Even uitrekken. Het vosje ging er vandoor en dankbaar liep ik door naar de uitgang Zandvoortse laan. Onderweg kwam ik nog een mooie knobbelzwaan tegen, die mij ook nog een paar minuten bezig hield.
 
 Wat zijn het toch mooie sierlijke dieren.
 

 
 En met tegenlicht.
Door het uitblijven van een echte winter is ook de fotografie variatie wat minder geweest. Deze dag heb ik ook geen macrofoto's gemaakt, gewoon omdat ik vooral lekker wou wandelen, en dan let ik wat minder op het kleine spul. Maar dat gaat de komende tijd toch zeker weer komen. Zowel in als buiten de AWD.
En net voor zonsondergang
was ik bij de uitgang.
Het was weer een heerlijke dag.

dinsdag 11 februari 2014

Spiegelingen in de Poelgeest polders

Een blogje met gewone watervogels, mooie spiegelingen en ongewone capriolen van de meerkoet.


Het was lang geleden dat ik een bezoekje bracht aan de Poelgeest Polders. Op een koude ochtend in Januari ( ja die waren er ook), maakte ik mijn rondjes om de Veerpolder en de Hennepoelpolder. Veel vogels waren er niet te zien. De waterplas was een beetje bevroren en de slobeenden, krakeenden en ganzen zaten allemaal ver weg waar het nog niet bevroren was.

De Hennepoelpolder was nog wat meer open, en omdat er bijna geen wind stond, had ik prachtige spiegelingen van de vogels in het water.


Even het pootje strekken

Meerkoeten zet ik eigenlijk nooit op de foto, ik vind ze niet zo bijzonder interessant. Vaak vind ik ze irritant omdat ze regelmatig in beeld zwemmen als ik andere watervogels fotografeer of ze zijn zo aan het panieken (om niets) dat ze andere vogels verjagen. Maar toch, zo met het zonnetje en de spiegeling vind ik zelfs een meerkoet de moeite waard om op de foto te zetten.

Deze Canadese gans was de enige die ik van dichtbij op de foto kon zetten. Verder zitten er nog grauwe ganzen, een koppel brandganzen en wat exotische Chinese knobbelganzen in deze polders. 
De ganzen hebben nog een open plekje gevonden, verder waren ze omgeven door een heel dun laagje ijs.
De schapen waren er ook en stonden soms midden op het pad. Deze stond langs het pad en demonstreerde even hoe Schaapachtig kijken moet.
Het hele dunne laagje ijs was genoeg voor deze meerkoet om even een stukje te gaan schaatsen. Vleugeltjes op de rug en glijden maar.
Oeps, het ijs was wel erg dun, de meerkoet zakte door het ijs. "Gaat het?" vraagt de andere meerkoet.
Polders Poelgeest,
een heerlijk gebiedje dichtbij huis
waar eind deze maand de eerste
grutto's arriveren. Ik kan niet
wachten.

maandag 3 februari 2014

Anholter Sweiz

Wilde katten en Lynxen in biotoopwildpark de Anholter Sweiz.

Op zondag 26 januari ben in met Cees en Henk naar wildpark Anholter Sweiz geweest. Het park ligt in Duitsland, net over de grens.
Midden in het 56 ha grote Biotoop wildpark,
is het Vierwoudstedenmeer nagemaakt, compleet
met Zwitsers Chalet, waar je koffie kan drinken. 
Het park eromheen bestaat uit 6 km zandpad waarbij je door de verschillende biotopen van de dieren komt. In deze blog laat ik twee dieren zien. De lynx en de wilde kat. De andere dieren, waaronder de wolf, heb ik niet zo mooi op de foto gekregen, dus ik beperk mij deze keer tot de twee grote katten, ook wel mijn favorieten van het wildpark.
De lynx zat heel mooi op en heuvel in het zonnetje. Zo konden wij op ons gemak foto's maken want het dier bleef rustig zitten.

Hij leek het zelfs saai te vinden en geeuwde een paar keer uitgebreid.

Even recht in de camera kijken. De lynx gaf er niet zoveel om en bleef lekker op de heuvel wat rondkijken. Dat geklik van onze camera's kon hem niet zoveel schelen.

Wat is het een prachtig dier. De lynx hoort tot de familie van de katachtigen ( Feidae), de middelgrote katten met de kenmerkende oorpluimen. In Europa komen lynxen in het wild voor in naaldbossen of bergachtige streken. Lynxen hebben brede voeten, daarmee kunnen ze goed door de sneeuw lopen. in Nederland is er te weinig aaneengesloten bos waardoor herintroductie van dit dier onmogelijk lijkt.

Even later troffen we een van de twee lynxen van het park op een andere plek van zijn biotoop, lekker in het zonnetje dat toen nog scheen.

Aan het eind van de middag gingen we nogmaals bij de lynxen kijken, een van de twee lag op een boomstam wat verder weg, de ander lag dichterbij en kon dus nog goed gefotografeerd worden, ook nu het licht wat minder was.

En dan de andere katachtige, de wilde kat (Felis silvestris), de wilde voorouder van onze huiskatten.  De wilde kat is een roofdier dat in grote delen van Europa voorkomt. Laatst zijn er meldingen van wilde katten vanuit Zuid-Limburg gekomen.

Wilde katten zijn solitaire jagers (knaagdieren, vogels maar ook kikkers, vissen en reptielen), die er vooral in de schemering en 's nachts op uit gaan. Ze leven voornamelijk in loofbossen.

Aan het eind van de middag lieten een paar katten zich even zien.
 Wat een mooie groene ogen. De wilde kat is een slag groter dan onze huiskat. De vacht is ook dikker en ze hebben een dikke ronde staart.

 Maar net als onze huiskatten, brengen ook de wilde katten het grootste deel van de dag slapend door. Deze kat lag zo mooi bovenip een hoge stam, maar even kijken, ho maar, het middagdutje was belangrijker.
De Anholter sweiz is een mooi wildpark, het is niet al te groot met alleen inheemse dieren.
Een onderdeel van het Biotopenwildpark is het berenbos Anholter Bärenwald. Sinds 1999 leven hier drie bruine beren en zes kraagberen. Deze dieren werden zeer verwaarloosd  aangetroffen in een andere dierentuin. Na een reddingsoperatie worden de dieren nu in een grote ruimte gehouden onder meer natuurlijke omstandigheden. Toen wij er waren, hebben we geen beren gezien, volgens de dierenverzorger die we tegenkwamen, komen de beren eind februari, begin maart weer naar buiten. Een reden om er nog eens heen te gaan.